wat nu...?

[ANONYMOUS_USERNAME]

vanmorgen ben ik naar het zkh geweest voor de eerste echo, helaas kregen we daar het nieuws te horen dat het hartje niet klopte van ons kindje. ik zou nu 11 weken zwanger zijn en het kindje zou al met 6 weken overleden zijn.
helemaal overdonderd door dit nieuwszijn we naar huis gegaan, maar vroegen ons later af, wat nu? hoe lang blijft dit kindje nog zitten? hoe gaat het verder? de dokter is er vandaag niet, dus ik vraag jullie hulp.

Alvast bedankt, Sylvia

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi lieve Sylvia,
Bij ons wat het net zo gegaan. Bij de verloskundige komen met een videoband onder mijn armen en met volle vreugde afwachten of we iets zagen rondzwemmen.
Bij mij was het in week 6 ook overleden en toen had ik een afspaak met de huisarts gemaakt en hij had gelijk de gyneacoloog gebeld, omdat er in week 12 nog geen spontane miskraam was gekomen en in week 13 ben ik gecurreteerd. Ik wens je enorm veel sterkte met jullie verlies. Neem alle tijd om het een plekje te geven.

Liefs Yvon

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo Sylvia,

Als het goed is, verlies je het "vruchtje" op de natuurlijke manier. Maar het mag niet te lang blijven zitten. Neem zo snel mogelijk contact op met de gynaecoloog. Misschien dat die het nog even wil aankijken. Als je het niet spontaan verliest, zal je een curretage krijgen. Ik wens je heel veel sterkte!

Elly

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi sylvia,
ik heb het zelfde meegemaakt.
ik was 12 weken zwanger toen ik me 's zondags ineens niet goed voelde.
's maandags zouden we voor de verjaardag van mijn zoontje naar een pretpark gaan,maar toen ik 's ochtends op stond had ik bloed verlies.
meteen naar de verloskundige en die hoorde geen hartje.voor de zekerheid moest ik een echo laten maken,maar daar was ook geen hartactie op te zien.
waarschijnlijk was het met 6 weken al fout gegaan!
ik mocht naar huis en moest wachten tot het vanzelf af kwam.
vrijdags kreeg ik een soort menstruatie krampen en begon ik meer bloed te verliezen.de verloskundige gebeld en die zei dat ik maar ff langs moest komen!geen auto dus ik al bloedend op de fiets naar de praktijk!
toen ik daar aan kwam moest ik ineens met spoed naar het ziekenhuis omdat het bloed verlies wel heel erg was.
daar ben ik uiteindelijk gecurrateerd.
het was een rot ervaring die ik nooit meer zal vergeten,maar aan de andere kant had ik van te voren al een gevoel dat het niet goed zat en heeft mijn lichaam dus precies gedaan wat het moest doen.
het kindje was waarschijnlijk toch niet gezond geweest.
ik wens je heel veel sterkte met dit alles en hoop dat je het een plaatsje kunt geven voor jezelf.
groetjes