wat nu

hoi, ik zit in een lastig pakket!!!!! jullie zullen wel denken, ik ben net 20 geworden en ben erachter gekomen dat ik zwanger ben( zo 7 weken ongeveer). mijn toenmallige vriend, partner heb ik sins die tijd ook niet meer gezien.ik weet zeker dat ik helemaal niet aan kinderen toe ben en vraag me ook af wat moet ik nou!!!!!!! ben helemaal de weg kwijt en wordt er gewoon depri van...de beslissing is zeker genomen maar weet niet zo goed hoe en waneer!! weet iemand hier een antwoord op????
 
hoi anoniem,

ik begrijp uit je verhaal dat je onverwachts zwanger bent geraakt er niet aan toe bent en het kindje ook niet wil/kan opvoeden/laten komen. begrijp ik je verhaal goed? (omdat je beschrijft dat je de beslissing al hebt genomen)

Ikzelf ben 21 jaar jong en ook onverwachts zwanger voor mij was dit ook een hele grote schok was helemaal van de kaart en wist niet wat ik ermee aan moest. ik en mijn partner hebben ervoor gekozen samen voor dit kindje te gaan. ik ben ook blij dat we die keus genomen hebben ben nu 35 weken zwanger.

een vriendin van mij heeft haar baby weg laten halen bij een aantal weken. ze heeft er heel veel spijt van en heeft het er erg moeilijk mee. zit echt emotioneel in de put.

wat ik hiermee wil aangeven is denk heel goed na voordat je een beslissing neemt. nu op het moment ben je van slag en kan je niet goed een keuze maken in deze situatie. bedenk goed dat als je de beslissing neemt het weg te laten halen je keuze definitief is en het niet meer kan terug draaien. en dat je daar hoogstwaarschijnklijk in de toekomst misschien veel spijt van zal krijgen.

mag ik vragen waarom je het kindje niet wil laten komen?? is het angst? angst voor je omgeving of iets dergelijks. echt het komt goed. maar probeer eerst alles op een rijtje te krijgen het is moeilijk heb er alle ervaring mee. maar moet er nu na 35 weken niet aan denken dat ik dit kleine wondertje weg zou laten halen.

dus alsjeblieft denk heeeel goed na voordat je een beslissing neemt. echt doen hoor. laat je het ons even weten? en kom maar met vragen hoor als je wat dwars zit.

succes
 
Hoi anoniem,

Ik vind het persoonlijk altijd moeilijk om te lezen als iemand abortus wil plegen. Ik wil voorop stellen dat het ieders eigen keuze is en ik vind dat iedereen er vrij in is. Maar ik ben zelf 32 weken zwanger en ik kan me niet voorstellen dat iemand een leventje wezentje, een deel van zichzelf, wil laten weghalen.

Ik denk ook niet dat iemand anders je hier raad over kan geven. Ik ben het wel met anoniem van 19.55 eens dat je het goed moet overdenken. Als je dan nog steeds denkt dat je geen kind wil, is het dan geen optie om het af te staan na de geboorte? Er zijn zat mensen die dolgraag een kindje willen maar niet kunnen krijgen (en zo'n kindje ook vanalles kunnen bieden wat jij misschien nu niet kunt). Op die manier geef je in ieder geval het kindje een kans op een goed leven. Dat is naar mijn persoonlijke mening altijd nog beter dan het aborteren, want je maakt toch echt iets dood als je dat laat doen.

Denk er rustig over na, misschien bedenk je je nog wel, ik snap best dat het een schok is als het niet in de planning zat. Maar je staat op het punt een beslissing over leven of dood te nemen en dat lijkt me nogal heftig.

Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst.

Jane 32 weken en 3 dagen in verwachting van ons zoontje Max
 
De beslissing die jij moet nemen is een hele moeilijke, en vooral als er ook nog allerlei zwangerschapshormonen door je lijf jagen.

Ik zou je willen adviseren zo snel mogelijk een afspraak met je huisarts te maken om de mogelijkheden door te spreken.
Hij/zij kan je ook voorlichten over de consequenties van een abortus en je doorverwijzen naar een instelling bij jou in de buurt.
Als je al kiest voor een abortus, heb je sowieso nog 5 dagen wettelijke bedenktijd.

Forceer niets, denk er rustig over na, en misschien heb je een goede vriendin of familielid waarmee je de situatie kunt bespreken? Zelf gaan je gedachten al snel allerlei kringetjes draaien, en het is soms goed om door iemand anders geholpen te worden om tot een goede beslissing te komen.

Sterkte,

N.
 
Hoi, Ik ondekte op mijn 21e ook dat ik zwanger was en had ook net de relatie met mijn partner verbroken.Ik kon het op dat moment niet aan en heb het weg laten halen. Spijt is niet het goede woord ervoor, maar ik zal het ook niet echt iemand aanraden. Heb er best nog wel mee gezeten, vooral toen ik niet al te lang erna mijn huidige man leerde kennen.\
Ik had gevoelt hoe het was om zwanger te zijn en verlangde inneens heel sterk naar een kindje.
Ik ben ook altijd bang geweest dat ik gestraft zou worden voor het feit dat ik een goed kind heb weg laten halen en dat ik misschien geen kinderen meer kon krijgen.
Ik heb heel veel geluk gehad en ben nu zwanger van mijn derde kindje.
Niemand kan je echt advies gene, maar ik wens je wel veel sterkte met welke beslissing dan ook!!!
 
als je twijfelt en geen zeker heid in die jongen hebt! moet je zelf slim genoeg kunnen zijn om dat besluit te nemen:
Je hebt er genoeg tijd voor met iemand die wel echt met jouw een kind wil
 
Terug
Bovenaan