Wie kent dat gevoel?

[Anoniem]

Dag lezertjes

Soms heb ik de neiging om met dit hele gezeik te stoppen. Elke  maand dat wachten, teleurstelling, weer wachten, weer teleurstelling.
Soms denk ik ook dat ik niet 'geschikt' ben voor dit soort dingen in het leven. Ik heb al een kl...leven gehad met veel ellende, teleurstellingen, pijn en verdriet. Ok, ik ben niet de  enige maar iedereen heeft wel zijn grenzen. Ik kan het mijn vriend niet aandoen om ermee te stoppen. Dat heb ik al eens aangegeven maar dat werd een fikse ruzie. Ik  stond er voor 100% achter met mijn  vriend maar het lijkt minder te worden. Ik baal er van dat  er elke keer factoren zijn in mijn leven die mijn, van oorsprong spontane humeur, compleet verwoesten. Ik wil graag genieten van het leven  en heb engelengeduld maar nu na een jaar incl een mk begin ik het beu te worden. Volgende maand een follikelmeting en waarschijnlijk een zaadcheck van mijn vriend. Ik heb al wel gezegd dat als het zover komt dat we genoodzaakt zijn tot iui of ivf ik er subiet van afzie. Het is niet alleen nu, het spookt al enige tijd door mijn hoofd. Ik weet dat ik ondanks dat ik er eigenlijk geen zin meer in heb toch doorga, al is het maar voor mijn lieve ventje. Hij heeft een nog beroerder leven gehad. Om kort te gaan, hij heeft met 20 graden onder nul op straat geleefd  maar heeft  keihard gevochten om weer een normaal bestaan op te bouwen. Hij is nu kerngezond, staat vol in het leven en een kind is zijn mooiste droom na alles wat hij heeft meegemaakt omdat hij eerder dacht dood te gaan dan ooit nog een kind op de wereld te zetten. Dit is wat mij de laatste tijd een beetje bezig houdt.  
Gelukkig  doen we samen heel veel, hebben het altijd leuk, we wandelen nu iedere dag 5 km en volgende week komt hij dan ook bij me wonen na 1,5 jaar samen zijn. We zijn goed bezig alleen jammer dat ik in principe iets met me meedraag dat ik nu niet kan delen met mijn vriend.

Liefs Costa

 

[Anoniem]

Sjeetje meid !! Dat is nog eens een verhaal......... Ik ken wel het gevoel dat er alleen maar teleurstellingen in je leven zijn..........dat je er helemaal moedeloos van wordt en dat je het niet echt met een ander kan delen wat je ware gevoelens zijn...... ik denk dat jij net zo graag een kindje wilt als je mannetje en ik hoop dat je toch aan het eind van de tunnel een klein lichtpuntje ziet om er nog mee door te gaan. geef de moed niet op meid !!!   Persoonlijk denk ik dat een kindje een bekroning is op al die moeite die je er tot op heden voor gedaan hebt en het zou zonde zijn al die moeite voor niets te laten zijn. iedereen heeft zijn eigen grenzen en gezien de shit die jij al blijkt meegemaakt te hebben denk ik dat je veel kan dragen en dat dit misschien wel gewoon even een dieptepunt is voor je. Persoonlijk zou ik er alles voor over hebben om op mijn NOD twee streepjes te zien ipv dat ene K..streepje....... Ik ben ervan overtuigd dat een hele hoop factoren van een zwangerschap zich in iemands hoofd afspelen. Zwanger worden is gewoon een kwestie van alles op het goede tijdstip op de goed plek. Bij de een duurt het wat langer dan bij de ander. Meid, GEEF NIET OP !!!!!!

heel veel sterkte !!

bianca

 

[Anoniem]

Hoi hoi

ik zit bij als het zwanger langer duurt,maar wou even reageren.

ik snap helemaal wat je bedoelt ik heb ook een rot jeugd [leven gehad]echt hele erge dingen meegemaakt.en nu anderhalfjaar getopt met de pil,een jaar bezig 1 keer zwanger geweest,ik mocht daar helaas maar 1 dag van genieten.en nu zijn we het weer aan het proberen,ik werd er ook schijtziek van elke keer die teleurstellingen,en weer ongi worden me hele humeur gaat er van achteruit,het beinvloede me hele leven,maar nu ik weet dat ik zwanger kan worden ben ik er vrij nuchter onder,ik weet dat het kan.

jij weet ook dat het kan als ik het goed gelezen heb ben je zwanger geweestmaar kop op je tijd komt nog wel,ik weet echt goed hoe je je voelt,ik zei op een gegeven moment zo hoeft het voor mij niet meer,maar zeg eens eerlijk?zou je een eigen kindje willen missen alle leuke dingen daarvan?nu zie je het mischien gewoon even niet zitten,maar echt probeer het positief te zien,je weet dat het lukt als je zo gestresst als nu een kindje probeerd te maken meid dan lukt dat echt niet.

kop op he!! gr maantje

 

[Anoniem]

Hi meiden
Op zwanger worden na een miskraam heb ik een antwoord geschreven. Dit beschrijft ook nog iets meer hierover. En jullie hebben zeker gelijk. Ik moet mijn kop ook niet laten hangen en misschien krijg ik er in de toekomst nog wel iets moois voor terug. Maar voor nu....sja, zoals ik daar ook schreef, gelukkig heb ik de komende tijd veel afleiding omdat mijn vent en ik gaan samenwonen na 1,5 jaar en de boel hier wat gaan opknappen. Ik zit in de ww dus verder niet veel afleiding wat zwanger worden betreft. We zijn er vorig jaar aug. voor gegaan en na 4 maanden was ik zwanger, ja, ik werkte en was er dus weinig mee bezig. Helaas werd dat een mk. Ik kan alleen maar hopen dat dit &(*^$%*&( gevoel over gaat en zoniet dan wil ik echt een paar maanden rust nemen.
Meiden bedankt, door erover te schrijven en jullie antwoorden te lezen kan ik er vaak goed over nadenken!!

liefs Costa