Wat zien ze al veel!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Hebben jullie ook dat jullie kindjes de wereld al steeds iets beter lijken te begrijpen? Esther krijgt al een vaste bedtijd en dan geeft ze zelf aan dat ze naar bed wil. Het wordt echt al fles - bad- bed. En gisteren ging papa haar op bed leggen, maar dat was niet goed. Pas toen mama ook een kus kwam geven ging ze opeens lief slapen.
Zodra ze haar fles ziet wordt ze nu al rustig, want daar is het eten. Als ik haar jas aantrek, beginnen haar ogen te glimmen. Tenzij ze wil eten, want dan beseft ze dat ze nog even niets krijgt.  En in de wagen valt ze niet meer in slaap, maar kijkt ze juist haar ogen uit naar al dat moois: bomen, vogels, schappen in de supermarkt. Als ik haar eruit til, moet ze dan ook huilen want ze wil nog niet dat het voorbij is. Als ik de gordijnen dicht doe, laat ze me al weten of ze wel of niet wil slapen. Kortom, ze begint haar leventje echt al een beetje te herkennen, het is niet langer steeds een complete verrassing voor haar wat er gaat gebeuren. Zoooooo knap van zo'n klein ukkie! En zo leuk, want het wordt echt steeds meer óns kindje zoals ze haar plekje vindt in ons leven.

Groetjes,

Eveline
 
Hoi Evelien. Wat fijn zeg dat ze het al zo goed kan aangeven! Dat is lekker vroeg volgens mij. Ik ben nog steeds opzoek naar de gebruiksaanwijzing van Teun. Ik heb vandaag ondekt dat hij in de wandelwagen ook het liefst op zijn buik ligt,lekker slapen dus i.p.v rondkijken. Eindelijk een keer in de winkel geweest zonder dat iedereen me aan kijkt met de gedachte dat ik mijn kind mishandel of dat hij honger heeft. Verder ben ik hem nu meer in de wipstoel aan het zetten en dat begint hij steeds leuker te vinden. Sinds vandaag ben ik andere voeding gaan gebruiken tegen krampjes ik hoop echt dat het helpt! Hij heeft vanaf vrijdag dagen lang gehuild,mijn vriend was blij dat hij maandag weer kon gaan werken. Ik kan niet echt zeggen dat de osteopaat helpt (al zei hij zelf van wel)
Maar ja we zien wel weer,gelukkig slaapt hij s`nachts goed en dan ben je het de volgende morgen (deels) wel weer vergeten. Groetjes Mikkie.
 
Hier ook zo. Laatst zette ik haar bij een kennis van ons op schoot omdat de telefoon ging, mijn man weggeroepen werd en Laura huilde als ik haar in de box legde. Die man had haar pas een keer eerder gezien en toen was Laura 3,5 weken en alleen maar bezig met de bv op het moment dat hij hier was. Hij begon tegen haar te praten (Duits natuurlijk, omdat het een Duitser is) en ik zag aan haar koppie dat ze het er niet mee eens was, maar ik had echt even geen tijd. Ze volgde me de hele kamer door terwijl ik een leverancier te woord stond.

In de box gaat het ook zo. Gaat het muziekje van de mobiel uit (omdat je mama na een hele dag anders weg kan brengen), ligt ze naar mij te kijken, zo van: DOE AAN!!! Loopt mijn man langs de box zonder een knuffel te geven: HUILEN (Mijn man kan nl moeilijk langs de box lopen zonder haar eruit te halen voor een knuffel.

Bij een poepbroek is ze stil als ze op de commode ligt en in bed begint ze te huilen als ze ons voorbij hoort komen, terwijl ze de rest van de tijd ligt te "praten".

Wat leuk dat Esther dat ook allemaal zo door heeft! Geniet er maar van! Iedere keer als die beebs wat nieuws kunnen/doen is het weer zo leuk om te zien hoe ze veranderen in "echte" mensjes.

En soms.... stiekem vind ik het ook wel jammer dat het zo snel gaat. Laura lijkt niet meer zo afhankelijk als in het begin. Raar dubbel he?!?! Nou ja, ze praten nog niet en lopen ook nog niet, dus voorlopig blijft ze mama's kleine meid.

Groetjes Ilona
 
Leuk he. Dat zie ik bij Quinn ook steeds meer. Hij wil nu steeds gaan staan als hij op schoot zit. En liggen op de arm dat vind hij helemaal niks meer. Er moet actie komen of op zijn minst moet hij actie kunnen zien bijv. op de tv.
Groetjes Veerle
 
Hahaha, ja, Esther wil ook actie. Maar vreemd genoeg vindt ze helemaal niets aan de tv. Ze kijkt graag naar ramen, lampen, bewegende beestjes aan haar mobiel, dus ik dacht dat ze zo'n lichtgevend en bewegend tv-beeld wel helemaal het einde zou vinden. Maar het lijkt wel alsof ze het niet opmerkt, ook niet als ik haar dichterbij zet... Maf, he? Leek me wel gezellig, als meiden onder elkaar naar dr. Phil kijken, haha!
 
Rondkijken is op het moment het belangrijkste geloof ik (op de fles na dan). Zelfs met de fles in de mond wil ze alles bijhouden, ze denkt vast mijn moeder komt er wel achter aan met de fles. Op de arm liggen is er niet meer bij, dan ziet ze waarschijnlijk te weinig en kan ze niet lekker bewegen.  Dus in de box of in de wipper. Tv kijken is erg favoriet. Moet wel lachen om alle gezichtuitdrukkingen die ze kan maken, fronzen (als ik gekke gezichten trek) of heel verbaasd dan gaan haar ogen wijd open. Leuk he dat je je kleine echt leert kennen.


groetjes
 
ik geloof niet dat boas iets herkent.hij leeft nog echt in een eigen leventje.stopt ook niet met huilen als ik er aan kom,maar pas als ik hem vastheb.en als hij honger heeft gaat de sirene niet uit voor de speen erin zit.
hij lacht wel elke keer als hij me ziet.dat vind ik echt grandioos.
groetjes kari
 
Sinds z'n sprongetje afgelopen weekend, merk ik langzaam ook het een en ander. Christian was al vanaf dag 1 flink aan het rondkijken en papa/mama volgen met zijn ogen, daarom ging aanvankelijk het drinken ook erg matig, hij was teveel afgeleid! Nu heeft hij geleerd dat hij beide kan, kijken en drinken... Maar deze week kijkt hij letterlijk met andere ogen, veel intenser! Ik heb nu pas het gevoel dat hij ook echt ziet waar hij naar kijkt en hij heeft opeens zoveel mimiek! En hij brabbelt nu tegen zijn mobile, zijn knuffels en naar ons, zo schattig! En sinds gisteren heb ik de overtuiging dat hij even ophoudt met huilen/friemelen als we zijn slabbertje omdoen (niet voor lang hoor, maar toch...) alsof hij weet dat het eten er dan aankomt...
Enig nadeel: hij huilt nu aanzienlijk meer, vooral om aandacht. Bij voorkeur op een moment dat papa/mama even niet kan... Alsof hij het ruikt! Als ik onder de douche sta, aan het kolven ben en favoriet: als papa/mama het avond eten net op tafel hebben gezet... rustig eten zit er voor ons niet meer in...

Groetjes, Karin
Mama van Christian (5,5 weken)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan