wie heeft dit gevoel ook??

A

Anoniem

Guest
Best meiden!

Wij zijn bezig zwanger te raken, maar  ik ken  2 meiden die hier al langer mee bezig zijn en waarbij het nog niet gelukt is.
Ze weten niet dat wij ook net zijn begonnen, maar ik voel me af en toe wel een beetje rot bij de gedachten dat ik binnekort misschien zwanger ben en hun nog niet.
Ik weet wel dat ik me daar niet schuldig over hoef te voelen, maar helaas heb ik dat gevoel soms wel.
Zij er meerdere die dit gevoel hebben of hebben meegemaakt???

Verder wil ik alle zwangere feliciteren en voor de andere hopen dat we maar snel zwanger mogen worden.

Shara
 
hoi hoi,

ik ken je gevoel maar al te goed...
een vriendin van mij is bijna 2 jaar geleden met de pil gestopt en daarna 1 jaar en 10 maanden niet ongesteld geweest...ik heb haar wel verteld dat wij met de pil gestopt zijn.We hebben een heel goed contact en kunnen er heel goed samen over praten
ik heb zelf helaas het nodige meegemaakt en ze zei tegen mij dat als ze het iemand gunde ik dat wel was!wel heel lief maar begrijp haar gevoel ook wel!
vorige maand is ze voor het eerst ongi geworden en helemaal gelukkig!nou weet ik dus sinds gisteravond dat ik zwanger ben en ja ik dacht vrijwel gelijk aan haar.
kijk ik denk dat het ook maar net is zoals je ermee omgaat, als ik me beroerd zou voelen zou ik niet aldoor tegen haar aan gaan klagen maar je moet ook zorgen dat je diegene niet buiten sluit.
ik vertel het haar wel persoonlijk een wil haar de ruimte geven voor haar gevoelens, ik weet dat ze blij voor mij zou zijn, maar tuurlijk steekt het...

liefs leetje 1981
 
ik weet wat je bedoelt. Mijn zus is bezig zwanger te worden en heeft
pas geleden een miskraam gehad. Ik ben er nog niet mee bezig ( ga
volgend jaar trouwen dus wilde even wachten ) maar ik ben al anderhalve
maand niet ongesteld gweest dus de kans zit erin dat ik zwanger ben.
stel dat dit zo zou zijn, hoe ga ik dit dan vertellen. Ook wat betreft
mijn ouders. voorlopig is het nog niet zover maar ik ben er wel al mee
bezig. Veel succes met zwanger raken en het begrip / blijdschap van je
vriendinnen is vaak groter dan je denkt groetjes piggy
 
Weet je, ik zat ook met die vragen. Ik heb zelfs twee vriendinnen die onvruchtbaar blijken te zizjn. Ik dacht ook hoe moet ik dat nou aanpakken. Ik heb een paar maanden geleden gewoon verteld dat we bezig zijn. En ik zal je zeggen: Zij reageerden het leukst van allemaal!!!!! Juist deze meiden leven dubbel zo hard met mij mee, omdat ze zelf niets hebben. Is dus echt ontzettend leuk. Misschien voor jou ook een idee om er alvast voorzichtig over te beginnen. Dan hoef je ook niet als het raak is, ineens met de grote klap te komen.....

Veel succes, Annet
 
Ik sluit me aan bij Annet. De kans is groot dat het bij jou ook nog wel een paar rondes gaat duren (hoop het niet voor je), dus dan zijn ze allang aan het idee gewend. Wedden dat ze gewoon lekker meeleven?
 
hoi sarah

ik herken jou verhaal heel goed
mijn zusje is al 4 jaar bezig met kinderen krijgen en ook al verschillende onderzoeken en verschillende pogingen uiu of iui of zo iets en mag nu aan het einde van het jaar beginnen met ivf.
ik ben nu zelf 4 jaar met mijn man waarvan bijna 2 jaar getrouwd en wij besloten om samen een baby te maken/ krijgen en ben gewoon eerlijk geweest tegen haar en gezegt tegen haar dat we bezig waren maar ik wist niet dat ik binnen 5 maanden zwanger was en heb ik het meteen gezegt  toen de test positief was. maar met de eerste echo zagen we dus dat ik een 2ling kreeg. wij waren natuurlijk heel erg blij maar ik heb echt moeten nadenken hoe ik dit naar mijn   zusje moest brengen en heb dit ook een dag later gedaan. natuurlijk was ze wel blij voor mij maar met gemengde gevoelens. op 12- 03-2005 ben ik bevallen van 2 gezonde zonen en heb aan haar gevraagd of ze peettante wilde worden van beide jongens zodat ze toch een belangrijke band krijgt met de jongens. ik wilde haar hier zoveel mogelijk bij betrekken. en ze noemt ze nu ook lievelings neefjes en dat vind ik kei leuk.
het is eigenlijk een heel lang verhaal maar in een kort jasje gestoken
maar van mij uit ik zou gewoon eerlijk zijn met je vienden en vriendinnen.

groetjes kristel 2lingmama
 
Hallo allemaal,

Ook ik wilde hierover wat zeggen.

Mijn vriend en ik waren al een paar maanden bezig om zwanger te worden toen mijn zus me vertelde dat zij en haar vriend ook gingen beginnen.
Een paar weken later werd ik gebeld: ze waren zwanger.
Wat heb ik gehuild zeg! Waarom duurde t bij ons zo lang en waren zij zo snel zwanger.

Een aantal weken later belde m'n moeder. M'n zus was begonnen te vloeien en dit resulteerde na een paar nare dagen in een miskraam.
Wat bleek: ze was al ruim 3,5 mnd ipv de 2 maanden die ze dachten en ze droeg ook nog eens een tweeling!!!
En toen besefte ik dat ik niets te klagen had, ik heb zoveel zitten huilen en vond t zooo erg.

Een week na m'n zus dr miskraam kwam ik erachter dat ik zelf zwanger was.
Blijdschap en verdriet tegelijk.
Ik was zo blij met dit kindje maar vond het verschrikkelijk om m'n zus te moeten vertellen dat ik zwangwer was ( ze wist dat ik een test ging doen).

Nu ben ik bijna 3 maanden en alles gaat goed, maar m'n zus heeft t er nog erg moeilijk mee.
Ze zijn nu weer bezig zwanger te worden en ik gun het ze met heel m'n hart.
Wie weet kunnen we straks allebei genieten!!

Groetjes en veel geluk Linda
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan