wie neem je mee naar je bevalling?

[Anoniem]

hallo meiden

gaan jullie samen met manlief bevallen? of nemen jullie ook nog iemand anders mee?
ik neem zelf 2 hele goede vriendinnen mee en ja ook mijn man gaat mee,,,

de vorige bevallingen had ik me moeder mee maar het laatste jaar zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik haar nu liever niet mee neem omdat ik bang ben dat ik haar alles van wat er is gebeurd voor haar voeten ga gooien, en me vriendinnen heb ik heel veel steun aan dat weet ik zeker, en ja me man moet gewoon mee natuurlijk alhoewel als hij de keus had hij liever thuis bleef denk ik hahaha

veel liefs cora

 

[Anoniem]

hoi hoi
ik neem mijn man uiterraad mee en verder gaan mijn beste vriendin en m,n moeder mee.
m,n moeder gaat filmen,vindt dat zelf altijd heel leuk om te hebben zo,n film.
m,n dochter van bijna 11 wou ook graag mee maar dat leek ons niet zo verstandig.
liefs sil

 

[Anoniem]

Hoi!

Vorige keer ben ik thuis bevallen en daar waren alleen mijn vriend, de verloskundige en kraamverzorgster bij. Als het kan wil ik het deze keer weer zo.  
Toen mijn vorige bevalling begon had ik meteen om de 2-3 minuten weeën en ik was blij dat er niet teveel mensen waren, daar was  ik alleen maar kriegel van  geworden. De eerste weeën heb ik in de woonkamer opgevangen, lekker op de bank met een kruik op mijn buik. Toen de vliezen werden gebroken ben ik op bed blijven liggen, helemaal alleen, zo kon ik het best de pijn doorstaan. Toen ik  mocht persen kwam mijn vriend naast me op bed zitten. Voor mij was dit de ideale bevalling (duurde ook maar 4 uur), dus als het straks weer zo kan, dan teken ik ervoor.

groetjes,
Ikke mv 1 & ?

 

[Anoniem]

hoi


Bij mijn eerste was alleen mijn man erbij,en dat vond ik wel genoeg.nu ga ik thuis bevallen en wil inprincipe alleen mijn man erbij,hij is zelf rustig dus das wel fijn.of mijn moeder moet er toevallig zijn omdat ze op mijn dochter moet passen maar dan weet ik nog niet of ik die erbij wil hebben. we zien wel hoe het allemaal loopt ze is nu al een schat en mijn man ook .gr wendy

 

[Anoniem]

Mijn man en mijn moeder zijn er net als de eerste keer bij.
Mijn moeder woont in de buurt en als het zelfs zo'n vaart mag lopen deze keer dan rijd zij me naar het ziekenhuis als mijn ventje nog aan het werk is. Hij zit momenteel redelijk in de buurt van rotterdam dus dan komt ie maar alleen of wordt ie gebracht(kan mij niks schelen, als hij er maar is!!)

Ik heb nog getwijfeld of ik mijn zus ook zou vragen, maar mijn man heeft zoiets van: doe maar zo met 2 man das meer dan zat. Hoewel ze het zelf wel een hele eer zou vinden.

Ik laat het met 2 personen. Jammer voor hun als het net zo gaat als de eerste keer: Dan hebben ze geen tijd voor koffie, plassen, eten en rookpauzes.
Ik wilde de vorige keer met elke wee hulp dus konden ze niet weg van mijn bed.
Ach ze hebben dat ook overleefd, dus zal nu ook wel zo zijn!

Liefs Alma

 

[Anoniem]

Alleen mijn man, de vk en de kraamhulp.

Verder geen polonaise hier....

(Saai he?)

Groetjes

 

[Anoniem]

Natuurlijk MOET mijn vriend erbij zijn (en gelukkig zou hij ook niet anders willen).
En net als bij mijn zoontje zal mijn moeder er straks ook weer bij zijn!

Dat mijn moeder er ook dit keer weer bij zal zijn is wel heel bijzonder voor ons... Vorig jaar om deze tijd dachten we namelijk dat zij er niet lang meer zou zijn... Mijn moeder heeft namelijk een erg zware vorm van kanker gehad; non-hotchkin, de snel groeiende variant.

Deze vorm van kanker is zo agresief dat zij binnen twee maanden van een gezonde, ondernemende  vrouw in een vrouw veranderde die niet kon lopen (gezwel op ruggengraad) met twee gebroken armen (door de kanker weggevreten).
In het jaar van haar "behandeling" (wat een vrezelijk spul die chemo), is zij 35kilo afgevallen. Haar armen zijn geopereerd (een met pennen de andere met een totale protese aan de binnenkant).

Wonder boven wonder is de kanker (voorlopig) uit haar lichaam en ze heeft weer (korte stukjes) leren lopen. Ondanks dat ze nog steeds erg verzwakt is (vooral haar immuum systeem) krijg ik stukje bij beetje mijn moeder en tevens mijn beste vriendin weer terug!

Sinds ze weet van mijn zwangerschap is ze erop gebrand om nog sneller beter te worden, ze is gek op baby's en wil zich deze ervaring van de komst van alweer haar 4e kleinkind niet laten ontnemen (ze was ook bij de geboorte van de tweeling van mijn broer). Hierdoor heeft ze alweer leren traplopen, ik woon namelijk op een hoog!
Ook doet ze nog beter haar best bij fysio, want ze gaat straks (met ondersteuning van een goede vriendin van de familie) 2 dagen in de week op dit nieuwe wondertje oppassen!

Dit kindje lag eigenlijk helemaal nog niet in de planning, maar ik denk soms wel eens dat dit kleintje er gewoon moest komen; niet alleen om ons leven te verrijken, maar vooral om mijn moeder uit het diepe dal waar zij in zat heen te trekken!  

Sorry voor dit lange verhaal, maar zoals jullie waarschijnlijk wel kunnen  begrijpen maakte deze vraag nogal wat bij mij los: IK BEN GEWOON ZO DANKBAAR DAT MIJN MOEDER ER NOG IS OM SAMEN DEZE ERVARING TE MOGEN BELEVEN!!!  

Liefs Nika

 

[Anoniem]

nou lieve nika ik ben ook heel blij voor je dat je je moeder nog heb en natuurlijk moet je dat met ons delen daar zijn we voor dus niks geen sorry voor lange verhalen jho!!!

en wie weet komen we elkaar nog tegen als je ook in het flevo gaat bevallen hahah

heel veel liefs cora