<p>Hallo allemaal,</p><p>(Even in het kort) we zijn altijd in de veronderstelling geweest dat we geen kinderwens hadden. Maar de laatste jaren zijn we beide door omstandigheden er anders over na gaan denken en hebben we dit jaar april gezegd, we gaan gewoon proberen. </p><p>Gestopt met de pil, en aan de slag. In juli was ik een week over tijd, al langere tijd pijnlijke borsten. Helaas werd ik toch ongesteld. Er zat een huidskleurig balletje ter grote van een speldenknop in mijn maandverband (sorry voor de details) </p><p>Helaas daarna steeds geen geluk. Begonnen met ovulatie testen. Maar steeds tot op het heden geen geluk. Mijn man vind dat ik er teveel mee bezig ben en zodra ik initiatief neem voor sex is het volgens hem een verplichting...</p><p>Begin december had ik weer het gevoel dat het raak was. Pijnlijke volle borsten, opgeblazen buik en ongemakjes. Maar helaas gewoon normaal ongesteld. Hier was ik op dat moment heel verdrietig en van slag door. Doordat ik zo misleid word door mijn lichaam.</p><p>Het voelt bijna als een karma dingetje omdat we zo lang gezegd hebben geen kinderwens te hebben. Je begint aan zoveel dingen te twijfelen, wat wel of niet goed is. Wat een eenzaam verdriet. </p>