wie ervaring met missed abortion?

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo allemaal
ik kom van het oktoberforum.ik heb dinsdag te horen gekregen dat het vruchtje na 6 weken gestopt is met groeien.ik heb nooit geen bloed of iets gehad.het zit inmiddels al bijna 4 weken levenloos in mn buik en ik vroeg me af hoelang het nog zal duren voor ik een miskraam krijg.ik heb voor de zekerheid een afspraak bij de gyn. woensdag,maar ik hoop dat t snel vanzelf komt,want ik zit maar te wachten.ik heb niet echt het idee dat ik het moet verwerken ofzo(ben natuurlijk wel teleurgesteld,maar heb er nu vrede mee,dat t niet anders is.),maar ik heb zoiets van:was t maar weg,dan kan ik weer door.wie herkent dat?hoelang duurde het bij jullie voordat het eruitkwam?of door welke ingreep is het verwijderd?ik lees vanalles over curretage,met of zonder narcose(vind ik allebei eigenlijk niks.heb nog nooit een ingreep of iets gehad,wil dat graag zo houden.)en ik las een keer iets over vaginale tabletten die het opwekken.en er bestaan toch ook abortuspillen?ik ben benieuwd naar verschillende ervaringen en wat het meest gangbaar is.meestal doen ze curretage toch?waarom eigenlijk als er ook pillen zijn?hopelijk kunnen jullie me wat helpen,want al die vragen tuimelen door mn hoofd en ik vind geen rust.
alvast bedankt!
groetjes kari
 
Hoi Kari,

Allereerst wil ik je zeggen dat ik het heel erg voor jullie (ja, ook je partner hoort erbij) dit moeten meemaken. Helaas heb ik het zelf 2 keer meegemaakt. In 2002 was ik zwanger, maar bij een echo bleek ik een leeg ei in mijn baarmoeder te hebben. Ik werd naar huis gestuurd met de mededeling: Wacht het maar af. Het komt wel los. Dat deed het niet, maar mijn lichaam bleef wel volop zwanger. Na 2 weken moest ik weer op controle. Ik mocht weer langer wachten. Maar ik was het zo zat! Er zat iets in mijn lijf dat niet leefde, nooit geleefd had. Ik wilde graag weer verder met mijn leven. En aangezien wij bijna op vakantie zouden gaan is er besloten om een curetage te doen. Ik ben als de dood voor ziekenhuizen en naalden. Maar het leek me toch een betere oplossing als maar blijven wachten. Wie weet gebeurde het pas op de vakantie! Ik zat er niet op te wachten om dit mee te maken in een vreemd land, bij een vreemde arts. De curetage zelf is me 100% meegevallen. Ik ben onder algehele narcose geweest. Het kan ook met een ruggeprik, maar dat is niet aan te raden. Het gebeurd ook maar zelden. Mijn vriendin heeft wel een curetage gehad met een ruggeprik. Zij gaf aan dat je er niet charmant bij ligt (met je benen zowat in je nek) en je hoort precies wat ze doen. Lijkt mij geen pretje. Mijn man mocht bij me blijven tot vlak voor de ingreep, en vlak erna mocht hij ook alweer bij me. Ik had een kamertje voor mij alleen. Lieve verpleegsters en een geweldige gyn.
De tweede keer (vorig jaar april) verliep de miskraam erg raar. Het vruchtje groeide door, maar er ging geen hartje kloppen. Het vruchtje was veel te klein voor de duur van de zwangerschap. Na 1,5 week en 4 echo's bleek ook het groeien gestopt. Het was dus weer een miskraam. Dit keer koos ik gelijk voor de curetage. Niks weken van wachten. Over medicatie om een mk op gang te brengen is nooit gesproken. Dit omdat er toch risico's aan vast zitten. 1 ervan is dat als je heel heftig gaat bloeden het alsnog met een curetage eindigd. Ook is er het risico dat er weefsel achter blijft. (dit kan na een curetage ook hoor!)
Ik heb geen nare herinneringen aan mijn curetages. Wel vond ik het heel moeilijk dat het echt ineens over is. Je bent zwanger als je de operatiekamer in gaat, en je komt er met een lege baarmoeder/buik uit. Ook al wist ik dat het niet goed was, ik vond het toch een moeilijk moment. Ik was iedere keer dezelfde middag weer lekker thuis in mijn eigen huis. Het herstel ging vlot. Lichamelijk dan. Geestelijk heb ik het best pittig gevonden. Wel was ik lange tijd vlot vermoeid. Maar dat komt gedeeltelijk door de narcose. Het duurt even voordat die helemaal uit je lijf is. Beide keren hebben we de draad qua klussen meteen weer opgepakt. De eerste keer was ik na 4 maanden weer zwanger. In 2003 kreeg ik een pracht zoon. De tweede keer heeft het 6 maanden geduurt. Inmiddels ben ik weer bijna 27 weken zwanger. Een miskraam staat een goede zwangerschap dus niet in de weg. Een zwangerschap na een mk is in het begin alleen erg spannend. (is mijn mening)

Ik wil jou en je partner heel veel sterkte wensen. Maak zelf de keuze die het best bij jou past. (curetage, wachten , medicatie) En alle goeds voor de toekomst!

Groetjes, Kat
 
Kari,

Ken je me nog? Ik zat samen met jou op het oktoberforum. Helaas is het bij mij twee weken geleden ook misgegaan. Ons kindje is gestopt met groeien na 8 weken. Het hartje klopte nog wel een week, maar daarna is het gestopt. Ik vloeide toen al dik  1,5 week.

Op dinsdagochtend is het vloeien begonnen, de dag erna konden we meteen een echo laten maken, er was niets aan de hand. Het hartje klopte, ons kindje leefde! Het liep wel en week achter. Ik was dus maar 8 weken ipv 9 weken. De vrijdag de week erop stond er weer een echo gepland. In de week ben ik blijven vloeien. Die vrijdagochtend klopte het hartje dus niet meer. Dat was een teleurstelling, maar aan de andere kant waren we ook zo realistisch om te denken, het heeft niet zo mogen zijn en de aanleg van ons kindje is gewoon niet goed geweest.

's avonds is het vanzelf "afgekomen". Gelukkig, want ik had hetzelfde gevoel als jij "het moet er gewoon uit".  's Maandags ben ik nog wel naar het ziekenhuis geweest om te kijken of alles "schoon" was. Gelukkig was dit zo. Voor mij was dat het moment waarop ik het verlies "verwerkt" heb. Ik heb het zelf gedaan en hoefde niet meer door een of andere arts gecureteerd te worden. En niets staat een volgende goede gezonde zwangerschap meer in de weg.

Ik kan je vraag helaas dus niet beantwoorden over een curetatie of abortuspillen. Ik kan je alleen vertellen dat ik blij ben dat het vanzelf is gekomen en dat ik helemaal "schoon" was, waardoor de verwerking ervan voor mij een stuk makkelijker was.

Het is inmiddels 2 weken geleden en de bloedingen zijn nu een 1 week gestopt. De drang om opnieuw zwanger te worden is nu erg groot. Nog groter als voorheen, maar dat komt vanzelf wel weer.

Kari, ik wens jullie heel veel sterkte en hoop voor jou dat het snel "afkomt" zodat jullie ook weer verder kunnen.

Groetjes,

Jessica
 
Hallo Kari,

Wat jammer dat het misgegaan is. Bij mij is half februari hetzelfde gebeurd. Ik was onder controle bij de gyn. en had het hartje bij ruim 6 weken zien kloppen. Helaas was dat een week later niet meer zo duidelijk en bij 9 weken (officieel) bleek dat er totaal geen groei meer was geweest sinds de laatste keer en dat het hartje ook niet meer klopte. Gezien een vervelende afloop van mijn vorige zwangerschap (onze dochter is in oktober jl. kort na haar geboorte overleden) waren de gyn. en ikzelf er snel over eens dat ik niet ging zitten wachten tot de vrucht spontaan ging komen. Ik ben dan ook 4 dagen later voor een curettage opgenomen. Deze ingreep is licht en stelt medisch niet veel voor. Ik vond zelf wel dat het jammer was dat je een hele dag opgenomen wordt terwijl de ingreep maar 10 minuten duurt. Ik heb de narcose niet als lastig ervaren, ik had in die 4 dagen a.h.w. afscheid genomen en wist dat het vruchtje toch weg moest. Ik had in mijn omgeving verhalen gehoord van vrouwen die nog wel 6 weken rondgelopen hadden en dat was voor mij werkelijk niet een haalbare situatie. Ik ben in dat opzicht nuchter en het was gewoon voorbij, hoe jammer ook.

Na de curettage heb ik ongeveer een week bloeding gehad, gewoon menstruatiebloed verder geen pijn of zo. Daarna nog ongeveer een week was afscheiding en daarna was het gewoon over. Ik heb volgende week nacontrole, dan wordt er gekeken of alles weer een beetje op zijn plek zit daar.

De ingreep zelf is dus volgens mij niet het probleem, het gaat er gewoon om hoe jij erzelf in staat en dit zul je ook met een gyn. moeten bespreken. Als je kunt wachten moet je alleen wel realiseren dat je een soort van "minibevalling" kunt hebben, inclusief krampen etc. Ik zou dit zelf moeilijk een plek kunnen geven, er zijn ook vrouwen (heb ik gehoord) die dit juist een manier van verwerken vinden...

Kortom: heel veel sterkte de komende tijd en hopelijk mag dit jaar jullie nog geven waar jullie op hopen...

groetjes Margaretha
 
Hi,

Ik heb vanmorgen een echo gehad en daarop was te zien dat de hartaktie van mijn kindje erg laag is en het vruchtje is in de afgelopen 2 weken niet meer gegroeid. Ik ben nu 8 weken zwanger en het vruchtje geeft net als 2 weken geleden aan dat het 6 weken en 1 dag is.... Ik zit dus nu af te wachten tot het hartje stopt en de miskraam op gang komt, wat mij erg zwaar valt.  Volgende week moet ik terug komen voor nog een echo maar ik heb alle hoop inmiddels wel opgegeven. Zodra het hartje gestopt is wil ik ook niet zitten wachten tot het er vanzelf uit komt, maar volgens mij kun je het laten currateren als je dat zelf wilt. Zo weet je ook zeker dat het helemaal schoon is en zul je misschien wat meer rust hebben. Ik zou er gewoon naar vragen bij je verloskundige of de gynacoloog!
Iedereen heel veel sterkte!
 
Hoi Kari,

Erg cliche, maar ik voel met je mee. Het is bij mij nu ook 2 keer misgegaan. Een keer een lege vruchtzak in 2002 voor de geboorte van mijn zoontje (2003) en vorig jaar juni is het vruchtje gestopt met groeien. Beide keren is de miskraam niet vanzelf gekomen. De 1e keer gelijk curretage (maar daar staan al genoeg ervaringen van in de reacties), maar de 2e keer heb ik eerst die vaginale pillen gehad (rare dingen trouwens wat ze zijn bestemd voor een maagzweer). Ik was ontzettend bang voor de pijn die zou gaan komen, maar er was totaal geen pijn. Geen weeen of buikkramp of iets dergelijks. Ik had ze 's avonds om 22.00 uur ingebracht en 's nachts rond een uur of 4 voel je vanzelf dat je naar het toilet moet. Eerst komt er vruchtwater en het vruchtje en denk je is dit het nou, maar daarna komt pas de placenta los en dat is aardig wat en komt het er ook met tussenpozen uit. Het ging bij mij uiteindelijk zo snel en met veel bloedverlies dat ik uiteindelijk in de badkamer ben flauwgevallen. Het vervelende voor mij was alleen, dat mijn lichaam niet alles heeft afgestoten (en eigenlijk klopte mijn voorgevoel wat dat betreft wel, maar de artsen vonden het verstandiger om eerst de pillen te proberen). Ik ben 2 weken later alsnog gecurreteerd. Sindsdien is het helaas niet meer gelukt om zwanger te worden (en dat is pas echt een tegenslag en baal je enorm van je miskraam), maar ik heb nu een heel klein beetje hoop dat ik misschien............. ben bijna overtijd en normaal gesproken zie ik al een dag of 3/4 van te voren dat het misgaat.

 
hoi sb
spannend heej.ik hoop voor je dat je zwanger bent.dat heb je zo te horen wel verdient.dat die pillen eigenlijk voor een maagzweer zijn is wel apart ja.kreeg je er ontsluiting van ofzo,dat je geen kramp had maar wel drang kreeg?mijn baarmoedermond is nu wel open,ben gisteren een slijmklodder met bloed verloren en sindsdien met afvegen roze afscheiding.hopelijk komt alles er snel uit voor morgen.dat je flauwviel en zoveel bloed verloor is wel heel naar voor je.het is geen pretje maar ik zal blij zijn als t vanzelf eruit komt.ik ben zo bang voor een ingreep.alleen al de prik voor narcose.bah...ik heb nog nooit in het ziekenhuis gelegen en dat wou ik eigenlijk graag zo houden.al is het langs de natuurlijke weg soms vervelender en pijnlijker,ik kan dat beter aan als wanneer een ander me pijn doet.we zullen maar weer verder afwachten.
groetjes kari
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan