<p>Ik heb een zoontje van ruim 1 jaar. Het is echt een schatje, maar af en toe weet ik echt niet wat ik met hem aan moet. Als ik luister naar iedereen om mij heen die op hem past (kdv, schoonouders en vriend) is hij altijd lief, vrolijk, geduldig en noem maar op. Helaas geldt dat niet altijd als ik mijn dag in de week met hem samen heb. Bij mij is het geregeld jammeren, serieus huilen, drammen, driftig worden ik moet zo ontzettend mijn best doen om hem steeds te entertainen, zijn aandacht af te leiden en sta eigenlijk constant "in dienst" van hem. Tegenwoordig lukt het met vlagen aardig dat hij speelt als ik dichtbij in de buurt op een stoel zit, maar dan kan ik niks doen. Als ik bijv. een ipad/telefoon/boek/krant/whatever erbij zou pakken wil hij er gelijk bij en als ik zeg: goh je was zo lekker aan het spelen en mama wil even dit doen dan is het gelijk mis. Als ik zeg: mama gaat even een kopje koffie zetten dan komt hij direct achter me aan, wil dat ik hem op til en als ik zeg: mama tilt jou nu even niet op, dan is het huilen. En als het eenmaal huilen is, dan is het hek van de dam. Het lukt dan echt heel moeilijk hem er weer uit te krijgen zonder hem tóch op te tillen en/of een speen te geven terwijl hij daar eigenlijk niet aan gewend is/wij dat niet doen overdag. </p><p>Natuurlijk mag je je ervaringen en tips delen (graag zelfs!) maar ik zou ook graag horen als je een of meerdere goed(e) boek(en) kent zodat ik hierover kan lezen en kan proberen te veranderen. Het ligt voor mijn gevoel namelijk echt aan mij. Alvast bedankt!</p>
Wie heeft de tip voor hét opvoedboek?
- Onderwerp starter LNO
- Startdatum
Lieve mama, het ligt echt niet aan jou! Dit is heel normaal gedrag voor die leeftijd. En ook heel normaal dat het bij anderen anders is. Jij bent zijn veilige haven waar hij kan zeuren en mopperen. Het is niet leuk, maar wel een compliment in de zin van dat hij zich veilig voelt bij jou.
Hét opvoedbare bestaat niet, dat is heel erg afhankelijk van wat bij jou past. Wil je je kind volgen in zijn behoeften, of wil je meer sturen op alleen spelen, of ben je meer streng? Als je dat voor jezelf helder hebt kun je kijken welke boeken daarbij passen. Maar je hoeft niet per se een boek te lezen want je doet het gewoon goed!
Hét opvoedbare bestaat niet, dat is heel erg afhankelijk van wat bij jou past. Wil je je kind volgen in zijn behoeften, of wil je meer sturen op alleen spelen, of ben je meer streng? Als je dat voor jezelf helder hebt kun je kijken welke boeken daarbij passen. Maar je hoeft niet per se een boek te lezen want je doet het gewoon goed!
Onze kleine man is ook net een jaar geworden. Het is echt het liefste kind wat je je in kunt denken... maar op dit moment zegt en wil hij alleen maar "pappa pappa pappa". Het vervelende voor hem is alleen dat pappa af en toe moet gaan werken en mamma altijd bij hem blijft. Dat zorgt inderdaad voor woedeuitbarstingen, hij toont bij mij een heel duidelijke eigen wil, als hij zijn zin niet krijgt, is het huilen.
Afhankelijk van het type huiltje, besluit ik hoe ik erop reageer. Op nephuiltjes en drammerige/woedende huiltjes laat ik hem even uitrazen, ik ga er niet teveel op in, maar hij mag het wel gewoon uiten. Alleen als hij echt verdrietig is, troost ik hem.
Ik denk dat dit de periode is waarin je duidelijk grenzen moet gaan aangeven, het is bijvoorbeeld leuk bedacht dat mijn zoon geen schone luier wil, maar het is toch de realiteit en het moet toch gebeuren. Dus ik verschoon hem gewoon en probeer hem te entertainen met iets wat hij leuk vindt. Als hij boos blijft, ook prima, maar je moet toch een luier om je kont!
Opvoedboeken zullen er vast genoeg zijn, al zijn er zoveel verschillende visies op opvoeden, dat het denk ik lastig is om er 1 te vinden die bij jou aansluit. Ik volg mijn gevoel/intuïtie heel erg en als ik er toch niet uitkom dan Google ik naar theorieën/ervaringen of stel ik een vraag op het forum. Daaruit kan ik dan weer verder bedenken hoe ik iets aanpak!
Komt allemaal goed, meer dan je best kun je niet doen toch
Afhankelijk van het type huiltje, besluit ik hoe ik erop reageer. Op nephuiltjes en drammerige/woedende huiltjes laat ik hem even uitrazen, ik ga er niet teveel op in, maar hij mag het wel gewoon uiten. Alleen als hij echt verdrietig is, troost ik hem.
Ik denk dat dit de periode is waarin je duidelijk grenzen moet gaan aangeven, het is bijvoorbeeld leuk bedacht dat mijn zoon geen schone luier wil, maar het is toch de realiteit en het moet toch gebeuren. Dus ik verschoon hem gewoon en probeer hem te entertainen met iets wat hij leuk vindt. Als hij boos blijft, ook prima, maar je moet toch een luier om je kont!
Opvoedboeken zullen er vast genoeg zijn, al zijn er zoveel verschillende visies op opvoeden, dat het denk ik lastig is om er 1 te vinden die bij jou aansluit. Ik volg mijn gevoel/intuïtie heel erg en als ik er toch niet uitkom dan Google ik naar theorieën/ervaringen of stel ik een vraag op het forum. Daaruit kan ik dan weer verder bedenken hoe ik iets aanpak!
Komt allemaal goed, meer dan je best kun je niet doen toch
Hi LNO,
Ik heb het boek 'het geheim van succesvol opvoeden' van Esther Wolcick gelezen. Zij is ontwikkelings psycholoog en heeft 3 dochters.
Interessant om t eens van een andere kant te bekijken. Zaten zeker wat nuttige, inzichtelijke theorieën en uitleg in. Al vond ik haar wel erg zelfverzekerd en vol van zichzelf (veel schouderklopjes) dat ze t zo goed had gedaan. Maar dat kan ook aan de Amerikaanse schrijfstijl liggen.
Groetjes!
Ik heb het boek 'het geheim van succesvol opvoeden' van Esther Wolcick gelezen. Zij is ontwikkelings psycholoog en heeft 3 dochters.
Interessant om t eens van een andere kant te bekijken. Zaten zeker wat nuttige, inzichtelijke theorieën en uitleg in. Al vond ik haar wel erg zelfverzekerd en vol van zichzelf (veel schouderklopjes) dat ze t zo goed had gedaan. Maar dat kan ook aan de Amerikaanse schrijfstijl liggen.
Groetjes!
Lieve allemaal, bedankt! Het is heel fijn te lezen dat het herkenbaar is voor anderen! (Ondanks dat het niet bepaald leuk is...) Ergens ook grappig/bijzonder dat kinderen in eenzelfde leeftijd gelijk gedrag vertonen! Een boek is idd wel hoe het bij je eigen opvoedstijl past, maar kwam er laatst achter dat ik zelf vind dat ik mijn kind soms te streng of verkeerd benader (veel nee zeggen). Ik denk dat een boek mij kan helpen dat wat anders aan te pakken. Stukje bewustwording voor mezelf. Het boek dat hier genoemd werd ga ik eens bekijken. Nogmaals dankjewel lieve mama’s!
[quote quote=10339981]Hi LNO, Ik heb het boek ‘het geheim van succesvol opvoeden’ van Esther Wolcick gelezen. Zij is ontwikkelings psycholoog en heeft 3 dochters. Interessant om t eens van een andere kant te bekijken. Zaten zeker wat nuttige, inzichtelijke theorieën en uitleg in. Al vond ik haar wel erg zelfverzekerd en vol van zichzelf (veel schouderklopjes) dat ze t zo goed had gedaan. Maar dat kan ook aan de Amerikaanse schrijfstijl liggen. Groetjes![/quote]
Is dat een boek waar je echt wat aan hebt of meer een verhaal over hoe zij het heeft gedaan? Ik ben altijd benieuwd naar goede boeken
Is dat een boek waar je echt wat aan hebt of meer een verhaal over hoe zij het heeft gedaan? Ik ben altijd benieuwd naar goede boeken