wat te doen met werk?

Hallo,
Zit er nu middenin, de miskraam. Ik had op mijn werk nog niet gezegd dat ik zwanger was... Vorige week heb ik me maar ziek gemeld toen ik begon te vloeien. Vrijdag dus gehoord dat het echt mis is en nu afwachten. Weet niet zo goed wt ik zal doen. Blijf ik ziek thuis? Zeg ik dat ik een miskraam heb? Ik heb ook wat aan mijn darmen dus dat kan ik natuurlijk ook zeggen. Maar ik kan ook gewoon naar mijn werk gaan morgen... Pff of we nog niet genoeg zorgen hebben he?
Ben benieuwd hoe jullie het gedaan hebben/ zouden doen.... Alvast bedankt!

D.
 
hoi dattig

ten eerste wat  verschrikkelijk dat je te horen hebt gekregen dat je een miskraam
hebt gehad, ik ben zelf na 3 weken weer begonnen met werken, vorige week eerste week, ik heb het er erg moeilijk mee gehad ik was blij dat ik een poosje thuis ben gebleven na de miskraam, soms heb ik nog wel het gevoel dat ik weer te snel an het werk ben gegaan.
je moet naar jezelf luisteren en als je als nog neit wil dat iemand{collega's}op het werk het weten van de zwangerschap, zou ik als ik jouw was je leidinggevende opbellen en de situatie uit leggen, en dat je wilt dat het tussen jullie blijft, dan heb jij zelf de kans om het allemaal rustig te verwerken{in ieder geval beginnen, bij de een gaat het sneller als bij de andere}.
hopelijk heb je wat aan mijn advies

heel veel sterkt en ik denk aan je

liefs 19 1
 
Hoi D,

Allereerst nog even sterkte met het verloop hoor. Ik weet uit eigen ervaring dat ik zo uitgeput was van de hele miskraam dat ik bijna 5 dagen echt niks kon, zo slap was ik. Ik had echt een heleboel bloed verloren en ben aan de floradix gegaan (nu nog) omdat ik zo moe was en zo ontzettend zwak. Nu ben ik weer fit maar nog wel gauw moe bij wat zwaardere inspanning. Ik heb geen idee hoe het bij anderen is of hoe het bij jou zal gaan maar ga niet te snel weer werken hoor meid. Het kan je behoorlijk zwak maken en vatbaar voor een tijdje.En je hebt nog iets aan je darmen pff, had ik dus ook he en dat maakte het dubbel zwaar.  (dat is nog afgezien van de geestelijke kant)

succes en sterkte nog.

Petra
 
Ha,
Dank weer, wat is dit toch een fijn forum.
Werd voor het blok gezet want mijn  baas belde. Nu vind ik haar niet zo'n fijn persoon, maar vandaag was ze tof. Ik heb ervoor gekozen het (nog) niet te vertellen. Heb het gegooid op zwak voelen en bloedarmoede (wat natuurlijk ook best waar is). Nu blijf ik nog even thuis en ga het als het goed is donderdag weer beginnen. Ik heb zittend werk en kan ook weg wanneer het niet gaat. Heb maar bedacht dat als het echt raar loopt ik het altijd nog kan zeggen.....
Vind het allemaal maar naar. Thuis blijven maakt me nu in ieder geval gek, denk omdat ik zoveel gedachtes en plannen had (gezinnetje, kinderkamer etc..). Op het werk is alleen maar bekend dat ik ziek ben he... Hoop dat dat ook wel prettig is.
Twijfels twijfels twijfels.
Ziek voelen doe ik me inderdaad niet, wel ontzettend zwakjes. En wat staat me nog te wachten he... Bloedverlies duurt morgen een week, dat is langer dan dat ik normaal ongi ben maar echt veel is het ook weer niet...
Kwaadheid zakt gelukkig weer wat, blijft duf allemaal, wij horen hier toch allen niet, of wel?

Sterkte verder he! En tot schrijfs...

D
 
Hoi,

Wat rot voor je! Veel sterkte met wat er nog gaat komen.
Ik had het op mijn werk ook niet verteld, de directeur wist het wel, maar verder wist niemand het nog. Ik heb vorige week gewoon gebeld en heb verteld van de miskraam en erbij gezegd: als iemand vraagt wat er is, mag je het zeggen.
Vandaag weer voor het eerst gaan werken en ik vond het toch fijn dat inmiddels veel mensen het wisten. Nu kon ik er gewoon over praten, want die behoefte heb ik dus wel: praten, praten, praten. Nadeel is dat iedereen nu mijn buik in de gaten gaat houden en verwacht dat ik over een tijdje toch weer zeg: ik ben zwanger. Uiteraard hoop ik ook snel weer op een zwangerschap.

Je kunt er toch nog over na denken of je wat zegt en hoe je het zegt.

groetjes, keesje
 
Fijn voor je Keesje dat je kan praten op je werk. Sterkte ook enne werkse!
Ik heb gelukkig buiten mijn werk mijn zus en vrienden en natuurlijk mijn vriend (pappa to be) om mee te praten want inderdaad: praten, praten, praten. Heb het zelfs niet aan de (groot)ouders verteld... Wil niet dat ze mijn buik in de gaten gaan houden en daarnaast hebben ze al zorgen zat om mij vanwege mij darmen enzo...
Het was wel raar om ze laatst te zien en dan te weten wat ik weet... dat je dus gewoon op dat moment bezig bent met de miskraam... aaaaaaaaaaaaah!
Op het werk is van alles aan de hand en ik denk dat ik onze wens (en nieuwe hobby) maar beter voor me kan houden... Onzekerheid van mijn kant hoor, maar toch.

Liefs
D.
 
Hey D,

Nog ff sterkte hoor meid. Tja het heeft voor- en nadelen als je het aan mensen verteld. Wij hadden al vrij vroeg in de zwangerschap verteld aan mensen, vrnl ouders en broers en zussen dat ik zwanger was. En wat later ook aan vrienden en kennissen. Ik was zo blij dat ik het niet voor me kon houden. Wel bleef ik er bij zeggen dat het nog mis kon gaan natuurlijk. Achteraf gezien ben ik heel blij dat mensen het wel wisten want nu hoef ik niet veel uit te leggen als ik verdrietig ben. Ze weten waarom!

Aan de andere kant word ik er weleens moe van als de zoveelste vraagt hoe het nu gaat en dat je dan wederom er mee geconfronteerd wordt. Ik weet wat ik de volgende x doe. Alleen fam en verder niet hahaha...dat is dan weer een les die ik heb geleerd. Ach...weet je..over de toekomst speculeren heeft niet echt veel zin want als je zwanger bent kan je zo weer van gedachten veranderen he zo wispelturig als we dan zijn! hihi...Laten we hopen dat het voor iedereen hier gauw weer raak is he.

Groetjessss
 
Jaaaaa daar gaan we dan allemaal voor! Ach ik krijg nu ook allemaal tips om bijv. mijn ' bloedarmoede'  te lijf te gaan... Ze moesten eens weten... Nee liever niet trouwens. Ik denk dat ik bij een volgende zwangerschap nog meer het idee heb dat ik mijn mond moet houden... Maar ik ben blijkbaar erg voorzichtig met verspreiden van nieuws :)

Groetjes
D
 
Terug
Bovenaan