wie is er ook zo moe!? is dit normaal??

A

Anoniem

Guest
hoi hoi,
mijn zoon is bijna 4 maanden, ik werk sinds 3 weken weer. ik had natuurlijk geen zin om te werken, maar thuis deed ik ook niet zoveel meer, behalve natuurlijk lekker van mijn zoon genieten, maar alle klusjes in huis stelde ik maar uit tot de volgende dag, om het vervolgens helemaal niet te doen.

Ben nu dus iets productiever op de dagen dat ik lekker thuis ben. Natuurlijk lekker genieten van mijn zoon....elke lach geeft me heel veel energie.  

onze zoon slaapt harstikke goed, van 19:00 tot 06:30 uur heb ik geen kind aan hem, hij krijgt om 22:15 uur nog een flesje en dan pas 's ochtends weer. Mijn vriend helpt super mee, dus om en om slapen we wat langer (tot 09:00) tenzij we moeten werken natuurlijk.

ik ben alleen zo moe.
als ik werk begint dat soms einde van de ochtend al, komt ook omdat het best rustig is op het werk en ik me niet echt kan concentreren (en motiveren). De middag duurt helemaal lang en vallen mijn ogen soms zelfs dicht. (ik werk 3 dagen).
maar op een dag datik vrij ben, wordt ik met moeite wakker om 09:00 uur, heb lood-zwaar-gevoel in mijn benen en het voelt alsof ik een hele dag wil slapen.
om 09:00 ga ik mijn zoontje uit bed halen (heeft al fles gehad om 06:30 uur) en bij het kirren en lachen van hem krijg ik weer energie voor tien en geniet ik lekker van de dag saampjes.
tegen een uur of 17:00 uur stort ik weer in.....ik zorg datik voor die tijd al eten gekookt heb...want het liefst lig ik dan op de bank te slapen zo moe ik me voel....

herkennen jullie dit? of is dit extreem?
ben gister naar de huisarts geweest ,heb geen ijzertekort / bloedarmoede (ben ik nogal gevoelig voor namelijk).

heeft iemand tips?

gr.Petra
 
Hoi,

ik herken je probleem wel.
Ik werk momenteel niet, omdat het zelf niet zo lekker gaat met mij.
Ik geniet tuurlijk wel volop van ons zoontje..
Wij hebben ook geen kind aan hem, het is een modelbaby.
Laatste voeding rond 21.00 á 22.00 en dan slaapt hij mooi het klokje rond!!
Ook ik ben erg moe, en als ik er 's ochtends uitkom, ben ik regelmatig nog moe.
Bij mij is er ook geprikt op ijzer en schildklier, maar alles is prima.
De bevalling is tuurlijk niet nix wat je lichaam verduren te heeft gehad, en het ken soms wel een jaar duren (heb ik gehoord), voordat je weer de "oude" bent.
Probeer niet teveel van jezelf te verwachten, en doe alles op je eigen tempo.
Is het een beetje een rommeltje in huis? Dan is het maar zo!!
Laat de boel voor wat het is, je bent immers nog steeds aan het ontzwangeren.
Daar moeten mensen ook maar begrip voor hebben (hoewel sommigen dat niet hebben).
En als je kleintje een middagdutje doet zou je ook nog ff kunnen gaan liggen als je dat wilt dan.
Alles komt wel goed hoor, en anders nogmaals naar je huisarts stappen, dan kunnen ze verder gaan kijken wat ze nog (kunnen) gaan doen.
Een kindje in je leven is een hele levensverandering, je moet zoveel veranderen in 1x!
Mss ben je jezelf een beetje voorbij gelopen in de kraamtijd?
Dat ken ook, dat was bij mij wel.
Ik stond 1 dag nadat ons zoontje geboren was, al samen met mijn vriend en de kleine op zijn werk, hem te showen!
Ja, weten wij veel dat hij nog niet naar buiten mocht. Ons 1ste kindje en er werd ons nix verteld.
Onze kraamhulp heeft vaak tegen me gezegd dat ik lekker moest gaan liggen, maar nee hoor... Debby was eigenwijs en wou veel zelf doen.
Maar goed...
Wel heb ik zelf een schema met schoonmaken, van ma t/m wo maak ik heel het huis schoon, dan heb ik die andere dagen voor mezelf, en zit ik daar niet zo tegenaan te hikken.
Buiten de was en stofzuigen dan hé?
Laat je nog weten hoe het verder gaat met je??

Groetjes Debby. m v. Dylano, 20wkn en 1dag, (bijna 2dgn)
 
toen ik in 2004 bevallen was, was ik na 4 mnd ook zoe moe, bloed laten prikken en wat bllek: ijzertekort. huisarts zei later dat dit veel voorkwam bij vrouwen die bevallen zijn. dus ik zou eens langs de huisarts gaan en vragen of   het bloed onderzocht kan worden
 
Hallo

Ook hier nog eentje met het zelfde probleem. Onze zoon is vandaag 10 weken en ik zou eigenlijk vanaf komende maandag nog 3 weken vakantie hebben. Maar na overleg met de werkgeven doen ze me tijdelijk nog de ziekte wet in ( kunnen ze nog verhalen op de zwangerschap en krijgen hun betaald). Ik blijf maar moe en duizelig heb vorige week voor de tweede keer bloed laten prikken, heb wel geen bloedarmoede, maar nu tot dinsdag wachten op de uitslag. Dus ben eens benieuwd van 4 weken terug hadden ze iets van een virusreactie gevonden alleen is de vraag wat ben benieuwd of er nu iets uitkomt.
En overdag rusten met 2 kids valt ook niet altijd mee.
Ik zou zeggen denk allemaal goed aan je zelf.


    Groetjes bg
 
JAAAA HERKENBAAR!!! Ik heb grote moeite om mijn zere lijf uit bed te krijgen iedere ochtend en elke keer als ik de trap oploop doet alles zeer. Ik probeer regelmatig te wandelen maar soms krijg ik de ene been niet voor de andere. Zeer frustererend! Ik moet er wel bijzeggen dat ik een zeer gecompliceerde zwangerschap heb gehad en 8 maanden het plafond heb liggen bestuderen. WEG CONDITIE! Ik hoop dat het straks wat beter gaat. Gelukkig heb ik een maand extra verlof kunnen aanvragen.

gr.Ing
 
Heel herkenbaar!!!
Moeder is de vergrotende trap van Moe!!!!

groetjes van Marloes
 
Absoluut herkenbaar!
Volgens mij moeten wij moeders eens wat vaker bedenken, dat niet alles maar moet!
Ikzelf kan volledig in de stress schiten als ik achterloop met klusjes enzo. Terwijl die er een dag later ook nog wel zijn als ik wél uitgerust ben.
Hoe heerlijk het allemaal ook is, makkelijk is het zeker niet.

En dan vroeg een oud collega ook nog hoe lang ik vakantie had...... Alsof je verlof puur vakantie is.
Ik heb nu meer dan ooit bewondering voor mijn moeder, die bewust gekozen heeft voor het huisvrouw en schoolmoeder zijn tot wij naar de middelbare school waren.
Huisvrouw is een zwaar ondergewaardeerde baan, en dat merk ik na  een paar  maanden al!
 
Hallo allemaal,

Moe, tja daar weet ik helaas alles van. Mijn dochter is nu bijna 5 maanden (maandag !!) en ik was ook alsmaar moe, moe, moe. Eind juli/begin augustus had ik heel erg pijn in mijn spieren en gewrichten, maar ja, de kleine moet worden verzorgd en moet aandacht krijgen dus: vooral doorgaan.

Half augustus was de pijn heel erg (ik leek wel een vrouwtje van 85 jaar). Uiteindelijk maar eens naar de huisarts gegaan om bloed te laten prikken en wat bleek: ik heb de Ziekte van Pfeiffer. Heel fijn allemaal, maar niet heus. Mijn ouders en mijn zus doen wat ze kunnen en gelukkig doet mijn man ook heel veel in huis, maar het blijft vervelend om hulp te moeten vragen. Ik werk normaal gesproken twee dagen in de week, maar ben nu al weer een aantal weken thuis. De dagen dat mijn dochter naar het kdv gaat lig ik de hele dag in mijn bed om weer energie op te doen.

Al met al erg vervelend dus. Gelukkig gaat het de laatste tijd ietsje beter al gaat het herstel erg langzaam. Soms voel je je goed (zoals vandaag) en dan ga je toch weer veel te veel doen waardoor ik nu weer hartstikke moe ben.

Hopen maar dat het snel over gaat. Dus ja, dat moe zijn herken ik wel.

Groeten
Grietje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan