wat vind je hier van?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,    
Ik las net een topic,   wat vind je van de eerste zwangere man?

Nou ik heb een vraag,   wat vind je van een homo paar, die een draagmoeder hebben,   en waarvan er dus een op een forum als dit ook zijn verhaal kwijt wil omdat ie denkt dat ie ook misselijk is ed.  
Het zal best een hele discussie kunnen worden en voor wie dit herkent,   gewoon niet reageren.   Een paar jaar geleden was dit dus zo,  toen had ik gezegd dat ik  het raar vond, maar dat mocht blijkbaar niet.   Wat vinden jullie?

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Het schijnt wel vaker voor te komen bij mannen die vader worden, dat ze ook misselijk zijn. Ik vind dat bij alle mannen in het algemeen wel een beetje een raar verschijnsel: ik denk dan als hulpverlener toch: ben je er onbewust misschien toch niet helemaal klaar voor, als je zulke psycho-somatische klachten krijgt?
Enneh: je mag vinden wat je vindt, hoor: we leven in een land met vrijheid van meningsuiting en als iemand niet de reacties krijgt die hij/zij graag zou willen krijgen, kan ie op een ander forum proberen toch? Ik ben toch niet verplicht om zo te reageren als een ander dat graag wil hebben? (Waarbij ik wel probeer mensen in hun waarde te laten, maar dat is wat anders dan het altijd met iemand eens moeten zijn).
Ik vind trouwens dat een kind vader en moeder nodig heeft. Niet alleen moeder, niet alleen vader, niet twee moeders en niet twee vaders: het heeft beide kanten nodig en ik vind dat je tegen de rechten van het kind ingaat, als je toch zo graag zelf dan een kindje afdwingt, want de natuur heeft het niet zo gemaakt.... Een kind hoort bij zijn echte moeder en zijn echte vader en heeft het recht dat die twee bij elkaar blijven (tenzij dat laatste zo schadelijk voor het kind is, dat scheiden dan maar moet, maar dat blijft wat mij betreft altijd een noodoplossing). Dan ga je dus niet welbewust een situatie creeren waarbij dat op voorhand al niet zo is...
Ik maak het van dichtbij mee: mijn man heeft twee kids uit een eerder huwelijk en die zitten altijd of zonder papa of zonder mama: ze hebben ze nooit bij elkaar en dat heeft ze beschadigd en beschadigt ze nog steeds...

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

ff een reactie op rozemarijke..
idd ieder zijn mening accepteren!
ikzelf ben dochter van een alleenstaande moeder! ben zeer goed opgevoed!
heb vrienden die opgevoed zijn door alleen een vader en die ook een super jeugd gehad hebben!
ik denk niet dat je kan en mag oordelen in het algemeen maar dat je per situatie moet bekijken.
natuurlijk als het kan is een vader en moeder een leuk gezin! maar 2 vaders of 2 moeders kunnen ook een topgezin vormen.. zolang een kind maar liefde krijgt en geborgen is en niet te veel mee maakt in de vorm van ruzies kan ik zeggen dat het helemaal niet uitmaakt wat het geslacht van de ouders is en of het er 1 of 2 zijn.
ik vind het nogal kort door de bocht om zomaar te zeggen dat het niet goed voor een kind is om te leven met 1 ouder of een homo stel..
ik vind het wel erg als ouders touwtrekken om hun kinderen, dat kan schaden idd maar jah als je een slechte relatie hebt kan dat ook schaden dus tja wat is dan beter?
ik heb gelukkig een hele andere kijk op deze zaken en spreek dus uit eigen ervaring.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Tuurlijk is het het mooiste wanneer een kind zijn vaer en moeder om zich heen kan hebben, maar ook vind dat voor een kind een liefe volle opvoeding het belangrijkste is. in welke gezinssituatie dit is vind dan niet echt van toepassing, als het kind maar gelukkig is.

Wat betreft de topic, ik vind het wel raar dat een man dan ook de misselijkheid krijgt zoals in dit geval, maar dat zullen dat wel de vrouwelijke trekjes zijn die die man dan heeft..

Laten we gewoon stellen: Een kind is van liefde nog nooit slechter geworden.

Claudia

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Claudise en Trotsemama3: daarmee bedoel ik niet dat een kind niet goed op z'n pootjes terecht kan komen als het zonder paps of mams op moet groeien, maar ik gaf aan wat ik de ideale situatie vind. Die bereik je natuurlijk niet altijd, maar vooraf al inzetten op een situatie waarvan je weet dat je kind zijn vader of moeder echt niet gaat meemaken, dat vind ik niet handig, (BOM-moeders vind ik bijvoorbeeld een verschrikkelijk iets, kan me best voorstellen dat je heel graag een kindje wilt, maar toch... ben erg blij dat sperma in ieder geval niet meer anaoniem gedoneerd kan worden en datr kids tegenwoordig dus sowieso kunnen gaan achterhalen wie hun biologische vader is, als ze daar behoefte aan hebben).
Maar dat neemt niet weg dat je het als alleenstaande moeder dus echt wel heel goed kunt doen, dat betwijfel ik niet! Maar denk dat je zelf ook heus wel momenten zult hebben dat je denkt: hoefde ik het maar niet alleen te doen, want het is natuurlijk ook gewoon hardstikke zwaar in je eentje, toch? Alle respect voor moeders die dat doen, maar het is gewoon niet ideaal. Het is voor jezlef en voor je kind heel fijn als de vader dan ook betrokken is, (alhoewel dat uiteraard wel op een positieve en opbouwende manier moet gebeuren).