wat staat me te wachten??????

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi hoi,ik ben tessa en ik ben 21 jaar en ben nu 37 weken en 1 dag zwanger.
ik kan echt niet wachten tot me kindje eindelijk komt!
maar aan de andere kant  ben ik ook zo bang,je hoort zo veel verhalen.
er gaan zo veel dingen door me hoofd,ik vraag me van alles af.
ik kan het nog steeds niet geloven dat ik een kindje krijg,ik ben zo gelukkig.
maar daardoor ben ik ook zo bang,kan ik het wel?raak ik niet in paniek?
waneer moet ik naar het ziekenhuis?zal ik me niet aanstellen en door die gedachte
misschien weer te lang wachten met naar het ziekenhuis te gaan.ik ben zo bang
dat er iets fout gaat tijdens de bevalling en dat we alsnog met lege handen naar huis gaan.ik wil zo graag een kindje met me vriend opvoeden,hij is echt de beste voor mij dan he!(iedereen zegt dat meestal over zijn vriend)ik wil hem dat geluk gewoon zo graag geven dat ik echt bang ben hem teleur te stellen.ik blijf maar denken alles komt goed,maar in me hart ben ik toch wel heel erg bang.ik hoop dat ik niet de enige ben die van die rare gedachtes heeft,ik probeer maar positief te blijven he!groetjes aan iedereen!!
 
hoi tes

mijn naam is patricia ik ben ook 21 en zwanger van mijn tweede kindje,ik heb al een dochtertje van bijna 5,en ben nu 23 weken zwanger van mijn ZOONTJE
Wat jij nou schrijf al die twijfels en vragen ,had ik ook bij mijn eerste zwangerschap het enigste wat ik je kan zeggen is rustig blijven het komt allemaal wel goed.

Tuurlijk snap ik wel dat je het allemaal eng vind en nieuw maar zodra je je kindje dalijk in je armen heb is het zo vertrouwd dan gaat alles wel vanzelf.

groetjes patricia(23weken zwanger van een jongen)
 

Hoi,

Ik heb precies hetzelfde hoor.
Er zijn dagen dat ik er heel nuchter tegenaan kijk,
maar ook dagen dat ik toch loop te piekeren of alles
straks wel goed zal gaan met de bevalling.
Voor mij is het ook allemaal nieuw, en je hoort zoveel
verhalen om je heen...
Maar laten we het maar gewoon op ons afkomen, dan
komt het vast helemaal goed!!

xx Syrah (28 wk)
 
Hoi

ik sluit me aan bij Syrah, gewoon alles op je af laten komen. Klinkt misschien erg makkelijk, maar toch. Probeer er verder niet bij stil te staan wat de omgeving (o.a. je vriend) van je zou verwachten. Wees op het moment supreme even heel egoïstisch. Het is jouw bevalling, jouw lijf en jullie kindje en de rest van de wereld kan dan even de hik krijgen.

Succes,

Groetjes, Karin. (mv Daniëlle, 14-5-2005)
 
Hoi,

Ik kan er goed inkomen dat je bang bent voor allerlei dingen. Dat had ik ook. Ik ben inmiddels bevallen van een gezonde zoon, dat is 5 maanden geleden. Je moet alles over je heen laten komen en mijn ervaring is dat het het mooiste is wat we ooit is overkomen en dat geld in mijn geval ook van de bevalling. Gewoon rustig blijven en alles komt goed.
Heel veel succes
 
hoi tesje,

Ik ben 38w zwanger van de 3e, en kan me jouw onzekerheid heel goed voorstellen.
Natuurlijk is iedere bevalling anders en moeilijk te vergelijken.
Maar, in de meeste gevallen, beginnen de weeën heel gelijdelijk aan.
Ik vond het een proces waar ik in rolde, je lichaam maakt allerlei stoffen
aan waardoor je het echt aankunt!
En als het moment komt dat je misschien gaat roepen: dit wil ik nooit meer! dan is je kindje er bijna...

Het is een wonder als je dat oer-moeder-gevoel ervaart en de onvoorwaardelijke
liefde voelt als je kindje geboren is.
Misschien moet je er even aan wennen, maar je zult zien dat het na een tijdje lijkt
alsof het nooit anders is geweest.

Ik hoop voor jou dat je kunt genieten van je bevalling,
dit is zo uniek! Je maakt het immers maar een paar keer mee in je leven!

Succes, liefs Linda
 
hoi meissie , ook lekker aan het piekeren net als ik , ik verwacht inmiddels de 4de en ik piker nog , het zijn normale gevoelens hoor ,probeer je zo min mogeklijk iets aan te trekken van lugubere bevallingsverhalen ,ga op je eigen gevoel af mijn ervaring is met bevallen , die weeen doen wel een beetje pijn ,maar met de juiste ademhaling kon ik ze goed aan en achteraf vielen ze erg mee ,blijf positief denken ,elke wee helpt jou dichter bij je kindje als je op het moment bent dat je dent ..ik trek het niet meer dan heb je al vaak volledige ontsluiting en dan mag je persen en dat vond ik altijd heerlijk om te doen dan zijn de ween ineens heel anders en ken je je eigen kracht niet dan zet je echt letterlijk een kindje op de wereld een prachtige ervaring iets minder vind ik het moment dat het hoofdje,,staat,, dat voelt een beetje branderig aan en dan mag je vaak even niet persen maar zuchten ,maar wees eens een minuut verder dan is ie er .....en dan word je overweldigd door emoties van geluk ,ik ben niet eerlijk tegen je als ik zeg dat bevallen geen pijn doet, de pijn hebben we nodig maar het hoeft ook geen martelgang te worden ,mischien ervaar jij het wel heel positief en kun je het prima aan , luister goed naar de vk richt je op haar doe wat zij zegt en dan komt het wel goed ik wens je alvast heel veel sucses
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan