Hi iedereen,
Onze baby sliep ik het begin blokjes van 3-4 uur. Dat was helemaal prima. Maar sinds week 10 sloeg het helemaal om tot op de dag van vandaag: letterlijk elke nacht zie ik ofwel elk uur of met wat geluk zit er twee uur tussen. Hij wroet en heeft de borst nodig om terug in te slapen. Als ik dat niet aanbied, begint bij te wenen. Vannacht werd hij ook elk uur wenend wakker, dat was nieuw... Sinds week 14-15 kan hij rollen dus dat zit er ook nog eens bij. Eerlijk, ik ben echt op. Al bijna 7 weken leef ik op slaapjes van max 2u. Ik kan dit niet lang meer volhouden denkik... Mijn partner probeert de avond zo lang mogelijk op zich te nemen zodat ik een eerste blokje kan slapen maar het voelt nog niet voldoende aan.
Overdag doet hij korte dutjes. De dutjes zijn altijd aan de borst, in de draagzak of in de Maxi-Cosi. De ochtend dut kan wel in de cosleeper met het tutje.
Ik zit wat vast in de onzekerheid: is dit normaal gedrag en gaat het voorbij? Of moet ik het toch laten nakijken? Want dit lijkt nu toch al lang te duren zonder enige beterschap. Moet ik werken aan de slaapassociaties aangezien hij nu bijna 4 maand is? Ik lees zoveel verschillende adviezen en weet ook niet wat goed voelt. Hem laten huilen om in slaap te vallen voelt alvast niet goed aan. Ik verwacht niet dat hij nu al zelfstandig in slaap kan vallen (al zou dat heel nice zijn) maar ik wil wel dat hij de slaapcycli zelf aan elkaar leert breien. Ik ben bang dat ik iets fout in stand houd...
Ik zoek dus even wat herkenning of eventuele ervaringen die hier nauw op aansluiten... Dank jullie wel!
Onze baby sliep ik het begin blokjes van 3-4 uur. Dat was helemaal prima. Maar sinds week 10 sloeg het helemaal om tot op de dag van vandaag: letterlijk elke nacht zie ik ofwel elk uur of met wat geluk zit er twee uur tussen. Hij wroet en heeft de borst nodig om terug in te slapen. Als ik dat niet aanbied, begint bij te wenen. Vannacht werd hij ook elk uur wenend wakker, dat was nieuw... Sinds week 14-15 kan hij rollen dus dat zit er ook nog eens bij. Eerlijk, ik ben echt op. Al bijna 7 weken leef ik op slaapjes van max 2u. Ik kan dit niet lang meer volhouden denkik... Mijn partner probeert de avond zo lang mogelijk op zich te nemen zodat ik een eerste blokje kan slapen maar het voelt nog niet voldoende aan.
Overdag doet hij korte dutjes. De dutjes zijn altijd aan de borst, in de draagzak of in de Maxi-Cosi. De ochtend dut kan wel in de cosleeper met het tutje.
Ik zit wat vast in de onzekerheid: is dit normaal gedrag en gaat het voorbij? Of moet ik het toch laten nakijken? Want dit lijkt nu toch al lang te duren zonder enige beterschap. Moet ik werken aan de slaapassociaties aangezien hij nu bijna 4 maand is? Ik lees zoveel verschillende adviezen en weet ook niet wat goed voelt. Hem laten huilen om in slaap te vallen voelt alvast niet goed aan. Ik verwacht niet dat hij nu al zelfstandig in slaap kan vallen (al zou dat heel nice zijn) maar ik wil wel dat hij de slaapcycli zelf aan elkaar leert breien. Ik ben bang dat ik iets fout in stand houd...
Ik zoek dus even wat herkenning of eventuele ervaringen die hier nauw op aansluiten... Dank jullie wel!