Hallo allemaal,
Afgelopen maandag een hartje zien kloppen op de echo, het is en blijft een wonder. Zo ook bij ons afgelopen maandag. We moesten ons smorgens om half negen melden voor een curretage omdat de week ervoor de echo niet positief was. Maar nu dus wel een koppend hartje, hihi. Ik moet dus gewoon een latere eisprong hebben gehad dan verwacht, waardoor ik nu minder ver ben dan verwacht, maar dat hoeft niet negatief te zijn zei de gyn. Iemand ervaring?
Ik was deze keer snel weer aangeteld na mijn derde miskraam. Eigenlijk moest ik drie maanden niet zwanger raken, zodat ik een bloedonderzoek kon laten doen voor een bloedstollingsprobleem. Maar dat hebben we niet gehaald. Hopelijk bijft deze zwangerschap goed gaan, zodat ik niet alsnog spijt ga krijgen dat ik niet voorzichtiger heb gedaan. Maar ik wil zo graag zwanger worden, het beheerst gewoon mijn leven. Dus ik kon gewoon niet aan anti-conceptie beginnen, dat gaat zo tegen mijn gevoel in. Heeft iemand dit ook?
Ik ben ook weer ontzettend misselijk, net zoals bij mijn eerste zwangerschap, die overigens een gezonde en geweldige zoon heeft voortgebracht. Maar hoe lastig de misselijkheid ook is, ik koester ieder moment, want dat betekend dat de hormonen door mijn lijf gieren en dat is natuurlijk positief!
Momenteel ben ik op vakantie dus kan wel makkelijker even gaan liggen en wat rustiger aan doen, maar volgende week weer aan het werk, en dan is het constante misselijke gevoel met overgeven wel minder makkelijk. Maar op het werk weten de meeste van alle tegenslagen afgelopen anderhalf jaar, en leven ontzettend mee en zijn nu ook weer heel erg blij voor me. Tja op het werk weten ze het dus al, aangezien ik dacht weer een miskraam te hebben..... Maar ik vind het wel fijn dat het bekend is, leeft toch iedereen met me mee en zo.
Nou ik ga maar lekker naar bed, want morgenvroeg staat zoonlief om 8 uur weer aan mijn bed om te gaan spelen, en hij weet nog van niets (denk ik, maar je weet nooit wat ze meekrijgen), daarvoor wil ik de 12 weken grens voor voorbij zijn.
Gelukkig heb ik 8 oktober weer een echo, en blijf ik even onder controle van de gyn tot de 12 weken met iedere twee weken een echo, totdat harttonen te horen zijn via doptone. Geeft wel geruststelling om het hartje regelmatig te mogen gaan zien en horen.
Ik heb met mezelf besloten dat ik na de 12 weken wel echt moet gaan genieten, dat vind ik nu af en toe nog moeilijk, omdat ik nog bang blijf.
Groetjes,
Kim
Afgelopen maandag een hartje zien kloppen op de echo, het is en blijft een wonder. Zo ook bij ons afgelopen maandag. We moesten ons smorgens om half negen melden voor een curretage omdat de week ervoor de echo niet positief was. Maar nu dus wel een koppend hartje, hihi. Ik moet dus gewoon een latere eisprong hebben gehad dan verwacht, waardoor ik nu minder ver ben dan verwacht, maar dat hoeft niet negatief te zijn zei de gyn. Iemand ervaring?
Ik was deze keer snel weer aangeteld na mijn derde miskraam. Eigenlijk moest ik drie maanden niet zwanger raken, zodat ik een bloedonderzoek kon laten doen voor een bloedstollingsprobleem. Maar dat hebben we niet gehaald. Hopelijk bijft deze zwangerschap goed gaan, zodat ik niet alsnog spijt ga krijgen dat ik niet voorzichtiger heb gedaan. Maar ik wil zo graag zwanger worden, het beheerst gewoon mijn leven. Dus ik kon gewoon niet aan anti-conceptie beginnen, dat gaat zo tegen mijn gevoel in. Heeft iemand dit ook?
Ik ben ook weer ontzettend misselijk, net zoals bij mijn eerste zwangerschap, die overigens een gezonde en geweldige zoon heeft voortgebracht. Maar hoe lastig de misselijkheid ook is, ik koester ieder moment, want dat betekend dat de hormonen door mijn lijf gieren en dat is natuurlijk positief!
Momenteel ben ik op vakantie dus kan wel makkelijker even gaan liggen en wat rustiger aan doen, maar volgende week weer aan het werk, en dan is het constante misselijke gevoel met overgeven wel minder makkelijk. Maar op het werk weten de meeste van alle tegenslagen afgelopen anderhalf jaar, en leven ontzettend mee en zijn nu ook weer heel erg blij voor me. Tja op het werk weten ze het dus al, aangezien ik dacht weer een miskraam te hebben..... Maar ik vind het wel fijn dat het bekend is, leeft toch iedereen met me mee en zo.
Nou ik ga maar lekker naar bed, want morgenvroeg staat zoonlief om 8 uur weer aan mijn bed om te gaan spelen, en hij weet nog van niets (denk ik, maar je weet nooit wat ze meekrijgen), daarvoor wil ik de 12 weken grens voor voorbij zijn.
Gelukkig heb ik 8 oktober weer een echo, en blijf ik even onder controle van de gyn tot de 12 weken met iedere twee weken een echo, totdat harttonen te horen zijn via doptone. Geeft wel geruststelling om het hartje regelmatig te mogen gaan zien en horen.
Ik heb met mezelf besloten dat ik na de 12 weken wel echt moet gaan genieten, dat vind ik nu af en toe nog moeilijk, omdat ik nog bang blijf.
Groetjes,
Kim
