Hallo, ik ben nieuw hier op dit forum, ik ben 24 weken zwanger en heb een groot groot probleem. Het zit als volgt: Ik heb vreselijke twijfels over mijn relatie, maar dat heb ik sinds een paar maand. Ik erger me aan veel dingen van mijn vriend en ik weet niet of ik sowieso nog wel van hem houdt. Het is net of ik niets meer voel. Na de geboorte van onze eerste ging het een poosje niet goed, dit ook omdat we moesten wennen aan de hele situatie natuurlijk. Uiteindelijk is dat wel goed gekomen want toen onze eerste 9 maanden was wilden we een tweede kindje (omdat we graag een klein leeftijdsverschil willen) en ik ben ook direct zwanger geraakt. Maar het is net of de twijfels zijn gekomen sinds ik zwanger ben en het steeds maar erger wordt....ik weet niet meer wat ik moet. We hebben het er vaak over met zijn tweeen maar ik kan verder eigenlijk niet echt met iemand hierover praten. Is dit een gevolg van de hormonen? Zou het na de bevalling weer beter gaan? heeft iemand hier ervaring mee? ik vind het vreselijk dat ik me zo voel omdat we een kindje van 1 hebben en ik zwanger ben van de tweede...als het echt niet goed zat waren we niet aan een tweede begonnen maar ineens gaat alles mis met mijn gevoel voor mijn vriend. Ik voel me zo rot, en ik wil er (nog) niet met mijn verloskundige over praten...Ik heb mijn vriend gevraagd of ik dit ook bij de eerste zwangerschap had, twijfels enzo..hij zei van wel alleen niet zo erg....please ik hoop zo dat iemand mij kan helpen..ik kan toch ook niet zo maar bij hem weg gaan? Ik wil ook niet gelijk de handdoek in de ring gooien, maar wat nu?
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Wie kan mij helpen? ik kom er alleen niet meer uit!
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
ik zou hiervoor even naarje huisarts gaan met hem/haar kan je hier altijd over praten. t kan zijn dat je dit gevoel heb door de hormonen dat je een soort depressie hebt gekregen door de hormonen... hoop dat je hier wat aan hebt en dat je er uit komt
HUH??? Dit lijkt mijn bericht wel wat ik vanochtend vlak voor jouw bericht heb geplaatst. Ik zou hier wel graag met je over willen mailen want herken heel veel. Kun je me je mailadres geven?
Zie ook mijn eerdere bericht (van Teuntje)
Zie ook mijn eerdere bericht (van Teuntje)
Hi Tientje, ik besef me dat je misschien je emailadres niet zomaar wilt/moet geven. Dus praten we maar verder via dit forum.
Ik denk dat je nu in ieder geval geen beslissingen kan en moet nemen. Als ik onze situaties mag vergelijk, besef ik me wat betreft mijn eigen situatie ten zeerste dat een groot deel van de twijfels wordt bepaald door de hormonen en ook door de herfst. Ik voel me onaantrekkelijk, mis verliefd zijn, passie en ben misschien ook onbewust een beetje bang voor het definitieve aan de veranderde situatie met een heus gezin. Ik weet dat ik veel van mijn vriend houd en wil daar nog echt 100% voor gaan. Maar ik herken het dat je op sommige momenten een soort "rauw gevoel" hebt waarin je niets meer voelt, denkt dat het niet meer goed komt en maar beter uit elkaar kan gaan. Ik schrik me elke keer rot als ik dat voel maar weet ook dat ik dat voor nu echt moet relativeren en probeer positief te blijven en vertrouw op verbetering en onze fijne relatie. Heel veel sterkte aan jouw adres en ik zou het misschien wel bespreekbaar maken met de vk, ik heb het net gedeeld op dit forum en met een vriendin en dat hielp echt, ondanks dat het ook eng is omdat het dan heel werkelijk lijkt te worden.
Ik denk dat je nu in ieder geval geen beslissingen kan en moet nemen. Als ik onze situaties mag vergelijk, besef ik me wat betreft mijn eigen situatie ten zeerste dat een groot deel van de twijfels wordt bepaald door de hormonen en ook door de herfst. Ik voel me onaantrekkelijk, mis verliefd zijn, passie en ben misschien ook onbewust een beetje bang voor het definitieve aan de veranderde situatie met een heus gezin. Ik weet dat ik veel van mijn vriend houd en wil daar nog echt 100% voor gaan. Maar ik herken het dat je op sommige momenten een soort "rauw gevoel" hebt waarin je niets meer voelt, denkt dat het niet meer goed komt en maar beter uit elkaar kan gaan. Ik schrik me elke keer rot als ik dat voel maar weet ook dat ik dat voor nu echt moet relativeren en probeer positief te blijven en vertrouw op verbetering en onze fijne relatie. Heel veel sterkte aan jouw adres en ik zou het misschien wel bespreekbaar maken met de vk, ik heb het net gedeeld op dit forum en met een vriendin en dat hielp echt, ondanks dat het ook eng is omdat het dan heel werkelijk lijkt te worden.
Ik heb nu 3 zwangerschappen achter de rug, maar heb deze gevoelens zelf niet gehad. Ik moet er wel bij zeggen dat ik me het goed voor kan stellen dat je deze gevoelens hebt door je hormonen. En het zal toch inderdaad ook wel goed gezeten hebben als je na negen maanden besluit voor nog een kindje te gaan. En een tweede is lichamelijk toch ook wat heftiger dan een eerste, vooral bij jouw denk ik omdat die eerste vast nog niet kan lopen enz. Misschien dat het hele pakket van zwanger zijn en het herfstweer deze keer een beetje negatieve gevoelens losmaakt bij je. Maar praat er inderdaad eens over met je ha of vk, die weten je vast wel te helpen of gerust te stellen. In ieder geval heel veel succes met alles en maak vooral geen overhaaste beslissingen!
Het beste, Dabanne!
Het beste, Dabanne!
Voor jou bijna dezelfde reactie als bij teuntje van mij!
Ik denk dat het belangrijk is om te weten wanneer deze twijfels begonnen zijn. Had je ze ook al voor de zwangerschap? Als dat niet zo is, dan denk dat het puur door de zwangerschap komt. Combinatie hormonen en een situatie die veranderd. Zwanger zijn is niet zo maar iets. Je moet inderdaad wennen aan het idee dat er een mensje in je groeit... dat je moeder bent ook al is het kleintje er nog niet.. soms wil je gewoon even niet zwnager zijn... even weer de oude jij... de oude situatie terug... dit kan soms tijdelijk een dip geven. Wil ik dit wel echt? Kan ik dit aan? Is onze relatie er wel bestand tegen? Je zoekt een stukje zekerheid.
Je moet ook eerlijk zijn tegen jezelf. Heb een overhaaste keuze gemaakt om zwanger te worden, of had je toen geen twijfels over hem? want twijfels in een relatie zijn geen goede basis om samen aan een kindje te beginnen. Dat moet eerst 100% goed zitten. Een kindje lost je problemen namelijk niet op, tijdens de zangerschap en daarna kan het ergenissen juist uitvergroten. Juist omdat je een goed thuis wil voor je kind, zou je bepaalde dingen in je partner juist anders willen zien.
Spreek deze dingen samen eens goed door. Wat ergert je en vooral waarom is dat voor jou zo'n struikelblok. ALs je merkt dat het niet om basale dingen gaat, zal dit vanzelf overgaan, misschien nog wel in je zwangerschap en kun je deze ergenissen beter relativeren. Ik zei wel eens: "Mijn hormoontjes spelen weer op... niets van aantrekken!"
Gaat het echt om hele basale zaken zoals tijd voor elkaar, trouw, iets voor elkaar over hebben, geldbesteding... dan moet je proberen zo objectief er naar te kijken en oplossingen zoeken.
Naar mijn mening is het voor een kindje (ook al merkt het nog nergens wat van) heel belangrijk om een veilig thuis te hebben, zonder ruzie en angst dat één van de ouders weg gaat.
Succes met uitdenken!
Ik denk dat het belangrijk is om te weten wanneer deze twijfels begonnen zijn. Had je ze ook al voor de zwangerschap? Als dat niet zo is, dan denk dat het puur door de zwangerschap komt. Combinatie hormonen en een situatie die veranderd. Zwanger zijn is niet zo maar iets. Je moet inderdaad wennen aan het idee dat er een mensje in je groeit... dat je moeder bent ook al is het kleintje er nog niet.. soms wil je gewoon even niet zwnager zijn... even weer de oude jij... de oude situatie terug... dit kan soms tijdelijk een dip geven. Wil ik dit wel echt? Kan ik dit aan? Is onze relatie er wel bestand tegen? Je zoekt een stukje zekerheid.
Je moet ook eerlijk zijn tegen jezelf. Heb een overhaaste keuze gemaakt om zwanger te worden, of had je toen geen twijfels over hem? want twijfels in een relatie zijn geen goede basis om samen aan een kindje te beginnen. Dat moet eerst 100% goed zitten. Een kindje lost je problemen namelijk niet op, tijdens de zangerschap en daarna kan het ergenissen juist uitvergroten. Juist omdat je een goed thuis wil voor je kind, zou je bepaalde dingen in je partner juist anders willen zien.
Spreek deze dingen samen eens goed door. Wat ergert je en vooral waarom is dat voor jou zo'n struikelblok. ALs je merkt dat het niet om basale dingen gaat, zal dit vanzelf overgaan, misschien nog wel in je zwangerschap en kun je deze ergenissen beter relativeren. Ik zei wel eens: "Mijn hormoontjes spelen weer op... niets van aantrekken!"
Gaat het echt om hele basale zaken zoals tijd voor elkaar, trouw, iets voor elkaar over hebben, geldbesteding... dan moet je proberen zo objectief er naar te kijken en oplossingen zoeken.
Naar mijn mening is het voor een kindje (ook al merkt het nog nergens wat van) heel belangrijk om een veilig thuis te hebben, zonder ruzie en angst dat één van de ouders weg gaat.
Succes met uitdenken!
Zo te zien kan je samen met je vriend er goed over praten. Dat is alvast een stap in de goede richting. Je geeft ook aan dat je dit vaak doet en ook aan hem vraagt hoe het was bij de eerste zwangerschap. Nu zeg je dat je het vreselijk vind dat je je zo voelt. Naar mijn idee betekend dat ook dat je ondanks je gevoelens toch ontzettend veel van je vriend houd! Ik kan niet zeggen tegen je dat het wel de hormonen zullen zijn. Wel kan ik zeggen dat ik tijdens mijn vorige zwangerschap en nu ook weer soms erg snel kan irriteren aan de gewoontes van mijn vriend. Een ruzie is dan ook soms even niet te vermijden. We blijven dan praten en praten zeker omdat ik wil dat ons dochtertje straks twee vrolijke en lieve ouders heeft. Het ligt er natuurlijk ook aan waar je je aan irriteerd? Zijn het echt hele grote dingen of zijn het hele kleine dingetjes? Probeer ook voor jullie andere kindje de ruzies zoveel mogelijk uit het zicht van jullie kindje uit te praten. Praat er bijvoorbeeld over als jullie andere kindje in bed ligt. En soms helpt het ook om gewoon even er alleen op uit te gaan. Ga even lekker alleen wandelen of wanneer het in je budget zit naar een ontspannende spa. Vaak kalmeert je dit dan en kan je dingen voor jezelf op een rij zetten.
Ik moet zeggen ik vind het ontzettend positief vind dat je met je vriend erover praat. En daarnaast is het erg goed dat je hulp zoekt via dit forum. Ik hoop dat je iets hebt aan alle adviesen en ideeen die wij over je probleem hebben. Mijn advies is praat zoveel mogelijk met elkaar en wanneer je je irriteert zoek even de rust op. Creeer ook momenten voor jezelf. Als dit alles niet helpt praat erover met mensen uit je omgeving die je vertrouwd. En betrek je vriend ook bij je gevoelens en je probleem laat hem er niet buiten. En als je hulp gaat zoeken zoek die dan samen zodat jullie straks op een goede manier verder kunnen gaan met of zonder elkaar.
Heel veel sterkte en succes!
Liefs Sam mama van Nova* en .....?
Ik moet zeggen ik vind het ontzettend positief vind dat je met je vriend erover praat. En daarnaast is het erg goed dat je hulp zoekt via dit forum. Ik hoop dat je iets hebt aan alle adviesen en ideeen die wij over je probleem hebben. Mijn advies is praat zoveel mogelijk met elkaar en wanneer je je irriteert zoek even de rust op. Creeer ook momenten voor jezelf. Als dit alles niet helpt praat erover met mensen uit je omgeving die je vertrouwd. En betrek je vriend ook bij je gevoelens en je probleem laat hem er niet buiten. En als je hulp gaat zoeken zoek die dan samen zodat jullie straks op een goede manier verder kunnen gaan met of zonder elkaar.
Heel veel sterkte en succes!
Liefs Sam mama van Nova* en .....?
ik vind het zo fijn om deze reacties te lezen, ik heb het gevoel dat ik begrepen wordt en ikk an alles wel gebruiken aan advies op het moment...echt super bedankt!