Wel heel veel misselijk

A

ANONYMOUS_USERNAME

Gisteren was het nog leuk maar toen ik thuis kwam bleek dat ze al de hele dag vreselijk aan het overgeven is en vreselijke pijn onder in haar buik, kon gewoon niet slapen. Vandaag nog steeds en ze hangt maar over die pot! Is dat normaal, zoveel?

Papaderkje
 
Hoi Papa Derkje

bij mijn eerste zwangerschap heb ik tot zo'n 22 weken boven de wc gehangen. Niet alleen 's morgens maar ook 's middags 's avonds en zelfs wel eens 's nachts.

Heel hindelijk.

Sommige vrouwen belanden zelfs in het ziekenhuis, doordat ze extreem overgeven en afvallen en uitdrogen.

Maar wat is normaal?

Bij de meeste vrouwen is het over met dertien weken en er zijn ook veel vrouwen die nergens last van hebben.

Eén advies, eet of drink wel regelmatig, overgeven met een lege maag is erg pijnlijk.
 
Ha papa derkje...

Ja, inderdaad, soms is het echt "normaal".
Maar neem bij twijfel gewoon even contact op met jullie verloskundige,
vooral omdat je aangeeft dat ze veel pijn heeft in de onderbuik.
Probeer haar verder maar gewoon zoveel mogelijk te steunen en ga
vooral geen discussies oid aan, doordat ze zich rot voelt en wegens
hormonen kan ze namelijk best heel onredelijk reageren terwijl jij
alleen maar lief probeert te zijn!

Succes!
Jullie mannen hebben het ook zwaar tmet een zwangere vrouw, helaas
beseffen niet alle vrouwen dat.

Liefs, Linkie.
 
sorry sorry, papaderkje dat ik niet verder gelezen heb over wie je was.

Die boze papa maakte me gewoon kwaad en ik dacht dat jij dat alsnog was.

Het spijt me enorm en ik hoop dat je niet boos bent op me.

sorry nogmaals hoor, liefs Hester  

 
Hoi papa derkje,



Het is "normaal" maar natuurlijk niet wat je je voorstelt bij een
zwangerschap he. Ik ben zelf opgenomen geweest in het ziekenhuis omdat
ik de hele dag moest overgeven en zelfs geen slokje water meer kon
binnenhouden. Dit was bij 7 weken zwangerschap. Nu ben ik 17 weken
zwanger en voel me nog steeds misselijk maar kan functioneren dankzij
Postadoxine (een geneesmiddel tegen zwangerschapsbraken). Het goede
nieuws is dat mijn prutske hier niets van geweten heeft en rustig op
schema doorgroeit. Als het een troost kan zijn, de baby neemt echt wel
alles wat die nodig heeft.



Dat het voor de papa ook zwaar kan zijn kan mijn man getuigen. Het is
niet leuk om je vrouwtje zo te zien afzien he... en je kan zo weinig
doen. Tonnen begrip zijn nu heel belangrijk!



ik wens jullie heel veel moed en ben ervan overtuigd dat het een wolkje van een baby wordt!



Liefs Greetje

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan