De titel zegt het al.... mijn innerlijke ik wil heel graag een 2e. Mijn rationale/praktische ik zou niet weten hoe we dit voor elkaar gaan krijgen.
Ik zou graag jullie meningen/ verhalen horen als klankbord.
Situatie:
Mijn man en ik zijn 5 jaar getrouwd, we hebben een prachtige dochter van 22 maanden, wonen in een heerlijk huis (groot genoeg) zitten en financieel zeer goed bij en leven op dit moment het leven wat we altijd gewild hebben.
Onze dochter was een 'verrassing' Dankzij mijn eerdere eetstroonis was de pil niet effectief en werder we ongepland zwanger. We hebben dus nooit bewust de keuze gemaakt om kinderen te krijgen pas na dat we een positieve test in handen kregen. Ons leven toendertijd was er nog niet helemaal klaar voor, we gingen geregeld naar feesten/festivals, houden er van om met vrienden gezellig naar het terras te gaan etc. We hebben na de bevalling behoorlijk wat aanpassingsproblemen gehad (we dachten er wel klaar voor te zijn maar hadden niet verwacht dat de impact zo groot zou zijn)
Simpele dingen als samen boodschappen doen was namelijk al een uitdaging
Inmiddels zijn we 2 jaar verder, zowel mijn man als ik hebben beide een nieuwe baan, hij werkt als monteur in buitendienst waardoor hij vaak sochtends al om 6 uur weg is en savonds pas rond 5/6 thuis is. Ik heb een vast dienstverband met flexibele werktijden/uren en ben op vrijdagen vrij. Onze dochter gaat 4 dagen per week naar de opvang.
NU:
Ik zou dolgraag een 2e kindje er bij willen, ik ben verliefd geworden op het moederschap en geniet van mijn dochter. Bij mij kwamen de gevoelens voor een 2e pas toen mijn opa overleed... bij de crematie zat mijn vader alleen zonder familie (behalve ons gezin) hij had geen broers of zussen, en die gedachtte vond ik zwaar. Dat onze kleine meid later ook alleen voor heel veel situaties komt te staan.
Mijn man wil geen 2e, hij is blij met het leven dat we nu lijden en de luxe die we hebben dankzij de nieuwe banen en daarbij behorende salaris verhogingen. Hij wil niet inleveren door nog een kind 4 dagen naar de opvang te brengen. (begrijpelijk) Hij kan niet minder gaan werken, ik kan niet minder gaan werken (dit zou betekenen dat ik een andere baan moet zoeken)
Toch.... blijft het knagen.
Nadelen:
- Financieel (opvang)
- Oppas regelen voor weekenden / avondjes
- Slaaptekort
- Beperking vrijheid... een peuter die loopt en speelt levert ons nu natuurlijk meer vrijheid op dan dat we weer op een babyschema zitten
Voordelen:
- Nog een geweldige persoonlijkheid in ons mooie gezinnetje
Zo, dat moest even uit mijn systeem.
Hoe zijn bij jullie de afwegingen/beslissingen gegaan omtrent een 2e of 3e kindje?
Ik zou graag jullie meningen/ verhalen horen als klankbord.
Situatie:
Mijn man en ik zijn 5 jaar getrouwd, we hebben een prachtige dochter van 22 maanden, wonen in een heerlijk huis (groot genoeg) zitten en financieel zeer goed bij en leven op dit moment het leven wat we altijd gewild hebben.
Onze dochter was een 'verrassing' Dankzij mijn eerdere eetstroonis was de pil niet effectief en werder we ongepland zwanger. We hebben dus nooit bewust de keuze gemaakt om kinderen te krijgen pas na dat we een positieve test in handen kregen. Ons leven toendertijd was er nog niet helemaal klaar voor, we gingen geregeld naar feesten/festivals, houden er van om met vrienden gezellig naar het terras te gaan etc. We hebben na de bevalling behoorlijk wat aanpassingsproblemen gehad (we dachten er wel klaar voor te zijn maar hadden niet verwacht dat de impact zo groot zou zijn)
Simpele dingen als samen boodschappen doen was namelijk al een uitdaging
Inmiddels zijn we 2 jaar verder, zowel mijn man als ik hebben beide een nieuwe baan, hij werkt als monteur in buitendienst waardoor hij vaak sochtends al om 6 uur weg is en savonds pas rond 5/6 thuis is. Ik heb een vast dienstverband met flexibele werktijden/uren en ben op vrijdagen vrij. Onze dochter gaat 4 dagen per week naar de opvang.
NU:
Ik zou dolgraag een 2e kindje er bij willen, ik ben verliefd geworden op het moederschap en geniet van mijn dochter. Bij mij kwamen de gevoelens voor een 2e pas toen mijn opa overleed... bij de crematie zat mijn vader alleen zonder familie (behalve ons gezin) hij had geen broers of zussen, en die gedachtte vond ik zwaar. Dat onze kleine meid later ook alleen voor heel veel situaties komt te staan.
Mijn man wil geen 2e, hij is blij met het leven dat we nu lijden en de luxe die we hebben dankzij de nieuwe banen en daarbij behorende salaris verhogingen. Hij wil niet inleveren door nog een kind 4 dagen naar de opvang te brengen. (begrijpelijk) Hij kan niet minder gaan werken, ik kan niet minder gaan werken (dit zou betekenen dat ik een andere baan moet zoeken)
Toch.... blijft het knagen.
Nadelen:
- Financieel (opvang)
- Oppas regelen voor weekenden / avondjes
- Slaaptekort
- Beperking vrijheid... een peuter die loopt en speelt levert ons nu natuurlijk meer vrijheid op dan dat we weer op een babyschema zitten
Voordelen:
- Nog een geweldige persoonlijkheid in ons mooie gezinnetje
Zo, dat moest even uit mijn systeem.
Hoe zijn bij jullie de afwegingen/beslissingen gegaan omtrent een 2e of 3e kindje?