Lieve Marielle,
Ik weet hoe je je voelt, maar geef alsjeblieft de hoop niet op. Belangrijk is wel dat je je kinderwens los laat en je realiseert hoeveel je wel hebt en waar je wel gelukkig mee bent in je leven. In vergelijking met alles wat je hebt, is je kinderwens (hoe naar dit ook klinkt) eigenlijk maar heel klein. Misschien, als je je dat realiseert, kun je de kinderwens wat los laten. Daarmee krijg je misschien een grotere kans dat deze wel in vervulling gaat.
Dit klinkt misschien heel lullig en je zit vast ook niet op dit soort commentaar te wachten, maar ik schrijf dit, omdat ik het zelf heb meegemaakt.
Ik ken jouw verhaal niet, maar zal je het mijne in het kort vertellen.
Wij hebben een zoontje van inmiddels 4 1/2. Toen hij 2 was, dachten we aan een tweede kindje en stopte ik met de pil. Na 2 jaar proberen zijn wij vorig jaar naar de gynaecoloog gegaan. Die gaf al snel de mededeling dat icsi voor ons de enige mogelijkheid was, ivm de kwaliteit van het zaad van mijn man. Mijn man heeft een sterilisatie gehad die we hebben laten herstellen toen we pas samen waren. Door die sterilisatie heeft zijn lichaam antistoffen gemaakt tegen zijn eigen sperma. De kwaliteit was daardoor niet goed meer.
Wij hebben vorig jaar zomer besloten geen icsi te doen ivm alle hormonen die ik zou krijgen. Ik zag dat niet zitten en mijn man ook niet.Eigenlijk had ik er ook wat moeite mee, omdat ik vond dat de "schuld" bij mijn man lag en niet bij mij. Hier kwam ik later achter, tijdens gesprekken met een homeopaat. Wij zijn na die mededeling van gyn. naar een homeopaat gegaan en die heeft ons heel veel geholpen. Vooral mij, door mij te laten realiseren dat het krijgen van een tweede kindje niet mijn levensdoel is.
In november realiseerde ik me dat en wonder boven wonder ben ik toen zwanger geraakt. Helaas zat het toen verkeerd en ben ik in januari geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Hierbij ben ik mijn eileider kwijtgeraakt.
In februari kregen we te horen dat mijn man helemaal geen zaadcellen meer had, dus ook icsi was geen mogelijkheid meer.
Samen met mijn homeopaat ben ik toen gaan werken aan acceptatie van het feit dat wij geen kinderen meer zouden krijgen.
Wonder, o wonder, nu ben ik 6 weken in verwachting. We hebben een echo gehad en dit vruchtje zit goed. Over twee weken hebben we weer een echo om te zien of het hartje ook daadwerkelijk klopt. In ieder geval ben ik op dit moment wel in verwachting.
Let wel, dit verhaal is absoluut niet bedoeld om je een rot gevoel te geven, maar juist om je een oppepper te geven. Het kan echt nog wel, maar leer in de tussentijd ook genieten van je leven zonder kindje. Je ziet, bij mij heeft dat er juist toe bijgedragen dat ik nu in verwachting ben.
Meid, ik wens je heel veel sterkte, liefde en geluk toe en hoop dat je spoedig van een zwangerschap mag genieten.
Liefs Mary.
