wie had er behang????

of is er iemand die een geheim hokje heeft waar ik me met mn pesthumeur kan verstoppen....
ik loop duidelijk op mn tenen, ben moe en Daniëlle merkt het duidelijk blijkbaar, ipv extra lief te zijn heeft ze besloten ons tot het uiterste te testen en 's avonds een waar spektakel te maken van eht naar bed gaan. eindresultaat....1 van ons beland met haar in ons bed en 15 minuten later is mevr vertrokken met de slaaptrein naar dromenland.
ze was zo makkelijk, in bed leggen rolluiken dicht aai over de bol, welterusten en we konden van de kamer af...nu gillen moord en brand. met het hoofd tegen de plank van het bed bonken. als ze na een uur nog bezig is moet je wel ingrijpen en met het hoofdbonken ben ik best angstig dat ze er iets aan overhoudt of zich echt bezeerd.

door alle dingen die gebeuren nu...nieuwe keuken, laminaatvloer die morgen wordt gelegd en mama die gewoon moe is en afgelopen maandag nieuws kreeg over de manier van bevallen waar ik ook in mn hoofd mee bezig ben, geeft als einresultaat dat ik het even zat ben........

nooit gedacht dat ik dat zou krijgen maar toch is het zo, en het ergste, ik weet dat de fout niet bij haar ligt maar bij mij...grrr. we wilden zondag weg met de trein omdat we daar nog kaarten van hebben liggen (kruidvat actie) maar ik doe het niet, wil even niks zondag. misschien ben ik dan bij geladen voor de laatste 2 weken tot mijn zwangerschapsverlof.....

nieuws waar niemand iets aan heeft maar ik moet het even kwijt...


groetjes Veronique (die zich net een vaatdoekje voelt hihi)
 
Ik ga je nu even zeer onpedagogisch advies geven. Om jezelf te sparen en te voorkomen dat je het bijltje erbij neergooit. Wees een beetje mild wat betreft opvoedingsregels. Blijf consequent in je regels en opvoeding, maar als je merkt dat ze van slag raakt van alle veranderingen op dit moment kun je er best voor kiezen om haar even op een andere manier in slaap te laten vallen. Wordt ze echt geen slecht mens van. Als dat maar een kwartiertje kost zou ik dat zeker ook doen. En als dan het huis op orde is en jij bent weer wat sterker dan kun je de strijd weer aan om haar normaal in bed te leggen. Dat kost je dan waarschijnlijk niet meer dan twee of drie avonden. Plan dat in een rustige week (voor jou goed en voor je dochter net zo).

Er zijn vast ook meningen die zeggen: "consequent blijven en volhouden". Daar ben ik het wel mee eens hoor, maar soms moet je even een omweg maken om te zorgen dat je het zelf ook blijft trekken. Rust in huis is ook heeeeel veel waard.

Heel veel sterkte ermee, en blijf je hart lekker luchten hoor! Is niet niks, een huis overhoop, een puber-peuter en een kindje dat bijna klaar is om te komen.

Liefs Nelleke
 
Nee, sorry geen behang hier...

Maar ik wou even zeggen dat het me heel verstandig lijkt om zondag even helemaal niks in te plannen. Gewoon een dagje thuis met z'n allen. Samen eten, spelletje doen, wat tv kijken, beetje aanrommelen. Zo'n dagje is ook heel goed als je het niet zo vreselijk druk hebt. En als je het idee hebt dat je in een gekkenhuis woont (niet onaardig bedoeld hoor!) dan is zo'n dag helemaal heerlijk. Ook goed voor Danielle; even niks, alleen papa en mama. Heerlijk toch?!

Sterkte!

Ellen mv Julian
 
dank je wel voor het hart onder de riem.....

ik weete cht niet wat er is met haar, tussen de middag gaat ze eigenlijk gewoon slapen...ok het is wel wat moeilijker als normaal maar ze gaat redelijk op de normale manier slapen....
's avonds is een ware ramp. Franco belde me net en hij heeft haar nog maar net kunnen opvangen omdat ze zo panisch wordt en begint te gillen dat ze srpingt in bed...
nog noooooit heb ik haar zo gezien of gehoord en begin me zelfs ergens druk te maken dat er wat aan de hand is......zal wel niet maar mijn hormonen hebben ze sneltrein genomen....

groetjes Veronique
 
Wat me nu zo te binnen schiet... Julian had ook opeens van die panische aanvallen toen hij nog in de reiswieg lag...maar zodra ik hem ergens neerlegde waar hij meer ruimte had was het goed.
Ik weet niet of je dochter nog in haar ledikant ligt. Dan kan het dus zijn dat ze het daar benauwd krijgt. En als ze ook nog heel bewegelijk is / onrustig slaapt dan is zo'n bedje al snel te klein.

Misschien heb ik het   helemaal mis hoor, het is iets wat ineens in me op kwam.

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Ik weet nog wel dat toen ik net zwanger was ik gewoon geen kort lontje meer had maar helemaal geen lontje meer had.... En thomas was op zijn best... (NOT!!!)
Ik heb er ook wat tranen om gelaten en mede door mijn hormonen was zijn eerste verjaardag voor mij niet zo leuk, gezellig en spannend als het had moeten zijn misschien.... Tips zijn altijd leuk, maar vaak heb je er niets aan. Je kent je kindje immers zelf het beste, toch? Waar ik inderdaad wel veel aan had was iemand bij wie ik gewoon even ongegeneerd mezelf kon zijn en potje janken om alles! Iemand die dan niet alles gelijk bagatelliseert en uitspraken doet als: het is maar een fase, het hoort erbij, en jullie willen zelf een tweede.... Gewoon even lekker zielig zijn soms, je kind je kind laten zijn en je voelt je gelijk weer een heel stuk beter!

Dikke kus, Marieke
 
jeetje dat lijkt me even heel zwaar! je loopt al op je tenen vanwege de zwangerschap die op zijn eind loopt en dan krijg je dit. Ik vind het iig heel verstandig dat je zondag lekker thuis blijft, misschien kun je ook even bijslapen/in bad gaan/lezen als je man voor de kleine zorgt? en net als Marieke, het is heel goed dat je het even van je afpraat en lekker klaagt, dan voel je je gewoon weer een stukje beter dan dat je denkt dat je niet mag zeuren omdat je zelf voor een 2e hebt gekozen, onzin!

qua slapen, ik heb er (nog) helemaal geen ervaring mee, Ivar is nog steeds zo makkelijk als jij in het begin omschreef, maar wat Ellen zei over te weinig ruimte, zou ik zelf nooit aan gedacht hebben maar kan me voorstellen dat dat een hele goede optie is!

veel sterkte meissie, denk om jezelf hoor!

liefs Jenneke
 
Ik sluit mij bij phira aan, gun jezelf wat rust en de strikte regels komen wel weer. Bij mijn vorige zwangerschap zat mijn  zoon aan het einde ook vaak achter de tv en was ik heel toegevelijk. Maar was wel goed voor mijn bloeddruk zo te zeggen. Nu zwanger van de derde wordt ik ook langzaam makkelijker. We hoeven toch niet altijd super mama te zijn?
 
Terug
Bovenaan