Ik heb al vaker over mijn situatie op deze forum geschreven, waar ik thuis hoor weet ik niet,maar voel zo veel verdriet, vandaar ik mijn stukje maar bij verlies en verdriet neer zet.
Ik ben een moeder van 28 jaar, dochters van bijna 5 en 20 maanden en 28 weken zwanger van een zoontje.
Mijn 2 dochters zijn uit een eerder huwelijk en relatie van 13 jaar.
Heb sinds anderhalf jaar een vriend.
Nou goed let's get to the point. Mijn vriend wilt geen relatie meer met mij.
En nu wilt hij er alleen maar zijn als vriend/vader door de zwangerschap en daarna voor de baby.
Ik hou wel van hem en wil nog steeds graag een gezinnetje..
Op dit moment vindt ik hem erg egoistisch..we zouden er namelijk voor gaan en zelfs gaan samenwonen....en nu ik zover ben...laat ie me gewoon stikken...nou ja...hij wilt het kind..maar mij en mijn 2 dochters niet...
Hij wilt me steunen...maar hoe dan denk ik dan??
Nou ja laat ik zo zeggen...ik ben het zo zat...dat ik eigenlijk hem helemaal uit mijn leven wilt..op dit moment...
maar wat vinden jullie..
zijn hulp accepteren...dan maar als vriend...wanneer het hem dus uitkomt...en wanneer het kan een omgangsregeling treffen...of...er mee kappen....
Pff het staat zo zwart/wit er is natuurlijk heel veel aan vooraf gegaan..
maar het wordt zo'n lang verhaal...en moet eerlijk bekennen dat ik om half 12 met hem ga praten...ben nu al op van de zenuwen..ben ook erg verdrietig natuurlijk...want ben nog steeds heel gek op hem...
Nou goed i khoor wel...
Ik ben een moeder van 28 jaar, dochters van bijna 5 en 20 maanden en 28 weken zwanger van een zoontje.
Mijn 2 dochters zijn uit een eerder huwelijk en relatie van 13 jaar.
Heb sinds anderhalf jaar een vriend.
Nou goed let's get to the point. Mijn vriend wilt geen relatie meer met mij.
En nu wilt hij er alleen maar zijn als vriend/vader door de zwangerschap en daarna voor de baby.
Ik hou wel van hem en wil nog steeds graag een gezinnetje..
Op dit moment vindt ik hem erg egoistisch..we zouden er namelijk voor gaan en zelfs gaan samenwonen....en nu ik zover ben...laat ie me gewoon stikken...nou ja...hij wilt het kind..maar mij en mijn 2 dochters niet...
Hij wilt me steunen...maar hoe dan denk ik dan??
Nou ja laat ik zo zeggen...ik ben het zo zat...dat ik eigenlijk hem helemaal uit mijn leven wilt..op dit moment...
maar wat vinden jullie..
zijn hulp accepteren...dan maar als vriend...wanneer het hem dus uitkomt...en wanneer het kan een omgangsregeling treffen...of...er mee kappen....
Pff het staat zo zwart/wit er is natuurlijk heel veel aan vooraf gegaan..
maar het wordt zo'n lang verhaal...en moet eerlijk bekennen dat ik om half 12 met hem ga praten...ben nu al op van de zenuwen..ben ook erg verdrietig natuurlijk...want ben nog steeds heel gek op hem...
Nou goed i khoor wel...