wat vinden jullie?

[Anoniem]

Ik had graag jullie mening over het volgende:

Ik heb via e-mail goed contact met de moeder van mijn ex. Dus ik vroeg haar laatst of mijn ex wel eens naar de kinderen vraagt, ik heb namelijk al een dikke twee maanden niks van hem gehoord. Ze zei van niet maar ze was wel al langer van plan hem erover aan te spreken.

Ik vind het prima als hij contact heeft met de kinderen, graag zelfs, maar dan moet het wel een regelmatig iets zijn. Niet dat hij deze maand belt en dan 3 maanden niks, dat lijkt me niks voor de kinderen.

Zij reageerde daar weer op en zei dat iedere vorm van contact goed was en dat de kinderen wel smoesjes voor hem verzinnen waarom hij deze maand niet gebeld heeft.

Ik ben dus echt van mening dat vrijblijvend contact, wanneer het hem uitkomt, niet goed is. Ik bedoel als hij zich al niet kan binden aan een afspraak om 1 keer in de maand te bellen, wat hebben ze daar dan aan? Ik weet ook dat het mij enorm zou ergeren en dat ik hem erop zou aanspreken en dan zou het weer op ruzie uitlopen.

Wat vinden jullie nu, wel contact wanneer het hem uitkomt, of regelmatig contact zoals ik dat wil???

 

[Anoniem]

dat is een dilemma! Geen idee, misschien dat het voor de kinderen niet veel uitmaakt omdat ze niet beter weten dat pappa zo nu en dan komt aanwaaien. Maar als jij er niet mee kan leven en het gaat je beheersen dan is het niet goed. Jij zorgt immers altijd voor ze en zit het jou niet lekker dan voelen ze dat ook. Het belangrijkste is denk ik hoe jij je erbij voelt en of jij met zo'n los contact kan omgaan.
Laat het nu nog maar even rusten, bevallen is nu belangrijker.

 

[Anoniem]

Hoi,

Mij lijkt het niet echt goed voor de kinderen, inderdaad hij kan toch wel gewoon een afspraak maken. Tenslotte is hij vader en zou hij toch bepaalde verantwoordelijkheden moeten nemen. En als hij dat niet op regelmatige basis kan, voor de geestelijke gezondheid van zijn kinderen, dan maar helemaal niet. Een kind moet tenslotte kunnen vertrouwen op bepaalde mensen en ouders zijn de belangrijkste!!

Maar goed, ik ben daar heel zwart/ wit of rechtlijnig in. Ben zelf ook gescheiden van de bioloog van mijn eerste en net zelf een strijd over de omgang achter de rug...

succes ermee

 

[Anoniem]

Ik durf hier geen absoluut antwoord op te geven, maar ik zou de kinderen het contact met hun vader nooit ontnemen, tenzij er sprake is van (geestelijke) mishandeling.

Is het niet mogelijk om de kinderen niets te zeggen over eventuele afspraken die jij maakt over de frequentie van het contact, zodat zij niet weten wanneer papa had zullen komen/bellen? Tegen de teleurstelling van een papa die niet belt terwijl hij dat had zullen doen zou ik mijn kind ook willen beschermen. Maar....

Ik denk dat een beetje contact nog altijd beter is dan als kind het gevoel te hebben dat je vader helemaal niks op je uit doet.

En bedenk je ook dat als jij het contact verbiedt, je kinderen jou dat, al dan niet onder invloed van een (hervonden) oma of vader, later kunnen gaan verwijten, ook al deed je het uit liefde en bezorgdheid!

Ik zou blijven proberen de vader te wijzen op zijn verantwoordelijkheden en het plezier dat hij zichzelf ontzegt. Vertel hem over dingen die de kinderen meemaken, hoe ze zich ontwikkelen, leuke uitspraken die ze doen. Misschien kun je zijn belangstelling wekken? Desnoods schrijf je hem elke 2 weken een brief met een tekening en wat wetenswaardigheden. Dat vergt van jou heel veel, zeker als je ex partner jou (en de kinderen) veel verdriet heeft gedaan.

Hoe moeilijk ook, probeer je eigen verdriet, boosheid en irritaties niet de reden van   je beslissing te laten zijn. Ik geloof ook niet dat je dat doet, anders had je hem waarschijnlijk allang alle contact ontzegd. Ik vind het heel goed van je dat je de kinderen en hun belang op de 1e plaats zet!!!!!
Zoveel gescheiden ouders houden uit wraak of wat dan ook kinderen weg bij hun ex-partner. Jij zit met de rot situatie dat de vader weinig tot geen moeite wil doen voor zijn kinderen, heel triest! Toch lijkt het me voor de kinderen van belang dat je hem blijft stimuleren contact (liefst regelmatig, maar desnoods onregelmatig) met zijn kinderen te onderhouden. En probeer jouw negatieve gevoelens en irritaties bij jezelf te houden en niet bij je kinderen neer te leggen.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Sterkte!
 

 

[Anoniem]

Oja, en laat zijn moeder hier vooral een rol in spelen als je goed contact met haar hebt! Misschien kan zij haar zoon helpen zijn afspraken na te komen, door bijvoorbeeld mee te gaan met hem en de kinderen als ze naar de dierentuin gaan ofzo?

 

[Anoniem]

hmm sorry, ik heb denk ik beetje kort door de bocht gereageerd...

Wat ik eigenlijk denk ik probeerde te zeggen is dat ik wel vind dat de vader zich omwille van zijn kinderen aan afspraken moet houden!!
MAAR: het is wel in belang van de kinderen om het wel eerst te proberen, en niet te snel als moeder op te geven. Voor jezelf is het denk ik ook belangrijk om te weten dat je kinderen jou later nooit iets kunenn verwijten!

de reden dat ik zo reageerde was denk ik omdat ik al 4,5 jaar in gevecht ben voor mijn zoontje. En heb alles geslikt. nu is het over... in belang van mijn nieuwe gezin, slik ik niet alles meer. Mijn ex doet ook alleen wat hem uitkomt, en zegt ondertussen dat hij alles voor zijn kind over heeft, maar de feiten wijzen anders.En ik vind dat hij zijn zoon maar eens op nummer 1 moet zetten... Als ik 4,5 jaar geleden er niet alles aan gedaan had dat mijn zoon zijn bilogische vader zou kennen had er nu geen contact geweest tussen hun. hahaha dit is wel een heeeele korte versie van het verhaal, maar vond dat ik even mijn reaktie moest verklaren

 

[Anoniem]

nou mijn ex woont in amerika, dus langskomen kan niet zomaar. Dus ze zullen hem weinig tot niet zien, daarom vind ik juist dat hij toch op zijn minst afentoe een kaartje kan sturen of kan bellen. Laatst belde de man van mijn vriendin, ook amerikaans, en ik had die toevallig op speaker staan en Max werd helemaal enthousiast en riep uit   volle borst "Papa"! Ik vond het keizielig, hij hoorde een amerikaans sprekende man en dacht dat papa belde :-(

Wat mij het meest stoort, is dat als ik geen actie onderneem, hij het gewoon laat hoe het is. HIj is heel erg passief. Ik irriteer me er enorm aan dat ik degene bent die tijd, moeite en geld in de kinderen stopt en hij helemaal niks. Ik krijg nooit geld en contact opnemen doet hij ook niet. Daarnaast doet hij over Vienna heel vreemd, ik kan wel merken dat hij haar niet als zijn kind beschouwt. Dus ik denk dan bij mezelf, als ie in contact wil zijn, moet ie het ook goed doen. Het is maar zo weinig gevraagd van hem om afentoe contact op te nemen. Ik vind ook dat het ouderschap niet het verwekken van een kind is, het wat je voor de kinderen doet nadat ze geboren zijn.

Dus ik ben er nog niet uit hoe ik het nu ga doen, ik zal in ieder geval nooit post die hij stuurt weggooien of de kinderen niet aan de telefoon geven als hij belt. Maar ik ben bang dat er niks komt eigenlijk.