A
Anoniem
Guest
Hallo allenmaal ik ben nieuw hier.
Mijn titel behoeft wel even wat uitleg denk ik. Het komt er op neer dat ik sinds een half jaar weet dat ik PTSS heb en ik ben hiervoor in therapie gegaan. Een heel zwaar traject waar ik nu nog mee bezig ben, maar ik zie licht aan het einde van de tunnel!
De PTSS heeft er voor mij altijd voor gezorgd dat ik enorm bang ben geweest om kinderen te krijgen. Bang voor wat de toekomst zou brengen en alle gevolgen die er aan vast zouden zitten. Inmiddels zie ik nu overal mogelijkheden en oplossingen voor vanalles en nogwat en geloof ik sterk dat het allenmaal wel goed komt.
Ik heb nu al 7 jaar mijn spiraal en die gaat er 11 december uit. Mijn vriend weet dat nog niet. Hij wil al kinderen zo lang als dat ik hem ken (en dat is inmiddels al 8 jaar) en nu de ptss de wereld in is hoor ik hem over niks anders als "wanneer gaan wij een kindje krijgen". Ik hou ouderwets de boot af en doe alsof ik het niet wil om de verrassing maar niet te verklappen.
Stiekem wil ik het van de daken schreeuwen. Ik kan niet wachten hem te vertellen dat ik er klaar voor ben op samen met hem een gezinnetje te starten. Als ik er al aan denk krijg ik er kriebels van in mijn buik <3
Ik ben wel echt vanalles aan vragen. Er spookt enorm veel door mijn hoofd. Zo heb ik bijvoorbeeld fibromyalgie. Ik heb al gelezen dat mijn klachten sterk kunnen verminderen tijdens de zwangerschap. Dat is enorm fijn! Maar heeft het ook effect of zwanger raken?
Daarbij heb ik ook een vitamine D3 defictie. Mijn lichaam maakt nauwelijk vitamine D3 aan, waardoor ik zonder suplement met maar 2.7 aan waarde rondloop (deze hoord minimaal 70 te zijn). Ook daar vraag ik me af wat voor effect dat zal hebben op het zwanger raken en op het ongeboren kindje tijdens de zwangerschap.
Dit zijn dingen die ik uiteraard aan de HA ga vragen as 11 december. Maar wat zijn nou nog meer verstandige vragen om te stellen. Waar zou ik aan moeten denken? Ik heb echt geen idee
Ik probeer mezelf wel zo veel mogelijk in te lezen. Maar er is zo veel te vinden dat ik door de bomen het bos niet meer zie.
Alvast bedankt voor jullie berichtjes.
Groetjes,
Peelie
Mijn titel behoeft wel even wat uitleg denk ik. Het komt er op neer dat ik sinds een half jaar weet dat ik PTSS heb en ik ben hiervoor in therapie gegaan. Een heel zwaar traject waar ik nu nog mee bezig ben, maar ik zie licht aan het einde van de tunnel!
De PTSS heeft er voor mij altijd voor gezorgd dat ik enorm bang ben geweest om kinderen te krijgen. Bang voor wat de toekomst zou brengen en alle gevolgen die er aan vast zouden zitten. Inmiddels zie ik nu overal mogelijkheden en oplossingen voor vanalles en nogwat en geloof ik sterk dat het allenmaal wel goed komt.
Ik heb nu al 7 jaar mijn spiraal en die gaat er 11 december uit. Mijn vriend weet dat nog niet. Hij wil al kinderen zo lang als dat ik hem ken (en dat is inmiddels al 8 jaar) en nu de ptss de wereld in is hoor ik hem over niks anders als "wanneer gaan wij een kindje krijgen". Ik hou ouderwets de boot af en doe alsof ik het niet wil om de verrassing maar niet te verklappen.
Stiekem wil ik het van de daken schreeuwen. Ik kan niet wachten hem te vertellen dat ik er klaar voor ben op samen met hem een gezinnetje te starten. Als ik er al aan denk krijg ik er kriebels van in mijn buik <3
Ik ben wel echt vanalles aan vragen. Er spookt enorm veel door mijn hoofd. Zo heb ik bijvoorbeeld fibromyalgie. Ik heb al gelezen dat mijn klachten sterk kunnen verminderen tijdens de zwangerschap. Dat is enorm fijn! Maar heeft het ook effect of zwanger raken?
Daarbij heb ik ook een vitamine D3 defictie. Mijn lichaam maakt nauwelijk vitamine D3 aan, waardoor ik zonder suplement met maar 2.7 aan waarde rondloop (deze hoord minimaal 70 te zijn). Ook daar vraag ik me af wat voor effect dat zal hebben op het zwanger raken en op het ongeboren kindje tijdens de zwangerschap.
Dit zijn dingen die ik uiteraard aan de HA ga vragen as 11 december. Maar wat zijn nou nog meer verstandige vragen om te stellen. Waar zou ik aan moeten denken? Ik heb echt geen idee
Ik probeer mezelf wel zo veel mogelijk in te lezen. Maar er is zo veel te vinden dat ik door de bomen het bos niet meer zie.
Alvast bedankt voor jullie berichtjes.
Groetjes,
Peelie