Wie herkent dit..

T

Trotsemamameisje

Hi dames/mama’s,

Mijn man en ik hebben deze week het mooiste cadeautje gekregen, een positieve zwangerschapstest!
We hebben al een dochtertje van nu 15 maanden, en ineens bekruipt me een mega schuld gevoel naar haar toe..
Zij is ons meisje, de aller liefste!
Moet ze straks onze aandacht gaan delen, is ze wel ‘lang genoeg’ alleen geweest, hebben we haar genoeg liefde en aandacht gegeven? etc.. dat gaat allemaal door mijn hoofd. Terwijl ze alle liefde en aandacht krijgt, ze komt niets te kort. Ze is onwijs lief met andere kindjes, dus een fantastische grote zus…

Maar man wat maakt mijn hoofd overuren..
Ken iemand dit?
 
Hoihoi, gefeliciteerd!
Denk dat je gevoelens heel normaal zijn. Veel (iedere?) moeders vragen zich af hoe ze straks hun liefde en aandacht over 2 kindjes gaan verdelen. Mijn moeder zei dat je hart van zelf meegroeit en je gewoon nog meer liefde voelt en te geven hebt.
Ik ben ook nog zwanger van de 2e, dus kan geen ervaring delen. Behalve dan dat ik nu nog extra van momenten met mijn man en onze zoon probeer te genieten en me voorgenomen heb hem straks ook voldoende 1 op 1 aandacht te geven als bijv de baby slaapt. 
 
Ik herken je gevoel wel. Bij mij is een baby krijgen alleen niet zo vanzelfsprekend. Heb heel vaak positieve testen gehad en ik heb dan niet het gevoel van ‘er komt nu een kindje’ maar meer ‘er is nu een kansje dat er een kindje mag komen’. Dus ik zit meer met die gevoelens dan wat jij hebt. Maar het monent dat we besloten om voor eeen 2e kindje te proberen zat ik daar wel erg mee, niet te vroeg? Kan ik de aandacht verdelen? Maar ook richting de baby, je staat bij de 2e zwangerschap er veel minder bij stil dan bij de 1e zwangerschap puur omdat er al een kleine rondrent. Dus wil beide niet tekort doen en deze zwangerschap hetzelfde omarmen en aandacht geven als de 1e keer.
 
[quote quote=10567535]Dankjewel!
Nóg meer liefde, ik ontplof al van liefde haha! Maar heerlijk!
Dat extra genieten wil ik inderdaad echt gaan doen.[/quote]
Ja zeker doen, en dat je je dochtertje een broertje of zusje geeft waar ze de rest van haar leven een band mee zal hebben is ook heel bijzonder
 
Oh zo herkenbaar! Toen mijn dochter precies 1 jaar was werd ik zwanger van nr 2. Heel gewenst, maar oeps, bij rond 1 al raak had ik niet verwacht. Het heeft echt 3 maanden geduurd voordat ik de schuldgevoelens naast me neer kon leggen en kon gaan genieten. Nu 2 heerlijke meiden
 
Wat fijn om te lezen dat ik dit niet alleen heb. ik was gelijk zwanger van de 2e super blij, maar voelde me inderdaad heel schuldig naar mijn zoontje.  Helaas heb ik 1-6 miskraam gehad, daardoor nog meer het besef dat een 2e kindje heel erg gewenst is.  en wat FunnyFaye ook heel mooi schrijft je kindje mag grote broer of zus worden dat is ook heel bijzonder! ik heb zelf een fantastische zus en zou haar niet kunnen / willen missen.  Probeer van je zwangerschap te genieten, er komt alleen maar meer liefde bij :) 
 
Wilde ook even reageren. Ik had toevallig in het begin van mijn zwangerschap (nu 37+6 weken zwanger) een gelijke topic geopend. Voelde me onwijs schuldig naar onze dochter, die is inmiddels 19 maanden. Ik zat ook erg te twijfelen of zij straks niet over het hoofd wordt gezien, en of ze het wel leuk vind om een klein zusje erbij te hebben.
Zij is ook erg sociaal, vind het onwijs leuk om met andere kindjes te spelen, maar mama delen is niet leuk. Artsen mogen bijvoorbeeld al niet aan mijn buik komen??. Ze kan heel lief alleen spelen, dus dat komt wel goed.
Nu ik elk moment kan bevallen, ben ik alleen nog maar benieuwd naar hoe zij erop zal reageren. En het zal voor iedereen wennen worden, maar tegelijkertijd zal zij en haar zusje zoveel liefde ontvangen van ons, daar zal niks tekort komen. En straks weten we niet anders meer dan dat we twee kindjes hebben.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan