Welkom terug in de wondere wereld van werken...

[Anoniem]

Gister ben ik voor het eerst weer begonnen met werken en wat viel het zwaar.
Terwijl manlief nog heerlijk met de kids lag te slapen (meestal worden ze beide tussen 8 en half 9 wakker, soms nog wat later), stond ik mezelf in de badkamer moed in te praten. Ik had totaal geen zin.
Heel de dag heb ik aan ze gedacht. Wat heb ik ze gemist zeg!
Toen ik thuis kwam, was manlief klaar met eten koken, kwam mijn oudste mij verwelkomen met een dikke knuf en kus en kreeg ik van de jongste de mooiste glimlach! Wat was het weer fijn om thuis te zijn.

Donderdag en vrijdag moet ik weer en ik zie het echt als MOETEN. Donderdag moet ik er wel voor zorgen dat de kids gewassen, aangekleed en voldaan zijn, voordat ze naar mijn moeder gaan (voor hun eerste omadag als broers) en vrijdag voor ze naar het KDV gaan. Wat een planning zeg!

Nog meer moeders in hetzelfde schuitje?

Liefs Mylène, mv Brett (05-08-05) en Quincy (22-08-08)

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik ben zelf al weer voor de derde week aan het werk, het viel mij niet tegen moet ik zeggen. Nou hoef ik ook pas om 16:30 uur doordeweeks naar mijn werk toe en ben dus eerst overdag gewoon thuis. Mijn moeder komt dan rond 16:00 uur hierheen, past op tot dat mijn man thuis is, meestal rond 17:30 uur.
De eerste keer vond ik het wel heel vreemd, voor het eerst lange tijd weg bij mijn meisje, niet in de buurt te zijn. Op de heenweg naar mijn werk draaide ze toen ook nog dat nummer van Marco Borsato "Dochters' op de radio, slik.
In het weekend werk ik dan ook, dan is mijn man gewoon thuis en ligt alles nog te slapen als ik naar mijn werk ga, dat vind ik niet zo vervelend. Mijn man vind het ook heerlijk om echt tijd te hebben met zijn meisje, zonder dat ik erbij ben, lekker haar ook even helemaal voor zichzelf te hebben.

Maar eerlijk is eerlijk, ok ik vind het niet erg om weer te werken (parttime voor het eerst van mijn leven) maar het allerliefste zou ik fulltime thuis willen zijn en niets willen missen van mijn meisje.

gr. Alice

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik werk nu weer voor de derde week en ik vind het het moeilijkst om 's ochtends afscheid te nemen van mijn zoontje. Voor de rest denk ik ook wel veel aan hem op mijn werk en ik bel ook regelmatig even hoe het met hem is. Ik vind het trouwens wel weer lekker om echt iets voor mezelf te hebben en niet meer de hele tijd met mijn zoontje bezig te zijn. Ik werk trouwens 20 uur in de week.

Groetjes Evelien

 

[Anoniem]

Vervelend he? Luna gaat nu voor de 2e week naar de creche. Maar 2 dagen in de week maar ik vind er niks aan! Bovendien vind ik het best lastig om alles goed draaiende te krijgen. Ik werk, huishoud, verzorg en loop me een slag in dde rondte maar blijf een "net niet" gevoel houden.

Sterkte en groetjes,
Nathalie