Hoi lieve dames,
fijn om al jullie lieve reacties te lezen. Mijn man en ik hebben een vreemd weekend achter de rug. Na de echo van vrijdag waarop we hebben gezien dat we zwanger waren van een tweeling, maar waarvan er eentje helaas geen kloppend hartje heeft, hebben we een beetje wazig weekend gehad.
Vrijdag na de echo één van mijn schoonzusjes verteld dat we zwanger waren. We moesten het echt aan meer mensen kwijt (hiervoor wist alleen mijn beste vriendin nog maar dat we zwanger waren). Zaterdag mijn schoonouders gebeld en die zijn gistermiddag geweest. Ook aan hun verteld dat ze opnieuw opa en oma worden. Ze waren ontzettend blij. Kleinkind nummer 8! 's Avonds mijn drie andere schoonzussen op de hoogte gebracht. De rest van de familie en vrienden vertellen we het pas na de tweede echo. Maar volgende week gaan we met z'n allen kamperen en dan is het wel fijn als ze weten waarom we ergens op reageren.
Ik probeer om blij te zijn dat ik zwanger ben, maar ik ben toch nog steeds verdrietig. Ook aan mijn man merk ik dat hij niet lekker in zijn vel zit. Hopelijk kunnen we het snel een plekje geven. Mijn man kwam met het idee om een boompje te planten zodat we het kindje wel kunnen blijven herdenken. Ik denk dus dat ik vanmiddag maar een boompje ga halen bij het tuincentrum.
Toch wel lekker om zo je verhaal een beetje kwijt te kunnen. Dank jullie wel voor het luisteren
Liefs Silvia
fijn om al jullie lieve reacties te lezen. Mijn man en ik hebben een vreemd weekend achter de rug. Na de echo van vrijdag waarop we hebben gezien dat we zwanger waren van een tweeling, maar waarvan er eentje helaas geen kloppend hartje heeft, hebben we een beetje wazig weekend gehad.
Vrijdag na de echo één van mijn schoonzusjes verteld dat we zwanger waren. We moesten het echt aan meer mensen kwijt (hiervoor wist alleen mijn beste vriendin nog maar dat we zwanger waren). Zaterdag mijn schoonouders gebeld en die zijn gistermiddag geweest. Ook aan hun verteld dat ze opnieuw opa en oma worden. Ze waren ontzettend blij. Kleinkind nummer 8! 's Avonds mijn drie andere schoonzussen op de hoogte gebracht. De rest van de familie en vrienden vertellen we het pas na de tweede echo. Maar volgende week gaan we met z'n allen kamperen en dan is het wel fijn als ze weten waarom we ergens op reageren.
Ik probeer om blij te zijn dat ik zwanger ben, maar ik ben toch nog steeds verdrietig. Ook aan mijn man merk ik dat hij niet lekker in zijn vel zit. Hopelijk kunnen we het snel een plekje geven. Mijn man kwam met het idee om een boompje te planten zodat we het kindje wel kunnen blijven herdenken. Ik denk dus dat ik vanmiddag maar een boompje ga halen bij het tuincentrum.
Toch wel lekker om zo je verhaal een beetje kwijt te kunnen. Dank jullie wel voor het luisteren
Liefs Silvia