Wie heeft/wil er 4 kinderen?

A

Anoniem

Guest
Hoi,

Het is er wel eens eerder over gegaan, maar wie heeft of wil er 4 kinderen?
Wij hebben nu 3 dochters en ik twijfel nog voor een 4e. Ik vind zo'n kleintje nog zo leuk, het is zo'n mooie tijd. De oudste 2 zijn nu 6 en 4 jaar oud en ik vind het zo hard gaan. De jongste wordt bijna 1. Ik denk dat het ook zo leuk zou zijn voor de jongste, die heeft dan ook echt een speelkameraadje. De oudste 2 trekken zo veel met elkaar op, dat is zo leuk.
Maar het wordt dan wel echt vol in ons huis, vind het nu al vaak zo vol. Als ze dan allemaal groter zijn, hoe gaan we dat dan doen als iedereen 's-morgens op tijd weg moet voor school enzo? En je begint weer zo van voren af aan, nu wordt het toch telkens weer iets makkelijker allemaal.
Ik werk niet meer, dus ik heb wel alle tijd voor de kinderen.

Ik zou graag de ervaringen van jullie horen.

Groetjes
Margot (Noortje 31-01-2008)
 
Hai Margot, wij hebben 4 kids. De jongste is nu 10 maanden. De anderen zijn 9, 7 en 5 jaar. Ik geniet enorm van ons kwartet! Natuurlijk zijn er toptijden en spitsuren, maar dat is net zo goed met 3 kids zo. Ik vind het erg goed te doen en ik geniet dubbelop van onze kleine Leah. Hoe staat jouw partner / man tegenover 4 kinderen?
Er zijn wat praktische dingen die je moet 'oplossen', zoals een auto (7-zitter), de ruimte in huis, zit een ander kind nog in de buggy, wie brengt de andere kids naar school enz?
Hier gaat het super, ook al hebben we echt geen 'makkelijke' kinderen.....
Succes met afwegen, je weet nooit wat je mist als je 't niet hebt.......
 
Hoi Margot,
Wat grappig hoeveel ik herken van jou situatie!!!
Wij hebben net als jullie 3 meisjes, de oudste is vorige week 7 jaar geworden, de middelste is 4,5 jaar en de jongste Lenthe (ben van het maart 2008 forum) word 24-02 1 jaar.
Veel leeftijdsverschil tussen de 2e   en de 3e.Bewust, we waren eigenlijk van plan het bij 2 kids te houden, maar het kriebelde en bleef maar kriebelen!
Dus uiteindelijk gewacht met de 3e totdat de 2e ook bijna naar school zou gaan.Dat leek me fijner, beter te overzien.Dan zou ik overdag meer tijd hebben voor de jongste.Enfin, de oudsten zitten nu op school en de jongste is alweer bijna 1 jaar.
En inderdaad...daar zijn de kriebeltjes weer!O, wat erg!Ik had ze al toen Lenthe een half jaar oud was!!!
We hadden al zo lang met elkaar erover gehad of we aan een 3e kind zouden beginnen...hoe moest ik dit nou aan manlief vertellen?!!
Enfin, toch hem ingelicht, en er bleek wel een heel klein beetje ruimte voor begrip.Yes!In ieder geval bespreekbaar!
Zijn nu weer een half jaar verder, en we zijn eruit!Er komt een 4e!!!
Praktisch veranderd er wel wat, inderdaad.Er moet een andere auto komen, een tweelingwagen en de baby zal de eerste periode op onze kamer slapen, daar we niet voldoende slaapkamers hebben.Willen graag verhuizen naar een groter huis, maar daar is nu niet echt het juiste moment voor, ivm de kredietcrisis.Huizen zijn nu goed betaalbaar, maar je raakt je eigen huis niet snel verkocht, dus nog even geduld wat dat betreft.Maar dat vinden we geen probleem .
Verders sparen wij erg veel.Zijn echte zuinigaards!Sparen al jaren, voor later, voor de studies, ook laten we ze zelf sparen.
Ik werk op dit moment niet, anders zou ik er ook niet aan beginnen.Voor 4 kinderen opvang is echt onbetaalbaar, verders ben ik er altijd voor ze, geen gedoe zodra er eentje ziek is.Heb wel een oppaskindje, dus er komt naast het inkomen van mijn man (die 60 uur werkt) nog wat binnen.
Kortom, we hebben geen klagen, want als het niet te doen was voor ons zouden we er niet aan beginnen.Ik vind wel dat je een kind iets moet kunnen bieden.
Ik kom zelf ook uit een gezin van 4 kids, wie weet komt mijn voorliefde voor kids daar vandaan...
Waar ik alleen wel een beetje bang voor ben zijn de reacties....een goede vriendin van me is nu zwanger van de 4e en krijgt vooral veel negatief klinkende reacties.Tuurlijk is het merendeel blij voor je, maar de standaard 1e reactie die men haar gaf was,'jemig, 4 kinderen, o wat druk!!!'Of 'Waarom 4?'Het enige wat ik me kan bedenken waarom mensen dat zeggen is omdat ze meteen het hebben van 4 kinderen op zichzelf projecteren, en vaak vind men dat veel te veel en dat knallen ze er dan meteen uit.En ja, je wilt toch graag horen dat men blij voor je is....
Enfin, waar twijfelen julie nog over?
Groetjes Roos.
 
Hoi Hannah,

Wat leuk om te horen, een kwartet. En wat een rijk gevoel moet dat zijn (ook al heb ik dat nu al).
Praktisch gezien zou het wel gaan. Het is vooral de drukte, ik heb het nu eindelijk een beetje rustiger nu de oudste 2 naar school gaan. Ik kan veel met de jongste gaan doen nu, zoals babyzwemmen. Daar geniet ik zo van.
Mijn man vindt het altijd nog leuk zo'n kleintje, het is vooral zijn leeftijd (wordt dit jaar 40) wat ons een beetje tegenhoudt. Als hij met pensioen gaat dan heb je misschien nog wel kinderen thuis wonen! Ikzelf wordt 36 dus dat vind ik ook net op het randje voor kinderen.
Dus het wordt nog wel even tobben.

Hoi Roos,

Wat fijn dat je zoveel herkent. En wat leuk dat je ook 3 meisjes hebt. Wat een beslissing dat jullie aan de 4e willen gaan beginnen. Hier dus nog veel twijfel, vooral bij mijn man (hij zegt eerder nee dan ik). Maar ik vind het ook vooral raar om nooit meer zwanger te worden, dat die periode in je leven ook alweer voorbij is. Ik vond het zo mooi, zo'n leventje in je buik. Zeker de laatste keer heb ik er zo veel van genoten en ik was er nog niet klaar mee, maar toen kwam Noortje al. (ze is ruim 5 weken te vroeg geboren). Ik heb toen ook geen echte kraamperiode gehad en dat mis ik misschien ook wel. Maar nog een keer zo'n klein kindje tegen je aan voelen, dat zou ik wel fijn vinden hoor. En heel stiekem zouden we het ook heel erg leuk vinden om een jongetje te krijgen (er is er nog geen een in de familie van mijn man), dat is voor ons ook nieuw. Maar daar gaat het niet echt om hoor, want 4 meiden lijkt me ook heel leuk.
Praktisch gezien zou het wel gaan hoor. En financieel ook wel, maar dat vind ik wel het meest enge. Kunnen we de kinderen wel geven wat ze verdienen. Het is zo duur allemaal, kleding, verjaardagen, feestjes, sinterklaas, noem maar op. En dan zouden wel ook ooit nog wel eens een ander (groter) huis willen, maar dat zit er dan volgens mij helemaal niet meer in.
Maar goed, als we eraan willen gaan beginnen vind ik wel dat het snel moet (vanwege onze leeftijden), maar nemen we dan de juiste beslissing he?
Het wordt dus nog wel even goed nadenken.

Groetjes
Margot
 
Hoi Margot,

Ik heb er nu 3 van het mannelijke geslacht..haha
Wij zouden op zich graag voor een 4e gaan, maar financieel vinden we de stap heel groot, dus we hebben nog steeds niks beslist, we zien wel hoe het loopt, ik blijf hopen!

Gr MJ
 
Hoi Margot,
Ik snap helemaal dat het moeilijk is om de fase van zwanger zijn af te sluiten.Daar begonnen mijn kriebeltjes in 1e instantie ook mee.Vooral als je zegt dat je niet een echte kraamperiode hebt gehad door de vroege geboorte van Noortje.Onze 2e dochter was 4,5 jaar geleden geboren met het KissSyndroom, kwamen we na een maand achter, en na 2 maanden osteopaat bezoek was ze helemaal hersteld.Maar die eerste maand was echt een hel.Ze huilde 23,5 uur per 24 uur.Niemand wist wat er was.(Dik 4 jaar geleden was er nog niet echt veel bekend over Kiss, en waren artsen er nog sceptischer over dan nu)Kortom, daar ging mijn kraamperiode.Toen al wist ik 'oke wil een 3e'.Klinkt wel raar dat dat een reden is om een kind te willen, maar ik geloof echt dat het op alle fronten voor 100 % duidelijk moet zijn: ik ben klaar met kids krijgen, dit is en dit bijft het.Natuurlijk buiten anderen (minstens zo belangrijke) redenen als de mening van je partner, omstrandigheden, financien etc.Maar bij een vrouw spelen de gevoelens ook nog mee, want jij bent immers degene die zwanger is geweest...
Bij ons (vind ik) speelt de leeftijd niet echt mee.Ik ben 29 jaar.(Was jong mama,   22 bij onze 1e dochter, daar wij op dat moment al 5 jaar samen waren en manlief toen 30 jaar was en er ook aan toe was ben ik een jonge mama geweest...Probeer mezelf nu nog een 'jonge mama' te noemen, maar ik geloof dat dat niet lang meer gaat!)Enfin, ik ben nu dus 29 en mijn man is net 37 jaar.Moet nog wel kunnen, maar inderdaad, niet nog over 2 jaar pas weer.
Ook herken ik in wat jij zegt over het leeftijdsverschil met de kindjes.Ik zou het ook leuk vinden als je zeg maar de  2 oudsten hebt en de jonkies hi hi!De oudsten zitten nu samen op school en trekken veel met elkaar op.En dat lijkt me ook leuk met de jongsten.Dat die dan  wat aan elkaar hebben, die jaartjes nog rthuis met mama, en straks samen naar school.
Wat ik juist niet kan hebben is dat mensen altijd hun oordeel klaar hebben staan.Ik hoorde vorig jaar toen wij de 3e kregen vaak:"O, een 3e op komst, ja dan komt de 4e er vast ook snel, want 3 kinderen...dat word altijd ruzie.' Of "Drie kinderen, nee, da's een oneven aantal, doe dan 2 of  4.'....Dat gaat toch helemaal nergens over!!!!!!!!!
Enfin,  ik ben blij dat wij eruit zijn.Moet ook wel zeggen dat manlief iets meer tijd nodig had om ervoor te willen gaan.Ik wilde hem niet forceren in zijn beslissing, het moet echt ook een keuze van hem zijn...
Tot slot (begrijp helemaal waarom jullie stiekem wel een beetje hopen op een jongetje!) hebben wij eigenlijk niet echt een wens voor een jongetje.Mijn man is gek op  zijn dochtertjes, als het aan hem ligt, plastisch gezegd, als hij mocht kiezen zou hij weer een meisje willen.We zien wel, een jongen zou gewoon een enorme uitdaging zijn!
Groetjes Roos.  
 
Hey Margot, tja, die leeftijd..... Maarre..... jullie zijn nog niet zo oud, hoor! Ik word dit jaar 38 en manlief 48!!!!! Dus een ouwe mama en papa, dat bestaat ook. Natuurlijk hadden we het liever anders 'gepland', maar ja, niet alles komt zoals je wilt. Wij hebben pas op 'latere' leeftijd de ware ontmoet, en dan moet je keuzes maken. In ieder geval is zo'n vierde kindje minstens zo speciaal als de eerste, tweede of derde.
Nu is het, zoals Roos zegt: 'klaar, dit was het', we voelen ons heel erg rijk met 4 kindjes hier in huis! En de drukte, ach, ik vind het niet heel erg anders dan met 3 kinderen, alleen de eerste baby-periode moet je weer even je ritme zien te vinden.
 
He Margot,

Ik herken veel van je twijfels hoor !
Ook wij hebben 3 kinderen en weten eigenlijk niet zo goed of we nog voor een vierde zullen gaan. Dan moeten we ook nog afwachten of het opnieuw zou lukken natuurlijk.

Ik zou ook erg graag alles nog eens een keer willen meemaken. Nog een keer zwanger en nog een keer zo'n klein mensje erbij.

Maar er is ook wel iets van, zou dat gevoel niet blijven, ook na een vierde kindje ?
Misschien is het altijd wel moeilijk om bewust iets voor het laatst mee te maken.

Ik weet het niet eerlijk gezegd.

Ik denk dat je moet doen wat je hart je ingeeft.
De praktische kant is wel op te lossen denk ik, al kan het soms best wel even improviseren zijn.

Het belangrijkst is ruimte in je hart en als dat er is, komt de rest volgens mij vanzelf.

Succes met je beslissing !

Sophie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan