wat zouden jullie doen?

A

Anoniem

Guest
Hallo dames,

Volgende week wordt ons kereltje  geopereerd aan zijn rechter urineleider omdat die verwijd  is en daardoor als een ballonnetje in zijn blaas  zit.  Hierdoor kan zijn rechternier  de urine niet kwijt en is dus vergroot. Nu weten we al vanaf 30 w zwschap dat de nier vergroot is en sinds mei weten we dat het aan de urineleider ligt en dat hij geopereerd moet worden. Ik  heb  toen hij geboren is geen traan gelaten en ook geen kraamtranen gehad terwijl ik een dikke huilebak ben. Ik heb waarschijnlijk die gevoelens weg gestopt.  Wel heb ik altijd het  gevoel gehad dat ik na de operatie "in zal storten".  Ben ook bang voor een postnatale hierdoor.  In de zomervakantie  had ik een vreselijke dip maar ben die (zo voelde het tenminste) weer redelijk te boven. Maar nu de operatie in zicht komt enz. kan ik wel knettergek worden door. Als ik die verhalen hier lees van Marina over haar pd dan zit ik achter de pc te janken.  Aan de ene kant zeg ik ja ik heb ook een pd en aan de andere kant denk ik, ik kom er wel weer bovenop. Ik ben tot het uiterste gespannen en heb het gevoel dat ik op adrenaline  leef. Ik zit er aan te denken om naar de ha te gaan voor medicatie om rustiger te worden maar  wil eigenlijk ook niet horen dat ik idd een pd heb. Ik weet dat het  heel tegenstrijdig klinkt maar het is zo dubbel allemaal. Roan wordt om ongeveer 9 uur geopereerd en mag 6 uur van te voren geen voeding meer, wel tot 2 uur van te voren helder drinken maar hier vindt hij nog niks aan. Nu ben ik al bezig om het smorgens zo laat mogelijk de eerste fles te geven en dat doe   ik nu tussen 9 en half  10. Op zich prima alleen ik ben zo bang dat hij door dat voorbereiden enz veel eerder wakker is en dat hij honger krijgt en dat ie dan toch niks meer mag. En als ik hem dan snachts om 3 uur  een fles geef breng ik zijn maagje misschien op gang zodat hij sowieso de zes uur niet haalt. Die gedachte vind ik echt vreselijk. Hoe zouden jullie het doen met de voeding en zouden jullie naar de ha gaan?  
Alvast bedankt voor het lezen en de tips/adviezen.

Liefs Frida mama van Roan
 
Ik zou hem niet om 3 uur 's nachts een fles geven. Dan raakt zijn hele ritme in de war. Slaapt hij de nacht ervoor al in het ziekenhuis? Want waarom ben je bang dat hij eerder wakker wordt? Wat gaan ze dan doen?
Ik zou er eerder voor kiezen om je zoon rond 11 uur 's avonds een papfles of pyjamapapje of zoiets te geven. Daarna kan hij dan nog een eind slapen en heeft hij misschien 's ochtends niet zo'n honger. En ik zou me schrap zetten voor veel huilen en een heel zielig kind die dag en de dagen erna..
Daarom denk ik dat je er ook echt voor hem moet zijn, de dag van de operatie en de dagen erna. En als je het idee hebt dat dat niet gaat lukken  omdat je  je slecht voelt zou ik naar de huisarts  gaan.  
 
Meissie toch, wat een verhaal!

Allereerst: dokter bellen! Voor jezelf dan wel te verstaan hé?? Al is het alleen maar om hem/haar op de hoogte te stellen wat er bij je leeft en laat hem dan maar bekijken hoe of wat. Ten tweede maak je op die manier de drempel voor jezelf meters lager, mocht er opeens wel stront aan de knikker zijn ten aanzien van je gevoel over het één of ander. De andere meiden met een PD vertelden ook dat dat de eerste stap is die genomen MOET worden. Maak het kenbaar!!
Ten tweede: Wat vreselijk voor jou en Roan dat 'ie geopereerd moet worden zeg. Kinderleed van je eigen kinderen snijd echt door je zieltje heen...   Ik weet niet of Roan doorslaapt 's nachts? Ik zou denk ik de dag vooraf alles zo laten als ik gewend ben, en Nina dan 's morgens maar even laten wachten.... Om 09:00 begon de OK toch? nou, dan zijn ze van te voren al wel even bezig met je mannetje hoor. En mocht ze wakker worden 's nachts heeft ze in een mum van tijd een flesje gehad, hihihi!  
Maar volg je gevoel, jij kent je kindje het beste. Waarschijnlijk doen de warme veilige armen van papa en mama om hem heen meer als een ( soms magisch) flesje warme melk...
Hou je ons op de hoogte hoe het met jullie allebei gaat?

Kus voor jou en Roan!! Marieke  
 
Allereerst heel veel sterkte, kan me voorstellen dat zoiets je niet in de koude kleren gaat zitten.

Ik zou ook een afspraak met een arts maken, dan kan je ook je verhaal effe kwijt en dan kan hij verder beslissen... denk dat je je na de operatie misschien ook wel beter voelt, je bent nu natuurlijk al hartstikke zenuwachtig. Misschien komt dat er na de operatie als alles achter de rug is ook nog wel even uit.

Ik heb helaas geen goede tips voor je, maar zou hem zoals hiervoor al word gezegd niet uit zijn ritme halen, in het ziekenhuis is het toch al indrukwekkend genoeg voor hem.

Heel veel sterkte, en laat je ons even weten hoe de operatie gegaan is en hoe het ook met jou   gaat ? !

Groetjes Bianca
 
Hoi,

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de tips hierboven. En je hoeft niet perse een pd te hebben. Je hebt al vanaf 30w zwangerschap te horen gekregen dat je zoontje iets aan zn niertje/ urineweg zou hebben. Ik denk eerder dat je als je alleen al praat met mensen, de ha je familie of een maatschappelijk werker je al heel veel verwerkt hebt en je al een stuk rustiger gaat voelen. Ik heb zelf weleens bij therapeuten gelopen en ik denk dat jij nu nog moet gaan verwerken wat je toen te horen heb gekregen.

Zoek hulp, want als jij lekker in je vel zit dan heb je zoontje ook veel aan jou steun.  En  aandacht  die hij de eerste paar dagen hard nodig heeft!

Heel veel sterkte.

Liefs Reneke
 
Hallo lieve dames,

Allereerst bedankt voor jullie reacties (al hoewel dat wel weer de nodige tranen heeft gekost) en medeleven. Ik heb vanmorgen te horen gekregen dat Roan niet op 2 okt maar op 30 sept wordt geopereerd en dat hij direct om 8 uur aan de beurt is dat een zorgje minder. Denk   idd dat ik maar naar de ha moet gaan maar hij is nu niet (voor mij tenminste) een persoon dat ik dat daar zo even op tafel gooi en dat maakt de drempel wel hoger. Maar dat ik zit te janken door jullie berichtjes is toch wel een heel duidelijk teken dat het niet goed zit. Dus ik denk dat ik zo maar eens even de telefoon pak en de knoop doorhak.

Jullie horen van me

Liefs Frida en Roan
 
hallo dames,

Ik ben over de drempel heen gestapt en heb idd een pd. Gisteren was de maat vol. Ik ben gisteren met onze 2e zoon naar de ha geweest omdat hij alweer alles in de borst had vastzitten en het benauwd had. Nu heeft ie weer een antibioticakuur (de 2e binnen 3 weken) omdat hij waarschijnlijk immuun aan het worden is voor de amoxiciline. Ook mag ik nu eindelijk naar de KNO arts voor eventueel de amandelen te laten  verwijderen. En toen waren mijn schouders vol. Ik heb hele brede maar dit was net iets te veel. Ik heb nu Cymbalta gekregen maar als ik naar de bijwerkingen kijk wordt je er eerder ziek van dan beter volgens mij. Ik weet nog niet of ik ze durf te nemen. Wie kent deze capsules en heeft er ervaring mee? Ik moet er van de ha vanuit gaan dat ik ze de komende maanden moet slikken en niet in weken denken.
Was aan de ene kant opluchting dat het een pd is maar aan de andere kant: Dat overkomt mij toch niet daar ben ik toch veel te sterk voor? Niet dus en dat is best wel confronterend maar ja ik denk dat ze het niet zomaar zeggen.

Groetjes Frida
 
Hoi Frida,

ontzettend goed van je dat je naar de huisarts bent gegaan!! Het is een stap die je moet nemen om je uiteindelijk weer beter te voelen!! Echt heel goed van je.

Ik wil je heel veel sterkte wensen met de operatie van je zoontje!! En pas goed op jezelf, luister naar je lichaam!!

Sterkte,

liefs,

Suus
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan