weet het niet meer!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo
Ben nu 6 weken en 5 dg zwanger.. Nou ja zwanger dat is nog maar de vraag.
12 april niet ongesteld, vlgs de test zwanger maar een licht streepje.
Die zaterdag begin ik met een bruine afscheiding dus ik dacht dat ik ongesteld ging worden. Dit bleef uit maar bruine afscheiding bleef.
Vrijdag nog een test en een duidelijke streep. Echt juichen doe ik niet want die bruine afscheiding blijft aanhouden.
De week erop toch maar vk gebeld en ik mag langs komen voor een echo.
Omdat ik nog zo pril ben krijg ik van te voren de waarschuwing dat ze niet zeker weet of ze wel wat kan zien. Helaas nog niets te zien en dat zegt niet veel.
Ik moet maar gewoon wachten en mag 8 mei terug komen en dan weer een echo.
afgelopen maandag is helaas het bruine vervangen voor helder rood bloed.
Gebeld vandaag met vk en zij gaf aan dat ik er maar van uit kan gaan dat het mis gaat.
Ik heb geen kramp.
Lijkt alsof bloeden ook minder wordt maar weet niet meer wat ik moet denken!
Ik ga er maar vanuit dat het mis gaat.
Maar laat het dan nu maar gewoon beginnen met vreselijke krampen en alle andere dingen die bij een mk horen want dan heb ik duidelijkheid!
Het niet weten is zooooo erg!

Ilona
 
Hai Ilona,

Ik weet helemaal hoe je je voelt, de onzekerheid is inderdaad het ergste. Natuurlijk is het ook erg om je zwangerschap te verliezen, maar als je maar duidelijkheid hebt weet je tenminste in welke situatie je zit en kun je je daar op richten. Ik had hetzelfde in februari. Ik had al een miskraam gehad in december, maar deze begon erg duidelijk, je kon er niet omheen, op een ochtend enorme krampen en daarna gutste het bloed eruit. Natuurlijk erg verdrietig, maar meteen wel blij om de duidelijkheid. Vrij snel daarna was ik weer zwanger, en kreeg ik 2 dagen na de positieve zwangerschapstest bruine afscheiding, echter geen kramp. Ik dacht dus: dit kan geen miskraam zijn, want ik weet nu hoe een miskraam verloopt. Daarna heb ik ook een aantal heel onzekere dagen gehad, waarbij de ene keer de afscheiding iets meer was dan de andere keer. Op een gegeven moment werd het ook langzaam helderrood maar nog steeds niet veel. Uiteindelijk heb ik maar 1 dag gebloed, geen kramp gehad, maar m'n zwangerschap was wel afgelopen. Zo zie je maar weer dat elke miskraam anders kan zijn, wat helaas voor veel onzekerheid zorgt. Normaal zeggen ze: een miskraam herken je aan kramp. Maar bij mijn 2e miskraam was dat dus ook niet het geval. Misschien wil je dat wel niet horen, maar uit je verhaal maakte ik op dat je vooral duidelijkheid wil. Zekerheid kan niemand je geven natuurlijk, je zult inderdaad af moeten wachten, maar meestal zegt je gevoel ook al wel iets. Ik voelde bijv. de spanning in m'n borsten al meteen niet meer vanaf de bruine afscheiding, daardoor vermoedde ik ook al wel iets.
Ik wens je veel sterkte in deze onzekere tijd.

groetjes
Ingrid
 
Hai Ingrid,

Bedankt voor je reactie. Ik had van mijn vriendin al begrepen dat het ook zonder krampen kan gaan. Zij maakt momenteel helaas precies het zelfde mee en daar is het ook zonder krampen gegaan.
Ook zij gaf aan dat je eigen gevoel vaak al juist is. Zij wist ook al dat het fout zat voordat ze bij de vk was geweest.
Ik weet het ik moet wachten..
Ilona
 
Hoi Ilona,

wachten is het ergste wat er is.. je blijft onzeker hopend op toch goed nieuws.. Weet er helaas alles van. Ik heb inmiddels uit verschillende hoeken verschillende verhalen rondom een miskraam gehoord.. Hieruit blijkt ook weer dat elke miskraam anders kan verlopen.

Ik heb zelf in februari een miskraam gehad, verliep zonder krampen wel bloedverlies maar niet eens zoveel. Ik heb uiteindelijk heel snel een echo gekregen, ik moest eerst ook nog een week wachten omdat ze ws. niets konden zien. maar ik trok het niet meer..Het viel me geestelijk zo zwaar allemaal. Toen ik het definieve antwoord kreeg, "er is niets meer te zien"viel er toch een last van mijn schouders af. toen wist ik waar ik aan toe was, het heeft wat ons betreft zo moeten zijn en toen kregen we de kans om het een plaatsje te gaan geven.

Ik hoop voor je dat je snel duidelijkheid krijgt, dat is wat je nodig hebt!

Heel veel liefs,

Suus
 
Hoi Ilona,

Wat ontzettend vervelend allemaal voor je. Ik begrijp je onzekerheid en spanningen heel goed. Toch wil ik je ook even een ander soort verhaal vertellen waarbij het wel goed afliep....

Ik heb vorig jaar oktober een miskraam gehad. Een missed abortion die ik middels een curretage heb laten verwijderen. Dat verliep allemaal prima. Alleen werd ik daarna maar niet ongesteld. De eerste 6 weken maakte ik me er niet druk om omdat ik wel had verwacht dat de cyclus wat langer op zich zou laten wachten. Maar daarna begon ik me toch zorgen te maken. Uiteindelijk na 7 weken toch maar een test gedaan omdat ik ook weer vaak moest plassen (had ik bij mijn 1e zwangerschap ook). Wat denk je: zwanger! Ik heb heel onwerkelijk naar dat plusje op de test lopen kijken, ik kon het niet geloven.

Na alle onzekerheid van de 1e zwangerschap, besloten mijn man en ik een echo te laten maken bij een echobureau. Gewoon om te zien wat er aan de hand was daarbinnen. Wat bleek, het was pas heel erg pril, 4 weken. Maar het vruchtje was wel mooi rond, een goed uitgangspunt werd ons verteld. Wij helemaal blij natuurlijk. Tot de avond erna. We waren gaan uit eten met mijn mans werk en het was best laat geworden. In het hotel aangekomen voel ik dat ik bloed verlies. En ja hoor, toen ik op de wc ging zitten zat heel mijn onderbroek vol. Weg droom............. De dag erna belde ik de verloskundige. Die zei ook tegen mij dat ik af moest wachten omdat ze nu niets konden zien. Anderhalve week later zouden wij een termijnecho hebben dus tot die tijd moest ik maar afwachten. Bij mij heeft zo'n week nog nooit zo lang geduurd (ik begrijp dus heel goed hoe jij je nu voelt). Ik heb daarna nog 2 keer een bloeding gehad. Ik ging dus ook naar het diagnostisch centrum met het idee dat ze me zouden vertellen dat er niets meer was. Eenmaal daar aangekomen begon die mevrouw met een uitwendige echo. Maar ze zag niets zei ze dus werd het toch een inwendige echo. Ik had dus ook echt zoiets van: er is ook niets te zien dus bespaar je de moeite! Maar toen ze de inwendige echo ging maken zagen we ineens een klein wormpje met een hartje! Ik kon het niet geloven. Wat was dat onwerkelijk. Mijn man begon spontaan te huilen, ik was helemaal van de kaart. Het zag er allemaal goed uit en ik was een dikke 7 weken op weg. In een roes ben ik daar weggegaan. Wat ik verder die dag heb gedaan, weet ik niet meer.

Maar de dag erna zat ik op het werk toen ik weer bloed verloor. Ik rende naar de wc en het kwam er met straaltjes uit gelopen en ik verloor ook stolsels. Weer weg droom dacht ik. Mijn man is vanuit Zwijndrecht naar huis gesjeesd en samen zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Ik was compleet van de wereld. De gynaecoloog keek ook niet zo blij. Toch maar een echo maken, wat bleek: het kindje zat er nog! Waar het bloed dan vandaan kwam, kon hij niet zien maar hij dacht aan een achtergebleven stolsel van de curretage. Daarna heb ik meerdere bloedingen gehad en uiteindelijk hebben ze nooit echt met zekerheid kunnen zeggen waar het aan lag. Het zou een geknapt bloedvat in mijn baarmoeder kunnen zijn wat door het oprekken van de baarmoeder elke keer weer openscheurt.

Tot de 11e week heb ik bloedingen gehad, daarna is het gestopt en nu ben ik alweer bijna 27 weken zwanger van een rond en gezond knulletje. Inderdaad is bloed niet goed tijdens een zwangerschap maar het duidt dus niet altijd op een miskraam. De gynaecologen zeiden tegen mij dat zolang ik geen kramp had, het dus niet altijd een miskraam hoeft te zijn. Zoals je van mijn voorgangsters hierboven hebt begrepen kan het dus wel maar het hoeft dus niet.

Ik weet hoe zenuwslopend het is om te moeten wachten tot de volgende echo maar het is helaas toch beter om even geduld te hebben. Mocht het wel goed zijn, dan is het vruchtje wat verder en kunnen ze waarschijnlijk het hartje zien. Dat is een goede graadmeter om te kijken of de zwangerschap de goede kant op gaat. Ik zou je adviseren om rustig aan te doen en neem lekker de tijd voor jezelf. Het is een zware periode waarin je veel moet incasseren dus dan is een beetje extra rust geen overbodige luxe.

Heel veel succes en sterkte en ik zal voor je duimen. Laat je ons weten hoe het is afgelopen?

Groetjes,
Maike
 
Hallo
Ontzettend bedankt voor de reacties!
Ik bloed nog steeds maar zitten geen stolsels bij.
Heb mij gister ziek gemeld en zou vandaag weer gaan werken maar had vanochtend nog geen zin dus plak er nog een dagje bij.
Mijn dochtertje van 2 zit op het kdv dus kom heerlijk aan mijzelf toe!
Ergens voel ik mij daarover schuldig maar zag mijzelf ff niet op werk zitten.

Morgen moet ik weer de vk bellen en dan hoor ik van haar wel hoe lang ik nog moet wachten. Ik hoop dat ik meteen mag komen en anders zijn we al weer een stuk dichter bij 8 mei!

Maar ik hou jullie op de hoogte!

X
 
He Evi!

Ik wil je even heel veel sterkte wensen meis....ik weet helaas ook hoe het voelt.
Alleen ik heb het in de nacht gehad. Ineens rechtop in bed en meteen wist ik dat het fout was...de volg ochtend en de 3 dagen erna flink gebloed, wel krampjes maar geen echte pijn. Ik wist dat het fout zat...en ze vertelde me allemaal dat ik moest afwachten...heel erg.
Dacht wel even dat ik de volg dag zou gaan werken maar ik kopn het gewoon niet! Opgebeld en ik moest het mn baas wel vertellen maar ze leefde zo met me mee dat ik thuis mocht blijven tot ik eraan toe was om te werken! Ze heeft elke dag gebeld en uiteindelijk na 6 dagen weer gaan werken.

Neem wel de tijd voor jezelf meis, dit is erg belangrijk (je hoeft natuurlijkniet hele weken thuis te gaan zitten), maar ik was het wel zat hoor na die dagen. Lekker afleiding is ook goed!

Hou ons op de hoogte he?
xxx maan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan