wie is er ook gecureteerd??

Hallo Allemaal,

Zal me even voorstellen, ik ben Marthe, 25jr oud, 1/2jr getrouwd, en 6 jaar samen met mijn mannetje.
Ik lees al zo'n 5 maanden mee op dit forum en heb een uitstap gemaakt naar het oktober forum toen ik zwanger was.
Was dus... Ben 11 weken zwanger geweest, en heb daarna een miskraam gehad. Daarbij verloor ik zoveel bloed dat k met spoed opgenomen ben en gecureteerd ben. Dit alles is zo'n 3 weken geleden. Ik houd mezelf voor dat het beter is geweest voor het kindje, omdat er in aanleg waarschijnlijk al iets niet goed is gegaan (hoeft niet natuurlijk, maar dat is alle houvast die ik op dit moment heb...), en dat ik uiteindelijk trots moet zijn op mijn lijf (en dat was ik absoluut niet toen het net mis ging!). Inmiddels zijn we dus 3 weken verder en moet ik eind van deze maand terug naar het ziekenhuis voor na controle. Mijn vraag aan jullie is dan ook: wat gaan ze daar doen??? Is het een praatje met de behandelend arts? of krijg ik ook een inwendige echo/ onderzoek? Ik hoop dat iemand hier mijn vragen kan beantwoorden!

Alvast bedankt allemaal,
Marthe.
 
Hoi Marthe,

Allereerst vind ik het heel erg voor jullie.
Ik zelf ben 25jr, na een zw van 14 wk kwamen we erachter bij de eerste echo dat ons kindje ( zoontje, PIM ) vele afwijkingen had. En in wk 15 hebben we geprobeerd via inleiding het natuurlijk te laten komen maar dat ging niet. En hebben we dus curettage gehad.
Bij onze controle hebben we het gehad over hoe het nu ging ( gaat ) en over de curretage zelf etc. Ook heb ik een inwendige echo gehad. En dat we moesten bellen zodra we weer zw zijn, voor een echo te krijgen met 6-8 wk.
Ik ben 35dg na mijn curretage ongesteld geworden.

Als ik jou was zou ik gewoon vragen voor een inwendige echo, weet je meteen zeker dat je helemaal schoon bent en alles goed is van binnen.

Nou succes en sterkte ermee. En hopelijk word je snel weer zwanger.

Veel liefs van mij.
 
Hai Shirley,

Wat fijn om van iemand te horen die hetzelfde heeft meegemaakt. Dat typende realiseer ik me dat dat misschien heel cru klinkt, maar zo bedoel ik het niet!

Het lijkt me verschrikkelijk om er via een echo achter te komen. Bij mij begon het met kleine beetjes bloedverlies, die na 2 dagen heel hevig doorzette. In principe had ik me toen al twee dagen kunnen voorbereidden en verzoenen met het idee.
Is het al lang geleden? en nu? hoe voel je je nu? wel een hoop vragen, maar wat ik al zei, ik ben blij een soort lotgenoot gevonden te hebben!

Mijn verloskundige raadde een vroege echo (bij een volgende zw af) omdat er dan nog veel kan gebeuren, maar twijfel wel enorm (nu al!). Ga het eerst allemaal maar afwachtten... ben nu nog steeds aan het herstellen en werk nu 20 uur per week (ipv 40), dat viel behoorlijk tegen, dacht zelf alles sneller op te kunnen pakken, maar ben zo ongelovelijk moe!

jij ook heel veel succes met zwanger worden, enne bedankt voor je berichtje!
Marthe
 
Hoi meiden,

Allereerst vind ik het heel erg dat jullie dit ook hebben moeten meemaken. Zelf heb ik het helaas ook meegemaakt.

Half december was het dan zover, na 9 maanden was ik zwanger ! Oh wat waren we blij, we konden alleen nog maar stralen. Met 9,5 weken hebben we een pretecho laten doen, omdat we niet konden wachten tot de echo in het ziekenhuis met 12 weken. De echografiste vroeg of ik korter zwanger was, want het zag er nog zo ontzettend klein uit. Zo is het balletje gaan rollen en hebben we inwendige echo's in het ziekenhuis gekregen. Uiteindelijk ben ik met 11 weken zw. schap gecuretteerd, omdat het vruchtje met 6 weken al gestopt is met leven. En de natuurlijke miskraam kwam maar niet op gang.

29 januari heeft de curettage plaats gevonden en pas 60 dagen later kwam mijn 1e ongi weer op gang (vorige week). 6 weken na de curettage had ik een nacontrole bij de gynaecoloog en toen spraken we af na 2 weken weer contact te hebben als ik nog niet ongi was geworden. Na 8 weken was er dus nog steeds niets te bekennen en liet hij bloed afnemen om te kijken of er ondertussen al een eisprong was geweest. Vorige week kon ik bellen voor de uitslag en toen was ik net (heel licht) ongi geworden. En inderdaad, hij had een eisprong gezien in mijn bloed.

Nu is het dus afwachten hoe mijn cyclus wordt. Ik had hiervoor een keurige stabiele cyclus van ca. 29 dagen en nu weet ik het dus nog niet.

Ik ben trouwens 1,5 week na de curettage thuis gebleven om alles te verwerken en rustig bij te komen.
Ondertussen zijn we 13 maanden verder nadat we zo graag een kindje wilden. Hopenlijk mag het snel weer lukken, maar vooral hebben we dan een goede zwangerschap en een gezond kindje na 9 maanden !!

Veel sterkte en succes.

Liefs,
Luna
 
Hai Luna!

Heb al veel over/ van je gelezen en met je meegeleefd!

Ook ik had hiervoor een 29 dagen cyclus, dus hoop maar dat die in ieder geval (snel) terugkomt...
Ik ben ook 2 weken volledig thuis geweest. Ben manager van een afdeling, en kon de druk en al het geneuzel wat er nu eenmaal bijhoort allemaal niet hebben!
Ben nu dus voor de tweede week weer 50% aan het werk... zie voor mezelf nog wel hoe het allemaal verder loopt!
Heb jij op de na controle ook een inwendige echo gehad? of was het alleen om na te gaan of je al een ongi had gehad?

Jij ook heel veel succes!
Liefs, Marthe
 
Hoi Martha,

Ik vind het eel erg voor jullie.
Maar doe een petje af hoe je er zelf over denkt.
Maar het blijft altijd pijn doen en je zult het nooit vergeten.

Ook ik heb een miskraam gehad 2 maanden geleden.
Ben ook gecurateerd gewoorden, omdat ik het zelf snel uit me lichaam wou.
Ik wou niet langer met iets lopen wat niet meer leeft.
Sorry als het hard klinkt.
Ik ben toen voor de nacontrole geweest.
Ik heb alleen een gesprekje gehad en verder eigenlijk niks.
Ze zei alleen tegen mij van als je snel weer zwanger zult zijn mag je met de 7de week komen voor een echo, omdat het toen mis is gegaan.

Ik wil jullie alle sterkte toewensen.

Groetjes van Cindy
 
Mijn curretage was op 6 feb 2004, een dag om nooit meer te vergeten. Nu gaat het "goed". Denk nog veel aan hem en ook heb ik soms zoiets van vandaag zou ik 24 wk geweest zijn en mis de zwangerschap etc. Heel raar allemaal. En ik heb heel veel gelezen en zelf een dagboek bijgehouden en erover gepraat, en dat doet goed.
Merk je aan het commentaar,dat sommige mensen nog nooit iets ergs hebben meegemaakt.( hoeft ook niet, maar dat ze dan niets zeggen )
Verder was die curettage niet helemaal goed gedaan, want na thuiskomst, s'nachts is nog een stukje van ons kindje afgekomen. Dat hebben we begraven in de tuin.Ik heb natuurlijk meteen gebeld met het ziekenhuis, maar mijn bloedverlies was daarna normaal dus hoefde ik niet die nacht terug te gaan. Daarom heb ik bij de controle een inwendige echo gehad.( heb natuurlijk wel daarover flink mijn mening gegeven, de gyn die dat bij mij heeft uitgevoerd is trouwens ook weg nu??? )
Ja dat is zeker erg, wij hebben alles bewust meegemaakt en alles gezien. En het ergste van alles is nog dat hij zoveel afwijkingen, maar wel nog steeds leefde. Zelfs toen ze me hebben ingeleid.Hij had een heel erg sterk hartje, zeiden de artsen. Echt een wonder dat ie nog leefde.
Hij had een open buikje, vocht in het hoofdje, geen maag en blaas, en klompvoetjes en ze zaten verkeerd om. Gewoonweg te veel. Ik voelde me echt in de steek gelaten door mijn eigen lijf en mijn eigen ik. Want ik heb nergens last van gehad tijdens die 15wk, alleen de borsten deden erg zeer.
Verder ben ik nu heel erg bang en onzeker dat het weer gebeurt, maar het had gelukkig niets te maken met onze genen / chromosomen, dat is gebeleken uit een vlokkentest die we gehad hebben.

Nou wij zijn het opnieuw aan het proberen en hopen snel weer zwanger te raken / zijn.
Ik wens jou en je mannetje veel succes.

Veel leifs van mij.
 
ik hoor hier eigelijk niet maar blijf nieuwsgierig hihi
ik heb zelf ook n curretage gehad vorig jaar mei en moest na 4 weken komen voo controle het enige waar we het over gehad hebben is hoe het nu met mij gaat en dat ze nix hebben gevonden waardoor het mis gegaan was en idd dat ik na 2 weken overtijd moest komen voor n echo
 
Terug
Bovenaan