weer thuis na verblijf in het ziekenhuis

[Anoniem]

Zucht het Zit ons niet echt mee de laatste tijd. Zijn we eindelijk zwanger na twee jaar van onzekerheid krijgen we het een na het ander te verwerken. Twee weken geleden heb ik een ongeluk gehad waar ik al over schreef die idioot die dacht even lekker een tram binnen te rijden precies op de plek waar ik zit met alle gaos van dien. De week daarna krijg ik te horen dat mijn schoonvader en een goede vriendin beide kanker hebben met niet zo een leuk vooruitzicht.

En dinsdag nacht werd ik zo beroerd de hele nacht overgegeven en diaree, ik was totaal uitgeput. Woensdag ochtend direct naar arts die vervolgens met spoed een ambulance belden en mij naar het ziekenhuis liet vervoeren omdat hij vermoeden dat mijn blinde darm geperforeerd of gesprongen was. Ja werd er gezegd dat word opereren en moeder gaat eerst dan zien we met het kind wel verder. Nou jullie begrijpen wel dat ik toen helemaal instorten. Maar goed om een lang verhaal kort te maken er was van alles met mij aan de hand maar gelukkig niets met de blinde darm, en hoevde dus ook niet geopereerd te worden. wel had ik vocht tekort, lage bloeddruk dan weer hoge bloeddruk, bloed en urine was niet goed wat wel duiden op een infectie ERGENS tot nu toe weten ze nog steeds niet waar. Maar na een verschrikkelijke week in het ziekenhuis ben ik nu eindelijk weer thuis, en kan ik aansterken.

Ik hoop binnenkort beter nieuws te kunnen vertellen.
Liefs van Mariska

 

[Anoniem]

hoi mariska,
jeejte spannende tijden voor jou/ jullie. Hopelijk kun je goed aansterken nu. En veel sterkte met de andere tegenslagen bij je fam/ vrienden.
Probeer tussendoor ook te genieten van je zwangerschap, want dit is een unieke periode in je leven, die voorbij is voor je t weet!
Groetjes mira, sinds 02-01 mama van jaap

 

[Anoniem]

Getverdemme wat naar. Wat zul je bang zijn geweest en misschien nog wel. Veel; sterkte ermee en doe het rustig aan meid

 

[Anoniem]

Hé Mariska,

Ik vroeg me al af waar je was. Je reageerde helemaal niet op mijn berichtjes  (van een tijdje terug al).

Maar dat is niet mis zeg wat jij allemaal in korte tijd mee heb gemaakt. Wat zullen jullie geschrokken zijn zeg. En dan nog die mededeling van; eerst moeder en dan zien we wel wat er met het kind gebeurd. Jullie hebben zo lang hier op moeten wachten en dan kan je net zien.......
Gelukkig is dat niet gebeurd.
Ik hoop dat ze er snel achter komen waar die infectie zit en dat het niets ernstigs is.

Doe je nu lekker rustig aan en laat maar goed voor je zorgen.

Ook heel veel sterkte met het slechte nieuws van je schoonvader en je vriendin.

Kruimel