Wie is hier nogmeer zo extreem zenuwachtig voor de bevalling?

A

Anoniem

Guest
Hoiiiiii...

Ik ben met mijn man net terug van een weekendje weg. Het was heerlijk... lekker aan zee... maar mijn gedachtes waren maar moeilijk bij "de bevalling" en alles daar omheen weg te krijgen. En dan denk ik... ik moet nog 5 weken, ik word helemaal gek van me zelf. Als ik slapen ga, kan ik moeilijk in slaap komen, omdat ik lig te dubben over "de gigantische pijn" waar iedereen het over heeft, tijdens de bevalling. En het stomme is, de meest ernstigste verhalen, weet je je nog het beste te herinneren! Als ik s'nachts wakker word omdat ik moet plassen, en weer naar bed ga, kan ik maar moeilijk weer in slaap komen, ik ben zo giga onrustig! Overdag trouwens ook hoor... maar dit is vast herkenbaar. Hoe zou ik mezelf gerust kunnen stellen?! En ik aldoor maar zeggen tegen iedereen, nee hoor, ik ben helemaal niet bang voor de bevalling (maar ondertussen). Wat ik wel aldoor denk, ach er zijn zoveel vrouwens voor mij gegaan, en je krijgt natuurlijk een prachtig wonder in je armen na "die vreselijke pijn"! Kan iemand mij een beetje geruststellen? Het is vast doodnormaal dat ik dit heb.

Herken je het?

Liefs José vandaag precies 35 weekjes zwanger!
 
hoi



Snap dat je best zenuwachtig bent hoor,had ik ook bij de 1e en nu bij de tweede toch ook wel weer.Bij de 1e had ik op een gegeven moment zoiets van ik laat het op me afkomen,en niet in paniek raken rustig blijven,en zodra het begon ging de tijd zo snel voorbij en je word zo geleefd.Nou had ik een voorspoedige bevalling van 5,5 uur van begin tot eind.maar echt probeer niet in paniek te raken je heb goei hulp bij je.je zal best een keer roepen ïk kan het niet"   echt laat het op je afkomen en probeer te genieten nog van die laatste weken,en wanneer het begint merk je het vanzelf hoe je reageert.succes en niet bang zijn gr wendy38,5 wk
 
Hoi José,
... en of ik dit herken !!! Ik heb ook die slapeloze nachten, waarin ik lig te peinzen hoe het allemaal goed moet komen. En ook ik probeer mezelf te kalmeren met de gedachte dat al zoveel vrouwen me voor zijn gegaan, maar toch...
Nu ga ik in het ziekenhuis bevallen en ik heb gevraagt of ik eventueel een ruggeprik kan krijgen, wanneer ik het niet meer trek. Gelukkig kan dat... En dat vind ik een hele geruststellende gedachte. Misschien kan je eens praten met je vk over de mogelijkheden van pijnbestrijding.
En ik geloof ook best dat wanneer het eenmaal begint dat er een soort van  roes over je heen komt waarin je niet meer denk en handel zoals je onder normale omstandigheden zou doen. Je lichaam maakt ook verdovende stoffen aan, maar toch... het zijn voor mij ook allemaal gedachte die ik leuk voor een ander weet, maar ik zelf ook nog steeds de griebels krijg bij de gedachte aan de bevalling.
Het is voor mij  ons het  tweede kindje, maar onze eerste is via de keizersnede geboren en dit zou wel eens een 'normale' bevalling kunnen worden en dus voor mij ook helemaal spannend.

Tegelijk bedenk ik me ook dat dit zeer waarschijnlijk mijn laatste zwangerschap zal zijn en er dus toch nog maar effe van probeer te genieten.

Heel veel liefs,
Annette  
 
Hoi,

ja, ik weet het, het is de 5e, maar ook ik heb het!!! Lijkt net of het elke naderende bevalling erger wordt!!! Ik lig er ook wakker van, ben ook erg onrustig, en zie er huizen hoog tegenop!!!
En dat terwijl de eerste 2 bevallingen eigenlijk heel soepel gingen, duurden wel een beetje lang, zo'n 12 uur, maar was heel goed te doen!!!! Na die tijd dacht ik ook echt "waar heb ik me nu helemaal druk om gemaakt?".....
Nou en de laatste twee bevallingen gingen zo snel dat ik niet eens tijd had om me zorgen te maken! Voor dat ik het wist lag ik met mijn kindjes in mijn armen!! Beiden duurden maar anderhalf uur!!
Ben niet 1 keer ingescheurd, gekke fratsen gehad of wat dan ook, en toch.....
Misschien heeft het ook met mezelf te maken....ik ben net zo panisch voor de tandarts, daar zie ik ook altijd zooooo tegenop!.
Wat zitten we soms ook gek inelkaar he?
Meid, alles komt goed!! Kan ik wel tegen je zeggen, probeer er rustig onder te worden, mar weet dat het heel moeilijk is. Dus van mij heel veel succes en sterkte met de hele bevalling, en ben erg benieuwd hoe we het allebei straks ervaren hebben!!!


Veel liefs en een dikke bemoedigingsknuffel mij, Hilma.
 
hai,
Nou, het is ook niet niks hoor, zo'n bevalling. Ik vind het heel normaal dat je je er zorgen over maakt. Je hebt nog geen idee wat weeen zijn of je die weg kunt puffen.
Voor mij is het de tweede, dus ik weet wel een b-tje wat me te wachten staat.
Ik maak me niet zozeer druk om de pijn want dat kon ik de vorige keer goed handelen.
Maar ik maak me dan weer zorgen over de baby, zal alles goed gaan, zit alles erop en eraan??
Wat zal ik blij en opgelucht zijn als die veilig en wel in mijn armen ligt!
Zo zie je maar, je bent echt niet de enige met hersenspinsels, het is ook zo spannend allemaal. Ik denk dat we allemaal blij zijn als het achter de rug is!
Groetjes Soela
 
Dag hoogzwangere dames!

Nou bedankt hoor voor alle geruststellende reacties. Ik zie het ook allemaal wel. Het komt vast wel goed, en ja... die bevalling is ook niet nix. Maar de verhalen zijn zo uiteenlopend... en ik hoor ook zoveel positieve verhalen, dus daar ga ik me nu wat meer bezig houden. Ik ga het nu maar van de positieve kant bekijken, en zou het dan alsnog verschrikkelijk zijn, dan zien we dat dan wel weer, ja toch? Ik heb ook een aantal gesproken, die zeiden, ik zou het zo weer doen, geen probleem!

We zien het wel.. maar ik vind het leuk als iedereen even zijn mening geeft... ik blijk dus inderdaad echt niet de enige te zijn die met deze gedachte zit (had ik ook niet gedacht hoor) maar bedankt voor de reacties, zo kan ik weer met een gerust hart in slaap vallen!

hahaha...

Liefs José 35 weken 1 dag zwanger...
 
jaaaa heel herkenbaar. Loop de hele dag bij elk krampje te denken zou het hier op lijken? Ik hoor veel mensen over menstruatie kramp maar jah dat heb ik ook nooit gehad. Ook heb ik meet last van afscheiding en elke keer denk ik zou het vruchtwater zijn.
Wordt er zelf ook helemaal gek van.....hoe zal het voelen, hoe lang gaat het duren, kan ik het wel, hoe voelen persweeën, durf ik wel te persen..........allemaal vragen en genoeg om over te piekeren. Helaas is het voor ons afwachten en zullen we het tzt weten en dan jah is er geen weg terug.
 
Hey allemaal,

Ook ik herken dit,maar bij mij komt en gaat het gevoel.
Vorige maanden was ik vaak echt bang,maar de laatste maand dan weer niet.
Af en toe nog een angstige gedachte, maar ik stel mezelf gerust.

Weet je, een vroedvrouw wordt echt opgeleid om je gerust te stellen en elk klein fysisch of psychologisch probleempje onmiddelijk op te speuren en te verhelpen!

Je bent echt wel in heeeeeel goede handen! En dat is hetgeen mij gerust stelt.
Je kan jezelf volledig laten gaan en schreeuwen,huilen,roepen, tieren..
Iedereen denkt daar in functie van jou en van jou kindje..
Die pijn is over zodra je het kindje vast hebt.. En inderdaad.. iedereen die je ziet rondlopen, die bestaat, is op dezelfde manier ter wereld gekomen.

Kop op dus, wij vrouwen zijn hiervoor gemaakt, en kunnen dit zeker aan!
En denk maar eens aan dat schatje, dat je in je armen kan houden en kussen.
Die moet toch ook wat doorstaan zeker??

De natuur heeft dit allemaal zo wondermooi geregeld..
Wist je trouwens dat je natuurlijke pijnstillende hormonen aanmaakt als je rustig bent en vertrouwen hebt in jezelf en de vroedvrouw?

Ik duim voor ons allemaal !!!!

Dikke knuffel

Niunia
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan