Weglopen!

A

ANONYMOUS_USERNAME

In aansluiting op een eerdere discussie die ik  had opgestart ('Tuigje') vraag ik me toch af of er nog andere moeders zijn die een zgn weglopertje hebben en wat bij hen eventueel heeft geholpen. Mijn zoon is bjna 2 jaar  en hij peert er constant tussen uit. En hij loopt hard! Ik heb echt moeite om hem bij zijn kladden te grijpen.  Hem corrigeren helpt niet (hij snapt het volgens mij wel). Handje vasthouden krijg ik hem ook (nog) niet geleerd en het idee van een andere moeder hem op het moment dat hij de beentjes neemt, bij wijze van straf, in de buggy te zetten, helpt niet. Met als gevolg dat meneertje bijna constant buiten met  een prenatal tuigje loopt. Op zich maakt het mij geen bal uit dat andere mensen daardoor mijn zoon vergelijken met een hond, ik ga er tenslotte maar vanuit dat dit maar een tijdelijke fase is. Maar ik vraag me toch wel af of er nog andere middelen zijn om hem  in de buurt te houden. Ik ben veel te bang dat hij ergens onder komt als ik hem zijn gang laat gaan, en ik heb echt geen zin hem constant achterna te zitten. Met dat laatste wordt het overigens alleen maar erger, want hij vindt het prachtig als mama hem probeert in te halen en dan gaat hij nog harder lopen. Wie heeft ervaring hiermee?
 
Die van mij is 3 en loopt ook constant een andere kant op. Het ergste is dat hij zelfs niet in paniek raakt, gaat huilen of schreeuwen. Hij geeft ook absoluut niet de indruk dat hij zijn ouders kwijt is. We hebben al een tijdje dat als we naar een andere stad gaan hem een polsbandje omdoen met alle gegevens en telefoonnummers en sinds kort heeft hij een mobiele telefoon. Daar staan de belangrijke nummers ingeprogrammeerd. Hij weet precies hoe het werkt. Het mooie van dat is dat hij nu bij ons blijft. Het geeft ons allemaal een beter gevoel. Daarnaast heeft hij sinds kort een zusje en we hebben een meerijdplankje aangeschaft, en daardoor blijft hij ook beter in de buurt. Maar hoe dan ook we moeten altijd allert blijven.......

succes,

mamaraf
 
hallo

ik denk dat je je kindje het beste omdat hij nog geen 2 is in de wandelwagen kan zetten als je weg gaat mijn zoontje is 3,4 jaar en is zon sjouwerd erg nieuwsgierig en mag graag overa bij kijken ik vind het dan ook dood eng als wij een dag gaan winkelen of iets dergelijks maar wat niet bij ons in het dorp is moet hij standaard in de zapp buggy
hij weet dat gewoon en hij zeurt er gelukkig ook niet om hij isnamelijk ook wel lui aangelegd laat zich liever drukken dan zelf lopen daar ben ik ook blij van maar ik heb het hem ook niet anders geleerd hij mag in de drukke stad bij het winkelen niet uit de buggy vind ze daar nog te jong voor denk dat jij dat ook beter met je kind kan doen

ja en een mobiele telefoon is wel een oplossing maar ik wil mijn zoontje er zelf niet mee hebben lopen ik vind zulke kleine kinderen horen in de buggy!!
dat  is mijn mening!

en ja tuigjes is ook een optie ik zelf heb er nooit een gebruikt maar ze zijn verecte handig dankies ik liever voor een tuig als de telefoon en dan maar los laten lopen en op   goed geluk ik vind het dood eng ben veel te bang dat ik mijn zoontje kwijt raak en je kan ze maar 1 keer verliezen!   dus mijn TIP: IN DE BUGGY ALS ZE ZO KLEIN ZIJN!

met vriendelijke groet jamie   mama van devran 3,4 jaar
 
Mijn zoontje van 2,5 schiet ook alle kanten op als ik hem zijn gang laat gaan en dat vind ik inderdaad doodeng. Ik ben hem zo kwijt of hij haalt de rekken in de winkel leeg als ik even niet oplet. Dus bij mij gaat hij standaard in de kinderwagen. Mijn man neemt hem wel meer los overal mee naartoe, maar die kan hem makkelijker dragen als hij niet luistert. Ik zie weleens mensen met kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd die netjes aan het handje lopen of netje bij mama blijven, maar die van mij schiet echt alle kanten op. Een troost, ik las laatst ergens dat dat betekend dat je kind veilig gehecht is, daardoor is hij niet snel bang je kwijt te raken omdat hij erop vertrouwd dat je altijd in de buurt bent. Toch nog een positief punt hierbij.
 
Mijn dochter van ruim 2 is ook een echte wegloper en luisterd voor geen meter. Het maakt haar niet eens uit als ze voor straf op de gang moet of wat dan ook. Als ik weg ga moet ze standaard in de buggy leuk of niet dat moet ze gewoon. Als ik dan eenmaal loop gaat dat ook wel goed. 1 keer in de week heb ik een oppaskindje en als we dan weg gaan dan moet mevrouw aan het tuigje. Vind ze niet altijd even leuk maar op zich gaat dat wel goed.
 
hoi, hoi,

Ik heb een meisje van 2,3 jaar en ook zij is een echte wegloper. En het maakt haar ook niets uit. Ze loopt rustig met andere mensen mee.
Als ik er achter aan ga rent ze nog harder weg. Als ze nu weg loopt in een "veilige"omgeving zoals bos, grote rustige winkel; of het strand roepen mijn man en ik dag lieverd wij gaan de andere kant op. Vaak is dan de lol van het weglopen af en komt ze weer terug.
Als ik haar mee neem naar de stad maak ik bij de auto altijd de volgende afspraak met haar. Als je weg loopt zet mama je in de buggy. En dat doe ik dan ook. zij schreeuwt dan de hele stad bij elkaar maar na een paar minuten zit ze nog na te snikken. ze mag als ze weer rustig is de buggy weer uit net zo lang tot ze weer weg loopt. Meestal 3x in het 1e 1/2 uur en daarna blijft ze bij mij. Ik baal er altijd van om haar in de wagen te zetten omdat ze aan alle kanten tegenwerkt. Maar het werkt!

groetjes, Ikky
 
 Wat heb ik toch een braaf kind! Als ik dit zo lees... voel ik me een echte bofkont! Mijn zoontje is 2jaar en 11 maanden, maar ik heb nooit problemen met hem gehad op dit gebied.   Hij loopt braaf aan het handje mee, houd netjes de wandelwagen vast als ik dat zeg en blijft altijd wel in de buurt, als ie toch een keer te ver vooruit loopt, dan zeg ik tegen hem dat ie moet wachten en dan blijft ie staan tot ik bij gereden ben! Ik weet niet of me dat met de 2de ook gaat lukken, want die heeft een totaal ander karakter, maar ik ben wel heel streng! Niet luisteren? Dan maar zitten en vast in de wandelwagen... Bij mn oudste werkte dit prima... met mn jongste ben ik net begonnen en heeft al 2x weer in de wandel gezeten...
 
Het doet me in ieder geval deugd te lezen dat ik er meer kinderen zijn zoals die van mij. Ik ben nu ook aan het proberen hem in de buggy te houden, al is dat moeilijk; hij loopt zo graag! en inderdaad heb ik ook gehoord dat het goed is dat hij zo ondernemend is. Je wordt er alleen een beetje moe van. We gaan binnenkort naar het Gardameer op vakantie. Om de stacaravan is wel een veranda, waar hij niet direct weg kan, maar daarbuiten zal hij toch aan het tuig moeten lopen en eventueel aan een lange lijn vast aan de stoelpoot moeten binden, hoe vervelend  ik dat ook vind. Ondertussen zal ik blijven proberen hem als soort  van straf in de buggy blijven zetten. Ook met fietsen zal hij voorlopig in de tuin of op een omheind terrein moeten blijven.  Hij fietst al zo hard op een 12 inch fietsje (zelfs met half leeggelopen bandjes) en dan  is hij helemaal niet bij te houden!  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan