Wel of niet krijgen van een ruggeprik e.d. ?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo inmiddels ervaren bevallen dames,

Ik ben (pas) 27 weken, maar wil me zo zoetjes aan bezig gaan houden met de bevalling. Ik lees heel vaak dat je nauwelijks iets tegen de pijn krijgt. Begrijp me niet verkeerd en het klinkt heel raar, maar ik heb echt zin in m'n bevalling. Ik weet ook wel dat het MEGA veel pijn gaat doen, maar heb er toch een positieve instelling in.
Toch zit ik een beetje met de verhalen die ik om me heen hoor. De meest gruwelverhalen passeren de revue. Ook dat vrouwen niet meer kunnen en smeken om een ruggeprik en deze dan niet krijgen.
Ik snap dat niet. Zijn dat sterke verhalen of is dat echt waar?

Ikzelf moet in het ziekenhuis bevallen omdat ik (door schildklierziekte) onder medische controle en behandeling sta. Zou dit enig effect hebben?
Ik wil het ook aan m'n gyna vragen hoor, maar wil ook de ervaringen van de vrouwen zelf horen.

thanks en veel babyplezier
Miranda
 
Helaas zijn dat niet allemaal sterke verhalen. Er zijn nog genoeg ziekenhuizen waar deze servivc alleen tijdens kantooruren beschikbaar is en waar het nog steeds als een luxe wordt gezien. In het laatst nummer van kind en ziekenhuis (dat heeft je bibliotheek vast wel) staat een heel artikel hierover met de cijfers erbij. Je loopt al in het ziekenhuis schrijf je. Bespreek het in de zwangerschap met je gyn en laat het zwart op wit zetten. En laat ook zwart op wit zetten dat je 's nachts en in het weekend een ruggenprik kunt krijgen. Dat niet als een assistent dienst heeft die iets heel anders doet. In alle academische ziekenhuizen is het wel 7/24 uur beschikbaar trouwens.
 
Heel erg bedankt voor de info. Ik had eigenlijk de hoop dat het gruwelverhalen waren. Wel blij dat ik het nu (ver) van tevoren weet.
Volgende week heb ik een afspraak bij de gyna, maar niet de mijne. Zij is met vakantie. Ik zal het met haar wel bespreken. Heel goed mens vind ik het, dus verwacht dan geen problemen.

Nogmaals bedankt voor de info en tip (beval niet in een academisch ziekenhuis)
Wel een heel erg raar, achterhaald en burocratisch systeem dan, "alleen tijdens kantooruren". Heeeel vaag.

Thanks
Groetjes
Miranda
 
Hallo,

Ikzelf heb twee dochtertjes. Bij de eerste bevalling heb ik een ruggeprik genomen en bij de tweede was het zonder.
Het voordeel van de ruggeprik is dat je zo goed als geen pijn meer hebt, maar de recuperatie is achterna wel groter. Het is netr alsof je nog in een roes zit, je mag ook niet direkt opstaan...
Zonder verdoving doet het wel veel pijn, maar je voelt je achteraf veel beter en fitter.
Dit is wat ik heb ondervonden. En bij mijn tweede ging het zodanig rap dat ik al 8cm ontsluiting had en dan is het de moeite niet meer om een ruggeprik.

Wat ik je zou aanraden is, kijk hoe je je voelt en wat je hartje zegt en dan komt alles tip top.
En geniet maar veel zonder  je veel zorgen te maken. Doei.

 
Hai hai,

Ik ben in het sophia dijkzicht  bevallen en weeen (Buik/rug had ik)  hebben doet heel veel pijn ik ben dan ook in 1 uur tijd van 3 naar 9 cm gegaan een weeenstorm dus,tijdens die weeen heb ik een prik gevraagdt heb heb die toen ook gehad (haalde net de scherpe kantjes eraf) en toen ik het echt niet meer hoeld gilde ik om een ruggeprik wat ze direckt wilde regelen voor me maar ik zat al op 9 cm dus was niet meer nodig.....
De rest van me bvalling vertel ik maar niet (was niet zo'n pretje) maar wat ik dus zeggen wil is dat als je het wilt krijg je echt wel verdoving....
Maar dat ligt denk ik ook wel weer aan het ziekenhuis waar je in bevalt...


Liefs, Jennifer
 
Hoi

Ik ben in het ziekenhuis bevallen omdat ik werd ingeleid. Toen ik het echt niet meer kon houden heb ik een ruggenprik gekregen. Ze hebben eerst overlegd een ruggeprik of zo'n spuit in je been tegen de pijn. Het werd een ruggenprik. Het zetten vond ik vervelend, ik kon niet in de ontspannen houding zitten, had erge beenweeen en een erg dikke buik.
Toen ik voor een voorlichting in het ziekenhuis was vertelde ze dat ze de spuit in je been zelf kunnen/mogen zetten en voor een ruggenprik is een anathesist nodig. Daar wordt dus 's avonds een inschatting gemaakt van wie het nodig heeft. Ze zijn er niet happig om om ze uit bed te bellen. Maar als het echt nodig is wordt het wel gedaan.
Informeer bij het ziekenhuis waar je ga bevallen hoe ze er daar mee omgaan.
Sterkte met je bevalling.

Groetjes Jannie
 
Als eerst wil ik zeggen dat ik ontzettend tegen de bevalling opzag, dat omdat ook ik horrorverhalen had gehoord van veel mensen en vooral omdat ik mijn zus 1 uur na haar eerste bevalling had gezien. Ze leek wel 10 jaar ouder dacht ik toen! Hoe dichterbij we bij de uitgerekende datum kwam hoe meer ik er tegen opzag. Ik heb bij de verloskundige geïnformeerd naar mogelijkheden voor pijnbestrijding tijdens de bevalling. Haar reactie was bot en duidelijk “daar doen we niet aan” en daar kon ik het als nerveuze zwangere vrouw het mee doen. Ik was vooral  heel erg boos over het feit dat ik niet zelf kon beslissen of ik wel of niet pijnstilling wilde. We hadden toen besloten om in het ziekenhuis te bevallen ivm met de kans op pijnstilling in het ziekenhuis. Thuis is een ruggenprik of pethidine injectie niet mogelijk. Maar tja de verloskundige was duidelijk dus ik rekende ook in het ziekenhuis niet op pijnstilling. Uiteindelijk moest ik door een te hoge bloeddruk onder controle in het ziekenhuis (blij toe want nu was er weer een kansje op pijnstilling) en ben ik ingeleid bij week 36. Het begin was echt goed te doen. Ik twijfelde of ik überhaupt weeën had maar moest wel op mijn ademhaling letten. Het begin viel mij reuze mee. Toen ze gingen controleren had ik al 4 cm ontsluiting en eigenlijk niet zo veel pijn! Een uurtje of wat later vond ik het toch wel heftig worden en vroeg ik om pijnstilling waarschijnlijk eerder dan iemand anders omdat ik zo bang voor pijn was. De verpleegkundige ging overleggen maar er moest eerst een controle zijn,  ik bleek ik al 9 cm  ontsluiting te hebben. De ergste heb ik al gehad en dat terwijl ik dacht dat het veel erger zou zijn! De laatste cm was zeer pijnlijk en moeilijk maar je weet dat je er bijna bent en het duurde een halfuurtje. Mijn partner heeft me al puffend er doorheen gesleept, hij heeft meer gepuft dan ik. Omdat je steeds rust na een wee hebt, heb je even de tijd om bij te komen en je voor te bereiden op de volgende. De beste advies die ik heb gehad was om me er niet tegen te verzetten en het over je heen te laten komen. Ik heb heel baat gehad aan ademhalingstechnieken, dus ik liet het over me heen komen en puffen maar. Na dat laatste halfuurtje mocht ik gaan persen, niet wetend dat het persen helemaal geen pijn doet verwachtte ik weer het ergste maar je voelt een ontzettende drang om te poepen, als je mag gaan persen is het zo een opluchting en is het werken om de kleine eruit te krijgen. Het laatste stukje doet pijn omdat alles opgerekt wordt, maar als je naar de daadwerkelijke tijd kijkt is een paar seconden en dan heb je de kleine in je armen. En ja ook dat cliché is waar dan ben je alles vergeten en voel je geen spatje pijn meer. Mijn conclusie is achteraf dat ik met er veel te druk over maakte (tot ruzie met de verloskundige toe), het is te doen, je lichaam kunt het en gezien de verhalen om mijn heen in het ziekenhuis, als je echt pijnstilling nodig hebt krijg je het zeker! Mocht ik voor een tweede gaan ga ik me er niet zo druk over maken. Nog eens bij mijn zus gevraagd waarom zij er zo beroerd uitzag na haar bevalling, zij was (10 jaar geleden) thuis bevallen het heeft 30 uur geduurd, tegenwoordig wordt er veel eerder ingegrepen en kan een bevalling van 30 uur niet meer voorkomen. Ik hoop je hiermee geholpen te hebben want ik liep zo bang te zijn tijdens mijn zwangerschap dat ik toch wel een stuk minder hebt genoten ervan. Dus relax je lichaam kunt het, jij moet gewoon doorpuffen en het komt helemaal goed.
 
Hoi Miranda,

Ik wil je even het hart onder de riem steken. Maak je vooral niet te druk over de bevalling. Je weet nooit hoe het verloopt. Het is bij iedereen anders.

Ikzelf heb bij mijn eerste dochter (nu bijna 4) een keizersnede gehad vanwege de stuitligging. De operatie vond plaats onder een ruggeprik. Dan heb je geen pijn. Die komt pas als je weer in je bed ligt. Dan merk je pas hoeveel je met je buikspieren doet. Van de keizersnede heb ik 1,5 jaar moeten herstellen. Constant pijn in je buik.

Van mijn tweede dochter (geb. 12-7-2005) ben ik ingeleid. Ik had landurig gebroken vliezen en de weeen kwamen niet. Na het inbrengen van gel, kwamen de weeen op gang. Toen de weeen erg heftig waren, boden ze me in het ziekenhuis aan om een ruggeprik te zetten. Dat was echter niet meer nodig, omdat ik 10 cm ontsluiting had en mee moest persen. Venice is in een kwartier tijd geboren. Meteen na de geboorte is de pijn voorbij. Wel ben ik ingeknipt, maar dat gebeurde onder verdoving.  

Je ziet dus, dat er ook gynaecologen zijn, die aan pijnstilling doen. Kop op dus. En die weeen vallen achteraf omtzettend mee.

Groeten Veronique

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan