Hoi Allemaal,
Jullie zien het al aan mijn titel.
Vorige jaar november was ik zwanger van mijn eerste babytje, dat was 24 november 2006. Dit jaar 10 september 2007 was ik bevallen van een prachtige zoon. Hij zag er in de eerste instantie heel gezond uit, totdat hij een dikke puist bij zijn lies kreeg. Ik ging naar de huisarts want ik vertrouwde het niet helemaal. Huisarts heeft mijn doorverwezen naar een kinderarts en toen begon voor ons een echte nachtmerrie.
Artsen wilden een bloedonderzoek doen, en daaruit bleek dat mijn zoontje een te lage ijzergehalte had namelijk 5,2 terwijl een babytje normaal 10 moet hebben dus dat was heel erg abnormaal.
Ik moest mijn zoontje volgende dag meteen naar ziekenhuis brengen voor verdere onderzoeken. Dat was in de gelderse vallei. Kinderarts wist meteen dat er iets niet klopte maar mijn man en ik geloofde dat het gewoon een kleine infectie was en dat we meteen weer naar huis mochten gaan. DUS NIET !!!!
Ze hebben nog verdere onderzoeken gedaan en kinderarts kwam naar ons toe en zei jullie moeten naar UMC in utrecht want wij kunnen jullie niet meer helpen..En bereid je voor, voor het ergste.. Hij vertelde ook waar hij aan twijfelde. Beenmerg van mijn zoontje functioneerde niet en dat kan verschillende redenen hebben maar bij ons was het dus LEUKEMIE. Wij geloofden het niet. MIjn man en ik begonnen echt heel hard te huilen, we schrokken heel erg.
Zondag werd mijn zoontje overgebracht naar ziekenhuis UMC. Daar zouden ze maandag meteen een beenmergpunctie doen. Na de beenmergpunctie kwamen 10 min later hermatoloog naar ons toe en zei dat ons zoontje LEUKEMIE had. Wij geloofden het nog steeds niet en ook niet dat hij misschien ook niet meer zal leven.
Volgende dag kwam de uitslagen uit Den Haag (SKION) en vertelde dat ons zoontje ergste vorm had namelijk AML (vorm komt zelden voor bij baby's)
Woensdag zouden ze beginnen met CHEMO. Ze waren begonnen en mijn zoontje hield meteen vocht vast, hij had heel erg diarree, wilde niet meer drinken.
2 dagen heeft hij het volgehouden, omdat hij zoveel vocht vasthield net een balon moest hij overgebracht worden naar IC ( intensive care). Hij moest aan de beademing, kreeg allemaal medicijnen. Hij heeft het op de IC paar dagen volgehouden. Hij begon minder te plassen, chemo had ook zijn nieren aangetast en omdat hij minder ging plassen werd hij steeds dikker en dikker. Het leek echt net of ik hem met een naald zou inprikken dat hij zou knallen.
Artsen hebben ons geroepen en vertelde dat ons zoontje het niet langer zo zou volhouden en dat hij het weekend niet zo redden. Maar hij begon spontaan weer te plassen. dat hield hij tot dinsdag vol.. later werd het erger en erger.
Artsen raadde ons aan om in Ronald macdonalds huis te verblijven want moesten ons op de ergste voorbereiden. Umut onze zoon heeft het tot vrijdag volgehouden en s'ochtends werden wij gebeld jullie moeten meteen komen want het gaat niet goed. Wij komen in zijn kamer en zagen dat zijn bloeddruk lager werd en hartactie. Op een gegeven moment was hij er niet meer. Umut mijn zoontje heeft 3 weken in het ziekenhuis volgehouden. Het was een echte vechtertje, een pracht van een zoon.. Maar mijn zoontje leed te veel pijn en dit was echt te beste voor hem. Vorm leukemie die hij had was de ergste vorm. Leukemiecellen waren niet te verwijderen. Ook al zou hij het overleven hij zou het over een aantal jaar weer krijgen.
Wij hebben UMUT begraven in Turkije. Umut is nu ons Engeltje.
Nu ben ik weer zwanger van mijn tweede babytje. Ik ben heel erg blij maar ook vedrietig. Ik wilde zelf heel graag weer zwanger raken.. Ik heb elke dag gebeden "god geef mij weer zo snel mogelijk een kind"NU BEN IK WEER ZWANGER EN IK HEB EEN BESCHERMENGEL NAMELIJK MIJN ZOONTJE UMUT !!!!
Groetjes,
Jullie zien het al aan mijn titel.
Vorige jaar november was ik zwanger van mijn eerste babytje, dat was 24 november 2006. Dit jaar 10 september 2007 was ik bevallen van een prachtige zoon. Hij zag er in de eerste instantie heel gezond uit, totdat hij een dikke puist bij zijn lies kreeg. Ik ging naar de huisarts want ik vertrouwde het niet helemaal. Huisarts heeft mijn doorverwezen naar een kinderarts en toen begon voor ons een echte nachtmerrie.
Artsen wilden een bloedonderzoek doen, en daaruit bleek dat mijn zoontje een te lage ijzergehalte had namelijk 5,2 terwijl een babytje normaal 10 moet hebben dus dat was heel erg abnormaal.
Ik moest mijn zoontje volgende dag meteen naar ziekenhuis brengen voor verdere onderzoeken. Dat was in de gelderse vallei. Kinderarts wist meteen dat er iets niet klopte maar mijn man en ik geloofde dat het gewoon een kleine infectie was en dat we meteen weer naar huis mochten gaan. DUS NIET !!!!
Ze hebben nog verdere onderzoeken gedaan en kinderarts kwam naar ons toe en zei jullie moeten naar UMC in utrecht want wij kunnen jullie niet meer helpen..En bereid je voor, voor het ergste.. Hij vertelde ook waar hij aan twijfelde. Beenmerg van mijn zoontje functioneerde niet en dat kan verschillende redenen hebben maar bij ons was het dus LEUKEMIE. Wij geloofden het niet. MIjn man en ik begonnen echt heel hard te huilen, we schrokken heel erg.
Zondag werd mijn zoontje overgebracht naar ziekenhuis UMC. Daar zouden ze maandag meteen een beenmergpunctie doen. Na de beenmergpunctie kwamen 10 min later hermatoloog naar ons toe en zei dat ons zoontje LEUKEMIE had. Wij geloofden het nog steeds niet en ook niet dat hij misschien ook niet meer zal leven.
Volgende dag kwam de uitslagen uit Den Haag (SKION) en vertelde dat ons zoontje ergste vorm had namelijk AML (vorm komt zelden voor bij baby's)
Woensdag zouden ze beginnen met CHEMO. Ze waren begonnen en mijn zoontje hield meteen vocht vast, hij had heel erg diarree, wilde niet meer drinken.
2 dagen heeft hij het volgehouden, omdat hij zoveel vocht vasthield net een balon moest hij overgebracht worden naar IC ( intensive care). Hij moest aan de beademing, kreeg allemaal medicijnen. Hij heeft het op de IC paar dagen volgehouden. Hij begon minder te plassen, chemo had ook zijn nieren aangetast en omdat hij minder ging plassen werd hij steeds dikker en dikker. Het leek echt net of ik hem met een naald zou inprikken dat hij zou knallen.
Artsen hebben ons geroepen en vertelde dat ons zoontje het niet langer zo zou volhouden en dat hij het weekend niet zo redden. Maar hij begon spontaan weer te plassen. dat hield hij tot dinsdag vol.. later werd het erger en erger.
Artsen raadde ons aan om in Ronald macdonalds huis te verblijven want moesten ons op de ergste voorbereiden. Umut onze zoon heeft het tot vrijdag volgehouden en s'ochtends werden wij gebeld jullie moeten meteen komen want het gaat niet goed. Wij komen in zijn kamer en zagen dat zijn bloeddruk lager werd en hartactie. Op een gegeven moment was hij er niet meer. Umut mijn zoontje heeft 3 weken in het ziekenhuis volgehouden. Het was een echte vechtertje, een pracht van een zoon.. Maar mijn zoontje leed te veel pijn en dit was echt te beste voor hem. Vorm leukemie die hij had was de ergste vorm. Leukemiecellen waren niet te verwijderen. Ook al zou hij het overleven hij zou het over een aantal jaar weer krijgen.
Wij hebben UMUT begraven in Turkije. Umut is nu ons Engeltje.
Nu ben ik weer zwanger van mijn tweede babytje. Ik ben heel erg blij maar ook vedrietig. Ik wilde zelf heel graag weer zwanger raken.. Ik heb elke dag gebeden "god geef mij weer zo snel mogelijk een kind"NU BEN IK WEER ZWANGER EN IK HEB EEN BESCHERMENGEL NAMELIJK MIJN ZOONTJE UMUT !!!!
Groetjes,