Wat te doen aan de angst?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Afgelopen dinsdag hebben we een erg nare ervaring gehad met onze dochter van 10 weken. Nu maak ik mezelf dus gek van angst, heeft iemand tips om daarmee om te gaan?

Zal eerst even de situatie uitleggen. Ze is al bijna vanaf haar geboorte snotverkouden, hiervor bij de huisarts geweest enkele weken geleden omdat ze het telkens benauwd kreeg door een volgelope neusje. Hier kregen wij een zoutoplossong voorgeschreven om haar neusje mee schoon te spoelen als ze het benauwd had.

Afgelopen dinsdagochtend was ze dus weer zo benauwd en heb haar dus weer fijn bij papa in de armen geduwd om te spoelen (ikzelf durf dat dus niet, dus doet hij dat altijd). Hij knijpt een keertje in het flesje. Gevolg: ze slaat volledig dicht slijm komt ineens uit beide neusgaten en uit de mond zetten, ze houdt spontaan haar mond stijf dicht uit reactie en neus zat dus volledig dicht. Ofwel ze kreeg helemaal geen lucht meer. Ze verslapte toen dus ook bij mijn vriend in zijn armen. In paniek naar huisarts geraced als dichtstbijzijnde hulppost. Daar aangekomen heeft mijn vriend uiteindelijk doordat ze zo verslapt was haar mond open weten te wurmen en gelukkig pakte ze direct een beetje lucht en begon zachtjes te huilen. Dit heb ik allemaal horen vertellen want ik zat nog steeds thuis te bibberen van schrik en was compleet van de wereld op dat moment.

Alleen was ze na die aanval nog steeds heel slap en koud. Zo kwamen ze dus terug naar huis, omdat ze ze ter conrole door hadden gestuurd naar de kinderarts in het ziekenhuis. Zo kreeg ik haar dus terug in mijn handen. Zag er zo eng in en in wit uit en dan dat koudere slappe lijfje in mijn armen, krijg er zo nog nachtmerries van als ik eraan denk.

Op naar het ziekenhuis dus. Daar zakte ze vervolgens nog 2 keer weg. Reageerde dan nergens meer op en begon zelfs blauw te maskeren. Zuurstof bijgekregen en opgenomen in ziekenhuis om ze goed door te lichten.

Alle onderzoeken waren positief, ze konden dus tot dusver geen oorzaak vinden. Klopt ook wel aangezien we zelf het spoelen als oorzaak aanwijzen.

Alleen heeft dit me zo ontzettend aangegrepen dat ikzelf al vana dinsdag niet meer heb geslapen of gegeten. Vooral niet meer sinds ze ister thuis is. Daarvoor wilde ik dan naast haar bedje nog wel even uurtje wegdommelen. Maar buiten het slapen maak ikme ook zo bang dat alles ontregeld word. Wil ze geen seconde uit het oog verliezen. Check haar continue als ze ligt te slapen, waardoor zij ook vaker wakker word. Erg vervelend dus allemaal ook voor de kleine.

Maar begin aan mezef te merken dat ik compleet op raak nu. Maar durf niet te gaan slapen uit angst dat er iets met haar gebeurd.

Heeft iemand van jullie misschien wat tips om het vertrouwen weer een beetje terug te krijgen.

Groetjes,
Joyce

ps even het verhaal van me afschrijven was ook wel prettig
 
Jeetje meid wat zal jij je doodgeschrokken zijn en nu dood op door het "bewaken" van je meisje.

Kan me je bezorgtheid zo goed voorstellen. En je angst dat zo iets gebeurt als je er niet bij bent.

Hebben ze bij de arts helemaal geen verklaring kunnen geven?
Of dat ze het idee hadden dat het een allergie, verkoudheid of zo is.

Het doet mij denken aan een croup aanval ken je dat. Maar ik weet niet of dat het was want ben geen dokter en was er niet bij.

Een kindje bij mij uit de groep (ben leidster) heeft het 2x gehad. Dan is ze een tijd verkouden en dan opeens is er een explosie van slijm dat ze kwijt moet maar wat bijna niet gaat omdat het dan (geloof ik)te taai is en in het keeltje zit. Waardoor ze het benauwd krijgen.
Wat hun als advies kregen was zodra je merkt dat ze het zo benauwd heeft stomen. In de douche gaan zitten (niet er onder als daar ruimte voor is) Dan de douche op zijn heetst aanzetten en laten stomen. Dan komt het snot en slijm los.
En de dokter bellen.

Ik weet niet of je er iets van herkent en misschien is dat het helemaal niet hoor. En ik wil je zeker niet ongerust maken.

Nog 1 ding zorg goed voor je zelf en probeer rustig te blijven want wees eerlijk zo heeft je kindje ook niets aan je. Straks lig jij ziek en uitgeput op bed en dat is ook niets.

Groetjes joyce mama van Mara.
Heel veel sterkte en een knuffel voor je meisje.
En schrijf maar lekker van je af.
 
Hoi Joyce,

Tjee,wat zal dat schrikken zijn als dat gebeurd.
Ik heb het wel eens bij mijn neefje gezien dat er slijm vast zat en dat hij er in bleef,die is dan geen baby meer maar toen schrok ik al laat staan bij een kleintje...

Heb je haar bedje in je slaapkamer staan?
Anders zou ik dat voor een tijdje proberen,slaapt ook niet erg rustig maar dan ben je wel in de buurt en als je slaapt word je gelijk wakker(heb ik wel iniedergeval)als ze een kick geeft.

Ik heb voor de rest geen advies,ik was alleen heel erg geschrokken van je verhaal.

Heel veel sterkte,laat binnenkort even weten hoe het met je kleine meisje is.

Groetjes Marjolein(mamma van Daimy)
 
Hoi Joyce.Wat een nare ervaring.
Kan me voorstellen dat je geen oog meer dicht doet.
Mischien is Angelcare wat voor je.Dit is een matje wat je onder het matrasje legt en dat registreerd de ademhaling van je baby.Als dit weg vat gaat er een alarm af.Je kunt er over lezen op www.babypagina.nl onder het kopje babyfoons.Mischien krijg je hier wat rust mee.Het was voor mij een oplossing.Sterkte groetjes Claudia
 
hee Joyce!

Kan me helemaal voorstellen hoe erg je in angst zit.
Ik heb ook een hele nare ervaring meegemaakt toen ons dochtertje nog maar 6 weken was en ze nergens meer op reageerde en wij dus ook met spoed naar het ziekenhuis moesten!
Waarschijnlijk heeft Anouk allerlei reflexen tegelijkertijd gekregen/moeten doen waardoor dr hersentjes het even niet aan konden, zoals bv. hoesten, niesen, hikken, die dingen dus.

Ik sliep de dagen nadien nauwelijks ookal zeiden ze dat het waarschijnlijk maar eenmalig was en dat ze er overheen zou groeien. Wij hebben ze twee weken lang bij ons op de slaapkamer gehad en het duurde heel lang voordat mijn vertrouwen weer terug was.

Kan alleen maar zeggen dat het langzaam wat wegebt, maar helemaal weggaan doet het hier nog steeds niet.
Inmiddels wordt mijn kleine meid alweer bijna 1 jaar.
En nog steeds als ze veel hoest of moet niesen schrik ik vaak op en ga ik even kijken of alles in orde is...

Dat alles ontregeld wordt moet je je niets van aantrekken, dat komt vanzelf wel weer.

Heel veel sterkte toegewenst de komende tijd en doe rustig aan!

Groetjes, Esther...
 
Hoi allemaal,

Allereerst allemaal hartstikke bedankt voor de lieve reacties.
Het ideevan de angelcare is idd wel een goede. Zal ik ook eens gaan proberen.
En ja staat nu wel in wigje naast mijn bed, niet dat dat tot nu toe mijn nachtrust ten goede komt, maar dat komt wel weer denk ik. En zeker wel met zoiets als die angelcare.

En nee, de arts heeft tot nog toe geen verklaring kunnen vinden buiten de verkoudheid. Alleen zijn er in het ziekenhuis al wel wat test afgenomen waar we pas over 2 weken meer van weten en komende week moet ze nog voor een echo van d'r hoofdje een hersenscan en een hartfilmpje.

Dat soort dingen is dus allemaal nog afwachten geblazen.
De kleine is geloof ik wel blij met 2 zwaar geschrokken ouders.

Groetjes Joyce

ps en zeker laat ik binnenkort weten hoe het met haar gaat en hoe het allemaal is afgelopen met de onderzoeken
 
Hoi Joyce,

Wat een rot verhaal, de rillingen liepen over m'n rug. Mijn oudste dochter heeft pseudokroep gehad en die raakte op het laatst ook bewusteloos. Pas na een verneveling met adrenaline knapte ze een beetje op. Gelukkig wel, want ze stonden op het punt om haar te intuberen. Waar ik maar mee wil zeggen: ik weet precies hoe je je voelt en ik leef heel erg met je mee.
De enige tip die ik je kan geven is dat je je verhaal het beste tot in den treure kan vertellen en opschrijven om het voor jezelf op een rijtje te krijgen.
Het is bij ons inmiddels ruim 3 jaar geleden en ik merk dat ik er nog moeite mee heb. Dus vertellen, vertellen en nog eens vertellen.
En dat vertrouwen... tja dat komt vanzelf weer een beetje terug. Maar houd haar maar lekker veel bij je in de buurt als je je daar zelf lekker bij voelt. Misschien dat je af en toe ook iemand die je goed vertrouwt kan vragen bij je kleintje te waken zodat jij iets voor jezelf kan doen. Al is het maar even een boodschap doen ofzo.

Misschien vervelend om te horen, maar bij mij zit de angst er na ruim 3 jaar nog steeds een beetje in. Ik weet niet of dat ooit weggaat.
Ik wil je in iedergeval heel veel
sterkte toewensen!

Groetjes Esther, mama van 4
 
Mijn dochter had ook vanaf het begin een zware verlkoudheid..heeft 2 dagen in het ziekenhuis doorgebracht en was getest op RS...(verkoudheidsvirus wat voor ons gewoon een zware verkoudheid is maar voor babies te heftig)
Misschien moet je eens vragen of ze je kindje daar niet op kunnen testen..
Ze doen dat doormiddel van slijm weg te halen en te onderzoeken...
Als je kindje rs blijkt te hebben dan weet je waar je aan toe bent..en kunnen ze je tips geven hoe te voorkomen..of hoe te handelen
Sterkte meid

Groetjes Debby

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan