Vervelend! Maar ik weet hoe het voelt...
Ik was misselijk zelfs al voor de test positief werd. Vanaf 6 weken werd het steeds erger, met dieptepunt tussen 9-16 weken.
Op goede dagen kon ik een beetje functioneren en de misselijkheid draaglijk houden door vaak kleine beetjes te eten en drinken (echt om de 30-60 minuten). Dan hoefde ik ook niet te braken, gelukkig.
Op slechte dagen (en helaas waren dat de meeste) kon ik niets anders dan op bed liggen en me dood- en doodziek voelen, te hopen dat de dag snel weer voorbij zou zijn. Dan hielp niets. Ik heb gelukkig niet veel hoeven braken, dus er is geen gevaar voor uitdroging e.d. geweest. Ik voelde me vooral kotsmisselijk. Soms ook echt 24 uur per dag, dat ik er in de nacht van wakker lag.
Mijn huisarts weigerde aanvankelijk iets voor te schrijven (grrrr!) de eerste keer dat ik het vroeg (toen 7 weken), maar met 13 weken heb ik op hoge poten geeist dat ze iets voor me zou doen. Emesafene gekregen, maar helaas deed dat niets...
Tips van anderen: droge crackertjes knabbelen, verse gember raspen in heet water en als thee drinken, homeopathische middeltjes (zoals idd van vsm), warme melk met anijs drinken... Deden helaas bij mij ook niets.
Ik ben nu 18 weken en het lijkt minder te worden, nu al 5 dagen niet ziek op bed hoeven liggen. Ik hoop dat ik nu echt een beetje heb gehad!
Wat voor mij heel belangrijk is: rust, rust, rust en voldoende slaap. Als ik een nacht niet goed geslapen heb, dan weet ik bij voorbaat al dat er een k*t-dag gaat komen. Een drukke dag met mijn zoontje? Dag(en) erna ziek, ziek.
Maar goed, ik hoop dat er bij jou wel iets gaat helpen! Zorg in ieder geval dat je multivitaminen voor zwangeren slikt, dat je goed probeert te blijven drinken en dat e voldoende rust pakt.
Heel veel sterkte!
(en het schijnt zo te zijn dat vrouwen die misselijk zijn in het begin, minder kans hebben op miskramen en/of complicaties in zwangerschap. En hoe zwaar het ook is, het is het wel echt waard!)
Groetjes, Karin
18+1 wkn
