Wat moet ik nou, ik weet het echt niet...........................!

Hallo,

Ik zal me eerst ff voorstellen, mijn naam is meintje ben 31 jaar en heb al twee kinderen van 7 en 5 jaar.
2 jaar geleden dachten we dat we een derde kindje zouden krijgen maar toen kwamen ze erachter dat bij bloedonderzoek dat ik Cronische Leukemie had, we hebben toen besloten om de zwangerschap af te breken en zo snel mogelijk met de behandeling te beginnen(ik mocht nl. niet zwanger zijn om schade aan het kindje te voorkomen het is toch een soort van Chemo). Met 15 weken is toen een piepklein meisje geboren!! Met veel verdriet hebben we afscheid van haar genomen.
Mijn Leukemie is nu goed onder controle, nu zijn we er na de vakanite achter gekomen dat ik zwanger ben, in de vak. is nl. condoom gescheurd we hebben toen Morning A.P. gehaald maar ondanks dat toch zwanger geraakt, hoe is het toch mogelijk!!!!

Ik ben afgelopen dinsdag bij Arts in ZH. geweest, deze kon mij niet veel vertellen over zwangerschap en med. alleen dat het veel voor kwam dat er afwijkingen aan ongeboren kan komen!!   Toen afgelopen vrijdag naar gyneacoloog voor een gesprek omdat we toch een besluit moeten nemen over hoe nu verder.

Deze kon ook niet veel vertellen over afwijkingen welke voortkomen uit gebruik van med. Alleen dat van de 11, twee gezond zijn geboren, twee zijn te klein geboren, 1 afwijking aan plasbuis bij jongentje en 1 had vernauwing aan slokdarm. twee hadden na 20 weken echo afwijkingen ontdekt en alsnog zwangerschap afgebroken. 1 had spontane miskraam en 2 hebben een vroege abortus gepleegd, dit zijn gevallen die bekend zijn en na aanleiding hiervan kunnen we een besluit nemen.

Mijn man en ik hadden verwacht dat er hele ernstige afwijkingen als gevolg van med. gebruik zouden komen maar dat is niet zo, tenminste zover ik het globaal kan beoordelen. Wij dachten zwaar eghandicapte kinderen enzo.
Onze zoon van nu 5 jaar is na zijn geboorte geopereerd aan zijn hart en dat vond ik dan wel een behoorlijke afwijking.

Ik weet echt niet wat we nu moeten doen, ik zit constant na te denken wat is goed.
Stel we gaan ervoor, en ze komen met 20 weken alsnog achter een behoorlijke afwijking wat dan............ en wat een verdriet dan.
Voor het zelfde geld hebben we geluk en krijgen we een gezond kind die misschien iets aan de kleine kant is bij de geboorte...........!

Ik weet het echt niet meer, graag hoor ik van jullie of je tips hebben, over hoe we de afweging moeten maken, want ja de kans dat er iets aan mankeert is natuurlijk wel groot.

Ik weet het echt niet meer................word gek van het nadenken.


Hoop dat het verhaal duidelijk is want ja ik wet ook niet hoe ik het kort en bondig moet typen.............

Groetjes Meintje

 
Lieve Meintje,

Ik heb je berichtje per toeval gelezen en ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
vreselijk.
Het enige wat ik je graag zou willen meegeven is, vertrouw op je eigen gevoel.
Ik ben er van overtuigd dat jij als moeder van dit wondertje het beste kan aanvoelen wat je moet doen.
En stel jezelf de vraag, dat als het kleintje toch ernsig ziek blijkt te zijn, zou je er dan net zoveel van kunnen houden en de opvoeding kunnen geven die het verdient.
Klinkt heel banaal, maar vaak heb je dan een antwoord.

Ik denk dat je overal al over na hebt gedacht en dat dit niet veel helpt, maar ik probeer je toch een hart onder de riem te steken.
Heel veel succes.
Enne, vertrouw op jezelf en je kleine wonder in je buik....
Veel liefs

Suus
 
Wat een moeilijke beslissing moeten jullie nemen. Of toch niet. Je denkt niet meteen weglaten halen. Dus  misschien toch  al stiekem een beslissing genomen.
Nu was deze zwangerschap niet gepland, maar ooit wilden jullie een derde kindje.
Wil je toen graag een kindje? Of wilde je graag een gezond kindje? Ook bij een gewone zwangerschap kan je kindje gehandicapt zijn, of niet gezond. Ook na 5 jaar kan er iets gebeuren waardoor je kindje niet gezond meer is. Hou je dan minder van je kind?
Bovendien is dit wel een heel bijzonder wondertje. Dat ondanks een morningafterpil toch eigenwijs lekker blijft groeien.
Dus als het klopt wat ik vermoed, dat jullie dit kindje graag willen houden maar dat jullie twijfelen of jullie dit aankunnen, bedenk dan dat niemand garantie heeft voor gezondheid.
Maar ik denk wel dat je er dan allebei echt voor moet gaan, wat de uitkomst dan ook is. Zoals je bij een zwangerschap onder gewone omstandigheden ook zou doen.
Heel veel succes met het nemen van een beslissing.
 
Hey meintje,

ik was weer eens wat aan rondlezen hier, en omdat we zelf met 15 weken kindje hebben verloren lees ik hier ook wel eens mee.
Zo waren we ook samen zwanger en in December uitgerekend toen het nieuws van jou kwam en jullie inderdaad de zwagerschap hebben afgebroken vanwege jouw gezondheid meid.
En nu sta je weer voor die moeilijke keuze meid. jeetje wat een toestand en wat moeilijk.
We hebben op onze hyve- forum nog wel eens over oude bekende en iedereen herkende je nog.
Meis sterkte ermee, en hebben jullie nog geen echo gehad ?? En hoe gaat verder met julie ???

Liefs van mij, Timo 13-12-2004  en Daisy 15-12-2006
 
Bedankt voor jullie reactie,

Mijn man en ik hebben besloten om toch de zwangerschap te laten beeindigen, we hebben nl. ook nog een gesprek gehad met een andere dokter en die kon ons meer vertellen en zo ook over de risico's. En dat waren aandoeningen die je bij je eigen kind niet graag ziet.
Het is wel heel moeillijk om zo'n beslissing te nemen, want ja voor hetzelfde is dit kindje wel gezond!   Ook hebben we in overweging genomen om af te wachten bij de 20 weken echo en dan alsnog een besluit te nemen, maar er zijn ook ernstige aandoeningen die je niet op de echo ziet, plus wat doe je als er dan wel een ernstige afwijking is gevonden.

We hebben 9 jaar terug een kindje met 28 weken verloren, die is 10 dagen na de geboorte overleden en 2 jaar terug met 15 weken een kindje verloren, dus dan vraag je af hoeveel kan een mens verdragen en kan ons gezin het aan om nog een kindje te verliezen!

Vrijdag ga ik weer na de gyneacoloog ben dan volgend de echo 7 weken zwanger, en dan gaan we een afspraak maken over wanneer ik gecuriteerd word. We hebben nog even afgewacht of er misschien nog een spontane miskraam zou worden omdat de arts kon zien dat het iets had losgelaten aan de baarmoederwand, maar helaas tot op't heden nog geen bloedverlies!!
Zie er erg tegen op, ben bang dat ik weer veel bloed ga verliezen en dat kan mijn lichaam niet verdragen, mijn Hb, is maar 6,9.

Nogmaal bedankt voor jullie medeleven!

@muizebeest, wat leuk dat jullie me nog herkennen, heb nog een hele poos nog meegelezen op het dec. forum maar toen er toch maar een punt achtergezet.
Op welke hyves site zitten jullie? of is het afgesloten voor buitenstaanders?
Doe de dames daar allemaal de groetjes van mij!!

Gr. Meintje
 
Hallo Mientje,

Jullie hebben een moeilijke beslissing moeten maken. Ik hoop dat je hier overheen komt, maar zoals je zelf wel weet, kom je hier ook overheen, klinkt misschien raar van mij, maar ben dit jaar 2x een kindje verloren, en ik zag dat dat jullie al eens overkomen was.

Ik kom er wel uit, maar weet gelukkig niet wat me allemaal nog te wachten staat. Ik "mag"hierna gewoon weer zwanger worden, en dan zou alles goed "moeten"gaan. Maar weet ook veel van gevolgen. Bij de eerste zwangerschap hebben we het af moeten breken omdat ons meisje een behoorlijke chromosoom afwijking had. En ik kan me voorstellen dat je als je tot de 20 weken echo wacht, het niet nog een keer wil meemaken om een kindje te verliezen.

Krijg nooit spijt van je beslissing, want die neem je alleen maar omdat je dat op dat moment gewoon het beste is.

Veel sterkte de komende tijd.

Gr.
 
Hallo Mientje,

Moedig dat jullie een besluit hebben genomen. Ikzelf heb 1 kind maar ben momenteel bezig met hormoonbehandeling n.a.v. borstkanker. Ik zou graag nog een kind willen, maar durf het niet aan.....maar ja, je gevoel en verstand, dat ligt zo ver uit elkaar.
Geniet van je gezin en van je gezondheid!

Groetjes Marja
 
Morgenmiddag moet ik naar het ZH voor de curetage, zie er erg tegen op.
Ik heb er voor gekozen om het onder plaatselijke verdoving te doen, maar ze vertelden mij als de pijn niet te dragen is moet ik dit aangeven en kan ik alsnog onder narcose!!

Hier sta ik niet om te springen, heeft iemand anders ervaring met zo'n zuigcuretage??

Gr. Meintje
 
Terug
Bovenaan