wie heeft ervaring met verhoogde kans op kind met afwijking? en testen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi dames,
ik ben 34.    Ik heb  het gevoel dat ik tegen de grens aan zit van een "oudere" moeder worden. Ik zit nu in de 2de ronde voor mijn eerste kindje. Ik heb er echt heel veel voor over. Door omstandigheden zijn wij naar een geneticus geweest en die vertelde dat de kans dat wij een kind met afwijkingen krijgen ongeveer 9% is. (normaal is dat 3%). Als jullie in mijn schoenen stonden, zouden jullie het dan toch overwegen? Heeft iemand dit al eerder meegemaakt?
Mijn man en ik willen het op de natuurlijke manier  laten verlopen en niet via kunstmatige inseminatie e.d. Daarbij komt mijn leeftijd ook nog natuurlijk, ben de jongste niet meer. Wel komen we in aanmerking voor diverse testen (als het lukt met zwanger worden inderdaad, maar daar gaan we van uit). Heeft iemand ervaring met die testen? zoals punctie of vlokkentest? Is het pijnlijk? Ik ben heel erg bang voor pijn, maar aan de andere kant; ik heb er alles voor over. Als het maar gezond is.

Graag jullie reacties.
Groetjes,
Bellie34
 
Hoi,

Allereerst wil ik je een compliment geven dat jullie al zoveel hebben laten uitzoeken! Zo vaak dat dit pas gebeurd wanneer mensen zwanger zijn. Wij zijn ook erfelijk belast, en hebben het jaren geleden al uit laten zoeken. Bij ons was de diagnose 2 op de 7 kans. Terwijl het bij een "gezond"mens/stel maar 1 op de 7 is. Daar schrokken wij behoorlijk van. Gelijk kregen wij ook te horen dat de afwijking nooit op te sporen zou zijn met een vlokkentest of vruchtwaterpunctie, maar alleen met een screeningsecho. En die maken ze pas tussen de 18-20 weken. Dus tot die tijd zitten we in spanning.
We hebben na lang nadenken uiteindelijk besloten het toch te proberen. Volgens de geneticus die ons te woord stond was (wat hem betreft) de kans op een gehandicapt kind te verwaarlozen. Na een miskraam werden we weer zwanger. Dit keer ging alles goed. Maar zo spannend tot we de screeningsecho kregen! We hadden het van te voren goed besproken wat we zouden doen als het kindje "niet goed" zou zijn. Maar het blijft een heel zware periode. We zouden de zwangerschap dan (helaas) afbreken, en nooit meer beginnen aan een nieuwe zwangerschap. Want een zwangerschap afbreken doe je niet zomaar. En ik denk niet dat ik dat vaker zou kunnen. We hadden ook al namen voor ons kindje. Want ook als het niet goed zou zijn, het was wel ons kindje en het leefde wel.
Maar goed, de screeningsecho was goed! En er zat een prachtig (op het oog) gezond  knulletje in mijn buik! Ook na zijn geboorte is hij goed nagekeken. (je weet maar nooit!) Maar ook daar een dikke 10. Maar inmiddels is ons mannetje bijna 3, en weten we dat hij epilepsie heeft. En dat kun je met geen enkele test aantonen tijdens de zwangerschap. Het is niet erfelijk. Inmiddels hadden we (na overleg met de geneticus) besloten voor een tweede te gaan. De ontdekking van epilepsie heeft ons even laten twijfelen. Maar daar waren we al vlot overheen. Hoe je het ook went of keert, er zullen altijd dingen blijven die je met welk onderzoek ook niet kunt opsporen. We gingen er weer voor. Inmiddels ben ik (na weer een mk) weer zwanger. Nu 25 weken. En weer hebben we een screeningsecho gehad. En ja, er zit weer een prachtig op het oog gezond kindje in mijn buik! Dit keer een meisje! Maar hier blijft het echt bij. Het is de eerste 20 weken gewoon erg stressvol, en dat willen we niet nog een keer meemaken.  Ik ben nu 32 jaar, en heb dit keer meer onderzoeken aangeboden gekregen. Maar omdat de geneticus aangaf dat al die onderzoeken niks zouden uitwijzen hebben we ze niet gedaan.
Vraag goed na bij de artsen wat ze jullie aanraden aan onderzoeken. En bedenk heel goed van te voren wat je wilt als de uitslagen niet goed zijn. Niet om je bang te maken. Maar als je eenmaal zwanger bent, en je kindje misschien al gevoeld hebt (zoals ik) word de keuze nog moeilijker.
Sorry voor het lange verhaal, maar misschien kun je er toch wat mee.

Groetjes, Kat (juni forum)
 
In die normale 3% zit alles wat misgaat na de 13 weken. Dus een kidnje met een lichte dan wel zware handicap. Kindjes die zonder aanwijsbare reden overlijden etc.

Jij hebt 91% kans op een gezond kind. Die kans is dus vele malen groter dan het krijgen van een kindje met een afwijking, of een kindje wat helaas vroegtijdig overlijdt in de baarmoeder.

Richt je op die 91%. Of je testen wil laten doen, is natuurlijk aan jullie. Kan je het aan om een keuze te maken als onverhoopt iets mis blijkt te zijn met je kindje. Kan je dat niet aan dan zou ik er voor kiezen geen testen te laten doen, maar wil je wel zelf die keuze hebben, doe dan wel een test.

Ik had geen verhoogde kans, maar helaas ben ik vroig jaar toch na 18 weken zwangerschap bevallen. Geen enkele aanwijsbare reden waarom het mis is gegaan. Domme pech. Ik kreeg ook extra testen aangeboden, en behalve de echo's hebben wij geen extra testen laten doen. Juist omdat we nu weten hoe compleet een kindje is als je voor die keuze komt te staan.

Kat,

ik heb bewondering voor jou en het is net wat je zegt heel veel dingen zijn niet op te sporen en ook dat  wordt in die 3% (cq 9% (die van bellie)) meegeteld. Niemand heeft helaas garanties.

Kat jij nog succes met de laatste weken, en Bellie succes met je beslissing en veel plezier met zwanger worden.

Miep
(ruim 37 weken zwnager)
 
Dames,
Heel lief dat jullie gereageerd hebben. Wij hebben besloten om zowieso ervoor te gaan en wel testen te laten uitvoeren. De geneticus heeft ons ook uitgelegd dat niet alles met testen is op te sporen. Maar als ik denk aan de 91%, wat wil zeggen dat het 9 van de 10 keer goed kan gaan, heb ik wel goede hoop. Ik vind het het proberen waard.
En het is wel zo dat wij besloten hebben dat als het om een ernstige handicap gaat, we het niet geboren zullen laten worden. Het doet me heel pijn om dit op te schrijven, het is toch je kind. En ja, aan de  andere kant; ik wil een kind geen zwaar leven bezorgen. (dat schrijft wat makkelijker). Maar al met al gaan we er gewoon voor en we zien wel hoe het loopt.

En Kat; Ik bewonder jou en je gezin, zo zie je maar weer dat je wel gelukkig kunt zijn en wel voor een tweede bent gegaan. Nog een heel fijne zwangerschap en het allerbeste voor jou en je gezin.

Miep: voor jou zal het ook niet makkelijk zijn geweest om weer zwanger te worden na wat je hebt meegemaakt. Heel veel sterkte en kracht bij je bevalling.

Jullie succes met zwanger zijn, ik hoop dat ik snel volg. En dat we allemaal een gezond kindje krijgen.

Liefs,
Bellie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan