wat nu?

A

Anoniem

Guest
Ik zit een beetje met een probleempje. Ik zou zelf heel erg graag zwanger worden. Gelukkig heb ik een leuke vriend die ook heel graag kindjes wil en die ook zelf heel goed is met kinderen. Alleen: ik wil het nu nu nu en hij wil graag nog een jaartje of twee wachten, zegt hij.
Zijn handelingen staan hier eigenlijk haaks op: zo vroeg hij enkele weken terug aan zijn zus of ze in 2005 de meter wou worden van ons eerste kindje en liet hij zijn grootmoeder ook in de twijfel of we nu zwanger zouden zijn of niet...
Vorig jaar heb ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap moeten laten weghalen die daar was gekomen door een spiraaltje (ik verdraag geen hormonen) en dat was wel effe schrikken. Daarna heb ik effe de pil genomen maar zoals gezegd: ik verdroeg dat echt niet dus na drie maanden alweer mee opgehouden. Toen dacht ik ook effe dat ik zwanger was en dan hebben we er uren en uren over gepraat en uiteindelijk zie hij ook dat hij het zelfs niet erg zou vinden dat er een kindje in ons leven kwam.
En als ik er nu over begin geeft hij toch duidelijk aan dat hij een kindeje wel ziet zitten maar als het kan nog even mee wil wachten omdat hij zijn vrijheid nog niet kwijtwil, hij nog wil gaan stappen op zaterdagavond( terwijl ik dan toch meestal sowieso thuis blijf)
En uiteindelijk gebruiken we nu dus geen enkele vorm van anticonceptie, ook geen condoom, hij vraagt wel aan mij wanneer mijn ovulatie is en dan houden we er zowat wel rekening mee, maar dat is toch absoluut niet zeker?! Dus nu hoop ik dat het een van dees maanden eens gebeurt, bij toeval zeg maar
Langs de andere kant kan ik die hoop dan ook niet met hem delen uiteraard. Ik weet niet goed wat ik nu moet doen: hem proberen overtuigen (maar werkt dat niet omgekeerd bij een man) of verder hopen in stilte of gewoon nog een paar jaartjes geduld hebben, of zijn er nog andere mogelijkheden? Tlijkt me zo moeilijk nu allemaal. We praten er wel over maar hij wil dat dan ook geen 3 keer in de week.
Naampjes zijn er intussen ook al in overvloed....
Iemand ervaring met deze situatie?
 
Hoi hoi,mijn vriend wou eerst nooit kinderen,en ik wou ze altijd al.maar ik heb gewoon gewacht totdat hij er wel aan toe was,en openen zei hij,zullen we aan kinderen gaan denken?ik denk dat als je hem te veel opjaagd,dat het alleen maar erger wordt,maar hij is niet slim,want onveilig vrijen,ook al probeer je er rekening mee te houden,is de kans groot dat het toch een keertje op een zwangerschap uitdraaid.verder zal je denk ik geduld moeten hebben.sucses g rmanuela
 
Hoi Lea,

Als ik het zo lees, klinkt het of je vriend het moeilijk vindt om de beslissing te nemen. Als het komt, vindt hij het goed, maar hij wil niet bewust beslissen.

Als de zaken er zo voorstaan, dan lijkt het me dat het het beste is om op deze voet voort te gaan. Dan beslist 'het lot'.

Misschien wat simplistisch gedacht, maar ik zie wel mogelijkheden in deze situatie.

Succes!

Inge
 
Als ik je verhaal zo lees dan denk ik dat hij de beslissing voor zich wil laten nemen. Hij wil wel,maar durft dat niet hardop te zeggen. Maar dan nog...............je moet er samen aan beginnen en nu kan het ieder moment raak zijn in deze verwarring. Ik kan maar een ding zeggen " PRAAT MET HEM"
Succes en ik hoop dat jullie eruit komen. XXX
 
Ik zou inderdaad ook zeggen: praat eens serieus met je vriend. Nu geeft hij (in mijn ogen toch) tegenstrijdige signalen naar jou toe. Vraag hem eens wat hij met die opmerkingen bedoelt. Je kan altijd iets zeggen in de aard van: `Weet je nog, laatst, toen vroeg je aan je zus of ze dit jaar meter wilde worden? Ben je daar echt zo serieus mee bezig? Want ik dacht eigenlijk dat je had gezegd nog even te willen wachten. Maar als je daar wel echt mee bezig bent, moeten we dat eens bekijken, want een kindje komt er niet zomaar...` Of zoiets. Vertel hem dat zijn opmerkingen jou verwarren over het feit of hij al dan niet snel kinderen wil. Hij gaat misschien niet toegeven aan je wens om NU een baby te maken, maar dan weet je tenminste hoe hij er echt over denkt. Succces!
Marian
 
Dank je voor de reacties!
Denk dat ik "het grote onderwerp" dit weekend nog maar eens aanhaal op een rustig momentje.
Gisteren trouwens goede aanleiding toe gekregen.... plots stelde hij voor om (zogezegd voor zijn conditie) elke dag te gaan vrijen.... kwam hij daarnet trouwens op terug toen hij naar zijn werk vertrok (maar dat was uiteraard geen goed moment om het er serieus over te hebben)
Ja zeg, kan ik toch wel met recht en rede gaan vragen wat hij bedoelde en hoe hij dat ziet. In ieder geval lijkt het me toch de goede kant uit te gaan. (Hoop is niemand onbekend op dit forum denk ik hee)

Denk idd dat hij gewoon erg veel schrik heeft voor de reacties van zijn familie hoor.. want vorig jaar met die buitenbaarmoederlijke dacht iedereen dat het om een geplande zwangerschap ging en toen waren er toch enkelen die er nogal rot over deden... zo van "jullie zijn nu toch nog niet bezig....jullie zijn nog zo jong...." ik was er 24! zoooo jong is dat ook niet hee en we wonen in een ruime flat met een kamertje te veel dus...
Ik laat het nog wel weten. In ieder geval erg bedankt!
 
mijn vriend is net zo!!!! alleen is het bij ons zo dat ie voor zijn 30ste een kindje wil(hij is nu bijna 27) en dan wil hij toch nog een jaartje wachten. Hij kan moeilijk wennen aan nieuwe dingen. Ik hoop dat het voor jou en voor mij goedkomt
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan