A
Anoniem
Guest
Ik ben nu dinsdag a.s 27 weken zwanger en voel me eigenlijk vanaf het begin af aan al niet lekker in mijn vel zitten.
Heb nergens zin in en er komt niets zinnigs uit mijn handen.
In het begin ben ik 2 maal opgenomen geweest in het ziekenhuis omdat ik zoveel was afgevallen en bijna niets kon eten.
Nu gaat dit gelukkig wel een stuk beter, maar met brood eten heb ik nog steeds moeite.
Sinds kort ben ik ook weer aan het werk en dan gaat het prima, zelfs het brood eten gaat dan goed alleen thuis de ochtendboterham gaat met moeite erin.
Maar smiddags gaat het dan wel goed.
Ik merk dat ik de hele dag een raar ( onrustig of niet dat kan ik niet omschrijven) gevoel heb ik mijn lichaam en het huilen me soms nader staat dan het lachen.
En dat terwijl dit kleintje zo welkom is en we ons er zo op verheugen, kan niet wachten tot het april is.
Ik voel gewoon zo leeg van binnen en schaam me hier een beetje voor en was benieuwd wie dit ook zo voelt.
Ook ben ik bang dat ik mijn vriend in alle dingen zo te kort doe. Ook daar heb ik geen zin in......zelfs knuffelen of vrijen zit er al vanaf het begin niet meer in, soms proberen we het wel maar ik raak gewoon helemaal nergens opgewonden van en baal daar best wel van.
Ik zou graag willen weten of er mensen zijn die dit herkennen.
Je mag me altijd mailen zodat we misschien ervaringen kunnen uitwisselen of wat steun aan elkaar kunnen geven.
kleinepooh@hetnet.nl
Groetjes Esther
Heb nergens zin in en er komt niets zinnigs uit mijn handen.
In het begin ben ik 2 maal opgenomen geweest in het ziekenhuis omdat ik zoveel was afgevallen en bijna niets kon eten.
Nu gaat dit gelukkig wel een stuk beter, maar met brood eten heb ik nog steeds moeite.
Sinds kort ben ik ook weer aan het werk en dan gaat het prima, zelfs het brood eten gaat dan goed alleen thuis de ochtendboterham gaat met moeite erin.
Maar smiddags gaat het dan wel goed.
Ik merk dat ik de hele dag een raar ( onrustig of niet dat kan ik niet omschrijven) gevoel heb ik mijn lichaam en het huilen me soms nader staat dan het lachen.
En dat terwijl dit kleintje zo welkom is en we ons er zo op verheugen, kan niet wachten tot het april is.
Ik voel gewoon zo leeg van binnen en schaam me hier een beetje voor en was benieuwd wie dit ook zo voelt.
Ook ben ik bang dat ik mijn vriend in alle dingen zo te kort doe. Ook daar heb ik geen zin in......zelfs knuffelen of vrijen zit er al vanaf het begin niet meer in, soms proberen we het wel maar ik raak gewoon helemaal nergens opgewonden van en baal daar best wel van.
Ik zou graag willen weten of er mensen zijn die dit herkennen.
Je mag me altijd mailen zodat we misschien ervaringen kunnen uitwisselen of wat steun aan elkaar kunnen geven.
kleinepooh@hetnet.nl
Groetjes Esther