A
Anoniem
Guest
Zoals sommigen van jullie misschien wel weten, heb ik al heel wat maanden de wens voor een tweede kindje. Helaas ziet mijn man allemaal beren op de weg.
Gisteren vroeg ik aan hem of hij in 2013 dan misschien voor een tweede zou willen gaan. NEE DUS!
Wat kwam dat als een klap, zeg! Had gehoopt dat hij wel bij zou draaien, maar na 9 maanden praten, oplossingen voor zijn beren zoeken, enz. is dat dus niet gebeurt. Hij ziet het totaal niet zitten om voor twee kindjes te zorgen als ik in het weekend moet werken (ik werk onregelmatig in de zorg). Sinds hij dat zei voel ik me echt rot. Kan wel huilen. Hij heeft m'n hart gebroken op een of andere manier. Toch houd ik natuurlijk nog heel veel van hem, maar wat is dit een kutsituatie, zeg!
Sorry, moest het even kwijt...
Gisteren vroeg ik aan hem of hij in 2013 dan misschien voor een tweede zou willen gaan. NEE DUS!
Wat kwam dat als een klap, zeg! Had gehoopt dat hij wel bij zou draaien, maar na 9 maanden praten, oplossingen voor zijn beren zoeken, enz. is dat dus niet gebeurt. Hij ziet het totaal niet zitten om voor twee kindjes te zorgen als ik in het weekend moet werken (ik werk onregelmatig in de zorg). Sinds hij dat zei voel ik me echt rot. Kan wel huilen. Hij heeft m'n hart gebroken op een of andere manier. Toch houd ik natuurlijk nog heel veel van hem, maar wat is dit een kutsituatie, zeg!
Sorry, moest het even kwijt...