wat moet ik doen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo allemaal,

op 16 november is mijn zoontje van 22 maanden overleden aan een hersentumor.
ik worstel heel erg met de vraag van meer kinderen..
ik wil wel heel graag een tweede kindje, maar vraag me af wanneer de tijd daar rijp voor is, ik wil ook geen vervanging voor ronan, want dat kan niet, maar ik heb wel moedergevoelens die ik nu niet kwijt kan.
de ziekte die hij had is niet erfelijk, dus dat is al een fijn idee, maar het word nooit meer zo onbezorgd als het ooit was..kan ik dat aan?
wat nu te doen?
groetjes en sterkte allemaal, wanda
 
Lieve Wanda,
Wat vreselijk voor jou en je partner!!! Niet te bevatten.
Ik kan me enigszins voorstellen hoe jij je moet voelen, maar ik kom natuurlijk niet eens
in de buurt hoe het echt is.
Tja die kinderwens. Ik kan me voorstellen dat je bang bent geworden.
maar je moet vooral je gevoel volgen. Ronan is en blijft toch je oudste zoon!!
Daar verandert niets of niemand iets aan. Als jij voelt dat jij en je partner eraan toe
zijn zou ik gewoon gaan voor een broertje of zusje voor Ronan.
Je zegt zelf dat het niet erfelijk is dus dat scheelt weer iets.
Ik hoop dat jullie eruit komen en gun jullie alle geluk van de wereld!!
Liefs Melanie
 
Ik zou zo het antwoord niet weten, want je moet er zelf wel klaar voor zijn natuurlijk.
Ik wil jullie wel heel veel sterkte wensen met dit grote verlies en ik hoop dat er ooit een broertje of zusje voor hem komt.
 
halo ik ben 18 noveber mijn babytje verlooren bij 40 weeken en 4 daagen kyara ik zou ook weer graag zwanger worden als is dit nie te vergelijken als bij jou maar ik wil kyara ook nie vervangen wil graag nog een kindje er bij heb al een groote dochter van 9 en we gaan het nu doen probeeren zwanger te worden sterkte in deze moelijke tyd ik weet hoeveel verdriet ik heb zal jijhet helemaal wel heben denk jolanda
 
Lieve Wanda,

Wat jullie is overkomen is naar mijn mening een van de  ergste dingen om overheen te komen. Je geeft aan dat je graag een tweede kindje wil en momenteel je moedergevoelens niet kwijt kunt. Het is natuurlijk heel makkelijk praten door een buitenstaander zoals ik, maar toch zou ik willen zeggen, volg je gevoel. Je weet zelf het beste dat je dit niet wil om Ronan te vervangen. Hij is en blijft toch ook altijd jullie oudste kindje en dat kan niemand veranderen. Voor jullie is de pijn misschien juist door een tweede kindje een beetje beter te dragen. Ik hoop met heel mijn hart dat de toekomst voor jullie er goed uitziet en dat je weer kunt gaan  genieten van het ouderschap.

Veel liefs,
Carin
 
Als je kindje nog geleefd zou hebben zou je waarschijnlijk gewoon voor dat tweede kindje zijn gegaan. Ik zou zeggen ga er voor. Tuurlijk zal je angstig zijn, maar het zal je ook weer vreugde geven. Verdriet om je kleintje zal je altijd houden, maar wat bereik je er mee om niet meer te gaan voor nieuw leven, het verdiet wordt er dan niet minder om. Een tweede kindje kan je eerste nooit vervangen, maar wellicht wordt door je nieuwe toekomst wel de scherpe randjes van de pijn afgehaald. En dara moet je je beslist niet schuldig om voelen.

Heel veel sterkte

Miep
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan