wat te zeggen op werk?

Hallo ladies,

Ik ben aan het wachten op m'n ongesteldheid om aan de eerste IUI-poging te beginnen. Na 4 jaar klooien gebeurt er 'ns wat! Maar.. ik heb nog nooit iets op m'n werk verteld. Bij alle kijkoperaties heb ik er een beetje omheen 'geluld' omdat ik niet wilde dat mijn werk er iets van wist. Maar ik vrees dat de ziekenhuisbezoekjes nu wel gaan opvallen en ik zal dus iets tegen mijn baas moeten gaan zeggen. Ik zie er erg tegenop. De druk is vrij hoog op mijn werk en het is een beetje een mannencultuur. Hebben jullie het verteld? En zo ja, hoe? Ik vind het zo moeilijk dat je iets, dat zo privé is, met jan en alleman moet gaan delen..

Succes allemaal!

groeten, Saartje
 
Hallo,

Het is natuurlijk ieder zijn keuze en maakt denk ik ook uit in wat voor beroep je werkt en hoe de sfeer is maar ik heb het verteld. Op deze manier voorkwam ik scheve gezichten. Mensen zijn soms erg hard in hun oordeel en je ziet er niet ziek uit. Daar integen heeft mijn man het niet zo snel verteld en op een gegeven moment allen aan zijn leidinggevende.

Succes met alles. Groeten pinklady
 
Hoi,

Bij mij weet alleen mijn directe collega ervan.
Nu scheelt het ook dat ik voor mijn werk veel onderweg ben dus mijn leidingevende valt het niet op als ik er niet of later ben.
Maar ik denk als het op IUI aan zou gaan komen, dat ik het hem wel zou vertellen voor mijn eigen gemoedsrust.

Groetjes Astrid
 
hallo Saartje,

Toen we zijn begonnen het hele ziekenhuis gebeuren (test na samenleving e.d.) en we dus soms een paar keer per week naar het ziekenhuis moesten op de meest vreemde tijdstippen, heb ik het gelijk aan mijn teamhoofd verteld. Dit was niet makkelijk...
Nu ben ik blij dat ik het verteld heb en ik ervaar ook dat mijn directe collega's er   begrip voor hebben en ook vaker informeren hoe het nu met mij gaat. Iedereen leeft ontzettend met ons mee. Zeker nu we een paar mislukte iui pogingen achter de rug hebben gehad. En ik heb die steun soms echt wel nodig hoor!

Heel veel succes!   Groetjes Indy

 
Hoi Saartje,

Ik heb het aan mijn leidinggevende verteld omdat ik niet zomaar even weg kan en er altijd vervanging moet zijn als ik weg ben. Nu is mijn leidinggevende een vrouw dus dat maakt het misschien iets makkelijker. Alleen heeft ze mij een beetje gedwongen om het ook tegen de directeur te vertellen. Daar was ik niet zo blij mee ( omdat hij tijdelijk is), maar ook dat is alles meegevallen. Je moet toch kunnen verklaren waarom je af en toe weg moet. Ik krijg zo alle vrijheid om te doen wat ik moet doen.
Ik denk dat je moet proberen om iemand in vertrouwen te nemen. Wij komen net terug uit het ziekenhuis voor het eerste IUI-gesprek, dus ik weet nu ook dat je best veel weg moet. Misschien is het wel fijn om iemand in vertrouwen te nemen, kan je ook af en toe je hart luchten !?! Succes ermee.

Lfs, Kippie
 
Terug
Bovenaan