Zoals jullie misschien weten heb ik Fibromyalgie (spierreuma)
Het gaat niet echt goed met mij de laatste tijd en ben daarom bij de revalidatie arts geweest. Ik heb twee spuiten in mijn heupen gehad, omdat mijn slijmbeursen daar al maanden ontstoken waren. (pfff...wat een klus)
Nu kan ik een traject volgen over fibromyalgie vanaf januari.
Ik moet nu alleen bedenken of ik dit wil.
Bij dit traject zitten groepsgesprekken, ergotherapie, beweging, reuma verpleegkundigen enz.
Het houdt ws in, dat ik twee keer per week een dagdeel daarheen moet.
Het is in een stad verderop, dus ook 25 minuten heen en weer terug.
Het is heel intensief en de kans dat ik daarna helemaal kapot ben is groot.
Ik heb buiten dat natuurlijk ook nog mijn gezin met 3 jongens, mijn werk, mijn huis, mij dingetjes...
Het traject duurt 4 maanden lang.
Nu denk ik natuurlijk moet je het doen, je leert meer over spierreuma, je leert er misschien beter mee om gaan.
Aan de andere kant, krijg ik het nu al spaans benauwd bij de gedachte aan nog meer drukte. Eerlijk gezegd loop ik nu al maanden op mijn tandvlees.
Elke dag pijn vreet energie en ik weet soms van ellende niet meer hoe ik de dag door moet komen. De tranen zitten dus ook vaak hoog tegen de avond.
Ik weet al vaak niet meer hoe ik zitten of lopen moet van de pijn in mijn lijf.
Verder vindt ik het thuis heel lastig te regelen. Ik moet dus twee dagen per week opvang extra voor de kinderen zoeken, buiten de oppas voor mijn werk en andere dingen. En dit gaat om drie kinderen.
Mijn man heeft geen mogelijkheden om op zijn werk iets te regelen.
Het vergt dus van mij persoonlijk heel veel energie, maar ook van iedereen in mijn omgeving.....
Dus ik weet niet wat verstandig is....
Volgende week heb ik wel een gesprek over het traject, dan ga ik dit ook allemaal neerleggen ,maar ik weet dat ik dan vreselijk huilen moet....en dat vind ik verschrikkelijk. Het zit momenteel gewoon niet zo mee....
wat is jullie advies...
x Pas
Het gaat niet echt goed met mij de laatste tijd en ben daarom bij de revalidatie arts geweest. Ik heb twee spuiten in mijn heupen gehad, omdat mijn slijmbeursen daar al maanden ontstoken waren. (pfff...wat een klus)
Nu kan ik een traject volgen over fibromyalgie vanaf januari.
Ik moet nu alleen bedenken of ik dit wil.
Bij dit traject zitten groepsgesprekken, ergotherapie, beweging, reuma verpleegkundigen enz.
Het houdt ws in, dat ik twee keer per week een dagdeel daarheen moet.
Het is in een stad verderop, dus ook 25 minuten heen en weer terug.
Het is heel intensief en de kans dat ik daarna helemaal kapot ben is groot.
Ik heb buiten dat natuurlijk ook nog mijn gezin met 3 jongens, mijn werk, mijn huis, mij dingetjes...
Het traject duurt 4 maanden lang.
Nu denk ik natuurlijk moet je het doen, je leert meer over spierreuma, je leert er misschien beter mee om gaan.
Aan de andere kant, krijg ik het nu al spaans benauwd bij de gedachte aan nog meer drukte. Eerlijk gezegd loop ik nu al maanden op mijn tandvlees.
Elke dag pijn vreet energie en ik weet soms van ellende niet meer hoe ik de dag door moet komen. De tranen zitten dus ook vaak hoog tegen de avond.
Ik weet al vaak niet meer hoe ik zitten of lopen moet van de pijn in mijn lijf.
Verder vindt ik het thuis heel lastig te regelen. Ik moet dus twee dagen per week opvang extra voor de kinderen zoeken, buiten de oppas voor mijn werk en andere dingen. En dit gaat om drie kinderen.
Mijn man heeft geen mogelijkheden om op zijn werk iets te regelen.
Het vergt dus van mij persoonlijk heel veel energie, maar ook van iedereen in mijn omgeving.....
Dus ik weet niet wat verstandig is....
Volgende week heb ik wel een gesprek over het traject, dan ga ik dit ook allemaal neerleggen ,maar ik weet dat ik dan vreselijk huilen moet....en dat vind ik verschrikkelijk. Het zit momenteel gewoon niet zo mee....
wat is jullie advies...
x Pas