A
Anoniem
Guest
Hoi meiden,
Ik heb hier laatst een topic over geopend, omdat ik wist dat het eraan kwam. Maar nu is het echt. Volgende week dinsdag moet ik echt gaan beginnen met werken.
Myrthe is al 2x wezen wennen op het kdv. Nou is ze ook al een week een beetje hangerig en dat zal ook wel zn invloed hebben gehad, maar ze had het niet naar haar zin.
Toen ik haar ging ophalen stak ze dr armpjes naar mij uit (doet ze zelden) en met een pruillipje en diep nasnikken hing ze al snel in mijn armen. Tja toen kon ik het ook maar net drooghouden.
Ik moet financieel gezien gaan werken, maar ik wil echt niet. En nu ik zie dat ze het helemaal nog niet leuk vind daar, is voor mij de stap alleen maar groter.
Ik weet ook wel dat ze gewoon wat langer de tijd nodig heeft, maar het gaat mij aan mijn hart.
Ze doen haar alleen in de box op schommelstoel en dat wil ze niet. ze wil kruipen, staan en lopen niet saai in een box gestopt worden.
Donderdag gaat ze weer wennen en dan zal ik ook aangeven dat ze dat niet leuk vind. Vrijdag moet ze ook eigenlijk. Maar aangezien de Sint dan komt en alle kinderen uit haar groep mogen komen (zonder ouders) laat ik haar thuis. Dan is het zo druk.
Nou vind ik het werk wat ik ga doen ook niet helemaal geweldig en als het me niet bevalt, stop ik weer. Maar ik moet het wel een kans geven natuurlijk.
Toch vraag ik me af wat doen wij verkeerd? Mijn vriend heeft een goed salaris, we hebben wel een huis gekocht, maar helaas ook een studie af te lossen. Verder leven wij helemaal niet luxe, maar met mijn uitkering erbij redde we het net. Die stopt in januari vandaar dat ik wel weer moet.
Krijg je als moeder zijnde soms nog een andere uitkering als je samenwoont (niet getrouwd)?
Zo, ik moest toch nog een keer even mijn gevoelens delen. Dat lucht wel op.
Liefs Reneke
Ik heb hier laatst een topic over geopend, omdat ik wist dat het eraan kwam. Maar nu is het echt. Volgende week dinsdag moet ik echt gaan beginnen met werken.
Myrthe is al 2x wezen wennen op het kdv. Nou is ze ook al een week een beetje hangerig en dat zal ook wel zn invloed hebben gehad, maar ze had het niet naar haar zin.
Toen ik haar ging ophalen stak ze dr armpjes naar mij uit (doet ze zelden) en met een pruillipje en diep nasnikken hing ze al snel in mijn armen. Tja toen kon ik het ook maar net drooghouden.
Ik moet financieel gezien gaan werken, maar ik wil echt niet. En nu ik zie dat ze het helemaal nog niet leuk vind daar, is voor mij de stap alleen maar groter.
Ik weet ook wel dat ze gewoon wat langer de tijd nodig heeft, maar het gaat mij aan mijn hart.
Ze doen haar alleen in de box op schommelstoel en dat wil ze niet. ze wil kruipen, staan en lopen niet saai in een box gestopt worden.
Donderdag gaat ze weer wennen en dan zal ik ook aangeven dat ze dat niet leuk vind. Vrijdag moet ze ook eigenlijk. Maar aangezien de Sint dan komt en alle kinderen uit haar groep mogen komen (zonder ouders) laat ik haar thuis. Dan is het zo druk.
Nou vind ik het werk wat ik ga doen ook niet helemaal geweldig en als het me niet bevalt, stop ik weer. Maar ik moet het wel een kans geven natuurlijk.
Toch vraag ik me af wat doen wij verkeerd? Mijn vriend heeft een goed salaris, we hebben wel een huis gekocht, maar helaas ook een studie af te lossen. Verder leven wij helemaal niet luxe, maar met mijn uitkering erbij redde we het net. Die stopt in januari vandaar dat ik wel weer moet.
Krijg je als moeder zijnde soms nog een andere uitkering als je samenwoont (niet getrouwd)?
Zo, ik moest toch nog een keer even mijn gevoelens delen. Dat lucht wel op.
Liefs Reneke