Nu eindelijk even wat tijd om te schrijven maar op maandagavond 14 mei zijn we de trotse ouders geworden van onze zoon Lars !!!
Na een zwangerschap van bijna 42 weken moest ik op moederdag naar het ziekenhuis voor een ctg en ze vonden dat het niet nodig was om me langer door te laten lopen dus werd ik ingeleid.
Ik had de nacht van zaterdag op zondag al wat gevoel in me buik maar kon het niet plaatsen en zondag na de inleiding begon het echt te rommelen en na het avondeten kreeg ik weeen om de 10 min toen om de 5 en toen weer om de 10 ga zo maar door !
In de nacht ook weeen gehad en niet kunnen slapen in de ochtend had ik 3 cm ontsluiting en werden me vliezen gebroken en kreeg ik wee opwekkers in het begin viel het nog mee maar me ontsluiting bleef steken op 3 cm en rom 1 uur smiddags kreeg ik een weeenstorm en ik dacht dit gaat goed maar de ontsluiting bleef op 3 cm steken en ik raakte uitgeput ook onze lars had pieken en dalen...
Om half 4 kreeg ik een ruggenprik was zo zalig ik kon 1,5 uur slapen en dat deed me goed..
Om half 6 kwamen ze kijken en had ik 6 cm..maar ze wilden bloed van zn schedeltje afhalen om te kijken hoe zijn conditie en reserves waren,dus wij naar de verloskamer,nog eens kijken en ik had ineens 9 cm ontsluiting !
Ik mocht gaan beginnen maar lars ging alleen maar achteruit en toen hebben ze met een vacuumpomp geprobeerd tot 2 keer toe wat dus mislukte en daarna gingen ze met de tangverlossing beginnen..maar onze lars zat met zijn billen onder me borsten en dus moesten 3 man sterk op me buik gaan duwen...uiteindelijk naar 3 keer persen werd ons manneke geboren maar hij had een valse start..zat geen reactie in dat manneke.
Hij werd door de kinderarts meegenomen en ik kreeg toen hij aan de betere hand was een minuutje te zien en toen ging hij naar de couveuse afdeling..
Ik had er het besef niet van liet het maar over me heen komen was doodop...
Maar daarna zijn we nog bij onze kanjer geweest en dan besef je ineens wat er gebeurt is en hij had dus een hersenschudding en vocht in zn lijfje en was heel prikkelbaar.
We moesten allebei een week blijven,de laatste dagen ging Lars enorm vooruit en zaterdag mocht ie bij me op de kamer slapen en zondag mochten we eindelijk naar huis...we waren zo blij !!!!
Nu ik thuis ben komen bij mij de kraamtranen maar we zijn zo zielsgelukkig met onze Lars, zijn zo trots op hem na alles wat we hebben moeten meemaken...
Na een zwangerschap van bijna 42 weken moest ik op moederdag naar het ziekenhuis voor een ctg en ze vonden dat het niet nodig was om me langer door te laten lopen dus werd ik ingeleid.
Ik had de nacht van zaterdag op zondag al wat gevoel in me buik maar kon het niet plaatsen en zondag na de inleiding begon het echt te rommelen en na het avondeten kreeg ik weeen om de 10 min toen om de 5 en toen weer om de 10 ga zo maar door !
In de nacht ook weeen gehad en niet kunnen slapen in de ochtend had ik 3 cm ontsluiting en werden me vliezen gebroken en kreeg ik wee opwekkers in het begin viel het nog mee maar me ontsluiting bleef steken op 3 cm en rom 1 uur smiddags kreeg ik een weeenstorm en ik dacht dit gaat goed maar de ontsluiting bleef op 3 cm steken en ik raakte uitgeput ook onze lars had pieken en dalen...
Om half 4 kreeg ik een ruggenprik was zo zalig ik kon 1,5 uur slapen en dat deed me goed..
Om half 6 kwamen ze kijken en had ik 6 cm..maar ze wilden bloed van zn schedeltje afhalen om te kijken hoe zijn conditie en reserves waren,dus wij naar de verloskamer,nog eens kijken en ik had ineens 9 cm ontsluiting !
Ik mocht gaan beginnen maar lars ging alleen maar achteruit en toen hebben ze met een vacuumpomp geprobeerd tot 2 keer toe wat dus mislukte en daarna gingen ze met de tangverlossing beginnen..maar onze lars zat met zijn billen onder me borsten en dus moesten 3 man sterk op me buik gaan duwen...uiteindelijk naar 3 keer persen werd ons manneke geboren maar hij had een valse start..zat geen reactie in dat manneke.
Hij werd door de kinderarts meegenomen en ik kreeg toen hij aan de betere hand was een minuutje te zien en toen ging hij naar de couveuse afdeling..
Ik had er het besef niet van liet het maar over me heen komen was doodop...
Maar daarna zijn we nog bij onze kanjer geweest en dan besef je ineens wat er gebeurt is en hij had dus een hersenschudding en vocht in zn lijfje en was heel prikkelbaar.
We moesten allebei een week blijven,de laatste dagen ging Lars enorm vooruit en zaterdag mocht ie bij me op de kamer slapen en zondag mochten we eindelijk naar huis...we waren zo blij !!!!
Nu ik thuis ben komen bij mij de kraamtranen maar we zijn zo zielsgelukkig met onze Lars, zijn zo trots op hem na alles wat we hebben moeten meemaken...
