Wat moet je zeggen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Goede vrienden van ons vertelde ons laatst het goede nieuws dat ze een baby verwachten. Nu belde ze net om te vertellen dat ze vloeit en wat ze moest doen. Heb natuurlijk gezegd dat ze meteen de verloskunige moet bellen en dat het of foute boel is of oud bloed is wat er nog uitkomt.
Wat nu als het een miskraam blijk te zijn.. Hoe kan ik haar dan het beste helpen / troosten? Ben helemaal zenuwachtig en kijk dan ook met tranen in m'n ogen naar mijn kleintje. Wat mogen wij dan toch van geluk spreken zeg!!
 

..jeetje..laten we hopen dat het nog goed gaat, maar ook ik heb de ervaring.
een collegaatje van me was te gelijk met mij zwanger, na heel lang proberen.. en toen kreeg ze een miskraam, en ik.. terwijl yara niet geplandt was kreeg een mooi gezond meisje.. we boffen idd met onze kindjes..
wees eerlijk als ze je belt mocht het idd niet goed zijn, zeg dat je niet weet wat je moet zeggen omdat je het zo erg voor hen vind. begin niet over hoe gelukkig je bent met jou kindje.. dat is net even te op dat moment.. wees er voor haar.

succes. enne wie weet valt het allemaal mee

groetjes jose
 
Hoi,

Ik hoop voor je vriendin dat het loos alarm is. Mijn schoonzus heeft twee keer een miskraam gehad. Wat ik toen deed was eigenlijk alleen troosten en er voor haar zijn als zij iemand nodig had. Soms wilde ze ook gewoon alleen zijn. Ik denk persoonlijk niet dat je echt iets nuttigs kan zeggen en dat je er alleen maar voor iemand kan zijn als die zijn verhaal kwijt wil en bij iemand wil uit huilen. Ik hoop dan ook van harte dat alles goed komt. Laat je het wel ff weten want ik ken haar niet maar ben wel gelijk ongerust, dit wens je niemand toe.

Groetjes Nancy
 
Hoi,

Ik heb inmiddels 2 prachtige zoontjes (Merijn van 2,5 en Siebe van 4,5 maand), maar vóór de geboorte van mijn eerste heb ik ook 2 miskramen gehad. Ik kan je alleen adviseren om een luisterend oor te bieden en niet te snel te denken dat het allemaal weer over is. Ik vond het heel fijn om, wanneer ik daar behoefte aan had,  ik mijn verhaal kwijt kon. Laat die persoon wel zelf komen met haar verhaal en probeer er ook niet te veel nadruk op te leggen. Zeg b.v. een keer dat ze altijd met haar verhaal bij je terecht kan, dan komt ze er echt wel mee als ze daar behoefte aan heeft. Probeer verder niet al te spastisch het onderwerp kinderen te vermijden. Mijn ervaring was dat het leven door gaat en ondanks dat ik ontzettend verdrietig was en het "vervelend" vond dat een collega van me na mijn tweede miskraam kwam vertellen dat zij wél zwanger was, kon ik toch nog heel blij zijn voor haar. Maar goed, de één pikt de draad sneller op dan de ander en de één kan er goed over praten en de ander niet. Het blijft dus toch een beetje aftasten hoe zij er mee om zal gaan (indien het echt fout gaat lopen dus)

Succes ermee.

Fonske.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan