We zijn weer THUIS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hallo dames

Hier de details van de operatie van Roan.
Maandagochtend is Roan opgenomen en dat was een lange dag want je moet op allerlei doktoren enz. wachten. Maar om half 6 was dan iedereen geweest en konden we naar beneden om een hapje te eten. Roan vond het allemaal geweldig daar in het ziekenhuis en heeft bijna niet geslapen en als hij sliep waren zijn oogjes maar half dicht want stel je voor dat hij eens iets zou missen.
Dinsdagochtend moesten we om 8 uur op de ok zijn en ik mochtmee. Hij kreeg narcose via een kapje en heeft 2 keer een heel klein beetje tegengesparteld maar vlak voordat hij sliep was hij heel rustig en dat was voor mij heel prettig hoewel ik wel ff moest huilen toen ik hem daar achter moest laten. Gelukkig zou de operatie hooguit 3 kwartier duren en waren we er vanuit gegaan dat we maximaal 1,5 uur "kwijt" zouden zijn. We zijn er vanuit gegaan dat ze kwart over 8 zijn begonnen dus we verwachten tegen half 10 een telefoontje dat we naar de uitslaapkamer mochten komen.Maar om 10 hadden we nog steeds niks gehoord. Dus de zenuwen gieren door je keel. Iets na half 11 dan eindelijk het verlossende telefoontje dat we mochten komen. Daar zat meneer dan lekker bij een verpleegster op schoot alsof er niks gebeurd was. Maar paps en mams hadden lekker in de stess gezeten. Wat was er nou aan de hand?   Ze zijn 1,5 UUR!!!!!!!!!!!!!!!!!!! bezig geweest om het infuus te plaatsen. Het wou niet lukken en er zijn 7 personen geweest die het geprobeerd hebben. Ons meneertje zit onder de blauwe plekjes (25) maar heeft gelukkig nergens last van. Hij mocht vrij snel mee naar zaal en daar kreeg dorst en heeft een flesje ranja leeggedronken   een klein uurtje later heeft meneer alweer een fles melk gehad en alles bleef lekker binnen. Hij heeft nergens last van gehad en draaide vrolijk rond ondanks een infuusje in zijn hoofdje en een catheter. Meneer heeft op een  gegeven moment zijn infuus eruit getrokken en ik zag weer lekker te stressen want stel je voor dat er een nieuwe in moest. Hoe zou dat dan wel niet gaan. Gelukkig mocht hij zonder. Het catheter moest 48 uur blijven zitten dus woensdag waren we erg beperkt met tillen enz. maar gelukkig vond Roan zijn bedje geweldig. Wel mochten we naar beneden smiddags en hebben we mijn man en onze 2 andere zonen opgewacht. Dat was wel even lekker. Donderdagochtend om half vijf werd Roan wakker en voelde hij heel heet aan en ik dacht: dat wordt niet naar huis vandaag. Dus ik hem temperaturen en bleek het maar 37 te zijn. pfffffffffffff. Maar hij had wel last van zijn catheter dus ik heb de verpleging gebeld en gelukkig mocht het catheter eruit en toen was meneer weer rustig. Hij plaste goed dus het wachten was op de uroloog en dan naar huis. De uroloog zou tussen de bedrijven door smorgens ff langs komen maar dat werd dus kwart over 4 dat ze er was. Wat duurde dat lang zeg we durfden ook bijna niet van de kamer stel je voor dat ze dan net langs zou komen. Maar goed gisteravond om half zeven waren we weer thuis en stond de tafel gedekt en had mijn vriendin gekookt voor ons en hoefden we het alleen maar op te warmen. Geweldig!!!!!!!!!!!!!
Afgezien van   het lange wachten tijdens de operatie is het mij behoorlijk meegevallen. Roan heeft nergens last van (gehad) en heeft maar 2 keer !! gehuild tijdens zijn hele verblijf! 1 keer van de honger en 1 keer dat zijn catheter pijn ging doen. Nu krijgt hij zo nu en dan een paracetamol omdat het plassen toch wel pijn doet. Maar hij heeft lekkere volle pampers dus hij plast goed! We moeten over 3 weken voor controle en over 3 maanden een nieuwe echo en over een half jaar een nierfunctietest dus we hebben wel even rust. Daar ga ik ook lekker van genieten.

Dames bedankt voor jullie lieve berichtjes!!

Heel veel liefs van Frida en Roan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan