A
Anoniem
Guest
<p>Wat eeen ontzettend fijn forum is dit toch, al veel gelezen!!<br /><br />Even mijn eigen ei dan kwijt....<br /><br />jullie kennen dat programma vast wel, i didnt know i was pregnant. Ik was altijd erg sceptisch over dit soort programmas. Ben al 2x eerder zwanger geweest en helaas 2x de kleine moeten verliezen. Zwangerschap was herkenbaar, toch? hoe kon je je eigen zwangerschap nou missen?<br /><br />Die mening heb ik op 20 februari met piepende banden bij moeten schaven!!<br /><br />zomer vorig jaar was ik in verwachting van een kleine meid, en dit is mis gegaan. Niet terug aan de anticonceptie gegaan, maar ook niet meer ongesteld geworden. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik voor de zwangerschap geen cyclus had waarvan je op uit kon gaan en hij bleef dus wel eens vaker maanden uit. Dit maal gooiden wij en onze HA het op ontzwangeren, mentaal veel stress, want bijna in depressie weggezakt na traumatisch verlies, enzovoorts.<br /><br />de laatste weken wel eens de opmerking naar mijn man gemaakt, ddat ik zon darmkrampen had, en dat ik maar eens een afspraak moest gaan maken bij de huisarts omdat ik spastische darmen vermoedde. die afspraak is er echter nooit gekomen.<br /><br />20-2 schiet ik wakker, badend in wat ik denk dat zweet is. ik schrik me helemaal een ongeluk als ik zie dat ik lacteer. Ik maak manlief wakker, die het allemaal slaapdronken aanhoort en weer in slaap sukkelt, mij met enige paniek achterlatend.<br /><br />Smorgens app ik een vriendin die een uk van 7 maanden heeft, en dus vrij recent bevallen is, met mijn verhaal en een "watnu"?<br />Testen!! roept ze, dus halsoverkop een test in huis halen plas ophouden, en dan toch maar testen. lachen gieren en brullen, want dat kan toch niet?<br /><br />de test heeft 10 seconden nodig. weg lach. daar staan twee streepjes.<br />Huh. hoe dan?<br /><br />we durven niet blij te zijn. met onze vorige zwangerschap bleek er een drastische fout te zijn in de aanleg van het kindje. Die angst is direct in volle hevigheid terug. verder natuurlijk, als nu zwanger, hoe lang dan?<br /><br />We kunnen 22-2 terecht bij een VK praktijk een dorpje verder, maar op 21-2 voel ik iets "schuiven" in mijn buik. paniek neemt het van me over en we bellen de eerste de beste VK paraktijk om de hoek. We kunnen dezelfde avond terecht.<br /><br />eenmaal daar, grinniken en grappen we wat onderling, "zul je zien, is het zo, ovver 4 maanden komt je baby al, gefeliciteerd!".<br /><br />De VK krijgt dit mee en zegt, nou laten we dan maar eens gaaan kijken dan. Ze voelt mijn buik, en fronst. navel + 2. da's grootte 27 weken. <br /><br />De echo gaat mijn buik op, en tot onze grote schrik, bevestigen de "maten" van de beeb dat zelfde. 27+6, uitgerekende datum 16 mei.<br /><br />wow.<br />VK geeft direct een doorverwijzing voor een GUO, daarmee zouden de metingen preciezer kunnen en zouden we meer zekerheid en specialisme krijgen om te zien of alles oké is.<br /><br />Enigsinds beduusd verlaten we de praktijk. we besluiten om de afspraak van vrijdag avond bij de andere VK ook door te laten gaan. bij wijze van second opinion, puur uit ongeloof.<br /><br />zij komen de volgende morgen een week later uit, met 23 mei, mnaar inderdaad, óók 27 weken zwanger.<br /><br />De guo kunnen we direct de maandag al voor terecht. 45 minuten lang hebben we angst uit gestaan dat er nog iets gevonden zou worden qua aandoeningen/aanlegfouten, maar de kleine meneer lijkt helemaal gezond (voor zover
) en weegt een mooie 1150 gram, geschat.<br /><br />Sinds die afspraken staat ons leven finaal op de kop. Ze zeggen zo leuk. je mag geen stress hebben als je zwanger bent en je moet je rustig houden.. maar hoe dan?! nu 29+3 weken, en ik heb gewoon de helft van mijn zwangerschap gemist. enerzijds niet erg, anderzijds heb ik met een beetje "pech" nog maar 8 weken om me mentaal voor te bereiden!!<br /><br /><br /><br /><br /> </p>